U tekstu Osnivanje, uspon i pad Instituta Igalo, manjinski akcionari Instituta Igalo proslijeđenom novinarima podsjećaju na početak rada i razvoj Instituta za fizikalnu medicinu, rehabilitaciju i reumatologiju Dr Simo Milošević u Igalu
Vrijednost akcija Instituta je pala na najniži nivo, a ova, “nekad renomirana visokospecijalizovana ustanova za rehabilitaciju, u poslednjih 25 godina živi na recedivima prošlosti. Najalarmantniji je sadašnji trenutak kada strahujemo da će se čitava razvojna koncepcija Instituta Igalo urušiti, a sve stvorene vrijednosti poništiti”, upozoravaju iz Udruženja akcionara zaposlenih i bivših zaposlenih Instituta Igalo a.d.
“Institutu Igalo je prošao dug, složen i veoma intenzivan razvojni put od njegovog osnivanja 1949. godine pod imenom Jadransko prirodno lječilište, preko Zavoda za fizikalnu medicinu i rehabilitaciju 1959. godine do Instituta za fizikalnu medicinu, rehabilitaciju i reumatologiju 1976. Zahvaljujući viziji, hrabrosti, sposobnosti i upornosti Dr Svetozara Živojnovića, na obali kod ušća rijeke Sutorine u Jadransko more nastalo je prvo, besplatno lječilište, koje je nakon 25 godina izraslo u najpoznatiju visokospecijalizovanu medicinsku rehabilitacionu ustanovu na Mediteranu, u vrijeme kada su u Evropi postojale samo banje. U navedenom periodu bilo je potrebno izgraditi odgovarajuće objekte za smještaj i liječenje pacijenata, ali isto tako obezbijediti i formirati kvalifikovan medicinski kadar. Još 1951. godine poznati arhitekta Nikola Dobrović je uradio Direktivni urbanistički plan za uređenje i izgradnju Igala kao zdravstvenog i turističkog centra. Projektom je predviđena izgradnja centralne zgrade na prostoru gdje se sada nalazi objekat Druge faze Instituta – Mediteranski zdravstveni centar. Ipak, Uprava Zavoda Instituta je 1973. godine prvo pristupila realizaciji izgradnje objekta prve faze u centru Igala, što je zbog blizine i gustine naseljenosti u njegovoj neposrednoj okolini, ugrozilo osnovnu koncepciju medicinsko – balneološkog centra za rehabilitaciju .
Slijedeći potrebe i zahtjeve, prije svega stranog tržišta, 1976. godine izradom projekta druge faze Instituta, započeo je jedan, u svakom pogledu zahtjevan put u izgradnji novih kapaciteta. Velikom upornošću i sposobnostima da obezbijedi prostorne, urbanističke i finansijske uslove, Mračević Nikola, direktor opšteg sektora Instituta odigrao je značajnu ulogu u realizaciji objekata druge faze Instituta. U tom trenutku, Institut Igalo je direktno zaključio ugovor o kreditiranju sa MMF-om (Međunarodni monetarni fond), bez državnih garancija, što je tada predstavljalo rijetkost. Tome je prethodio višemjesečni boravak njihovih predstavnika u Institutu Igalo radi praćenja i kontrole rada sa više aspekata, što pokazuje da je Institut bio veoma respektabilan za MMF.
Za medicinski dio Instituta Igalo najveću zaslugu u novonastalom trenutku imao je prof.dr Milutin Živković, dugogodišnji generalni direktor Instituta Igalo koji je nastojao i uspio da obezbjedi nastavno-naučnu bazu u okviru Instituta Igalo i to: Višu fizioterapeutsku školu, postdiplomske studije iz reumatologije, dugoročnu i svestranu saradnju sa najboljim medicinskim stručnjacima iz okruženja, čije su usluge mogli neposredno koristiti i pacijenti Instituta. U tom zlatnom periodu rada Instituta Igalo, popunjenost kapaciteta je bila maksimalna pa je svoje pacijente, silom prilika, smještao u druge hotele u Igalu, Herceg Novom i Bijeloj, uz istovremeno pružanje svojih usluga u ambulntnim uslovima.
Ukratko, Institut je radio tokom cijele godine, sa kratkom pauzom od 20-tak dana u januaru, radi popravki i higijenskih mjera i postupaka. Čak je 1979. godine, samo mjesec dana nakon zemljotresa stavljen u funkciju.
Posebnu pažnju zaslužuje saradnja sa stranim, pretežno skandinavskim tržištem, gdje se posebno ističu Norveški državni program, zatim Švedski program, a kasnije i ostali inostrani gosti.
Raspadom SFRJ, Institut kao isključivo samofinansirajuća ustanova, gubi domaće tržište,a time i znatan izvor prihoda. Kriza nastaje i poslije sukoba na Bliskom Istoku (tzv.rat u Zalivu). Norveška i Švedska obustavljaju svoj program u Institutu Igalo. Za svo to vrijeme Institut i dalje radi pod izuzetno teškim uslovima, takoreći preživljava zahvaljujući velikom trudu zaposlenih i njihovoj privrženosti ovoj firmi, dok su drugi zaposleni u Crnoj Gori štrajkovali.
Teret ukupne tranzicije pao je na njihova leđa.
Uz veliki trud i zahvaljujući izuzetnim pozitivnim iskustvima iz prethodnog perioda, obnavlja se norveški i švedski program, potom dolaze pacijenti iz Holandije, Rusije i drugih zemalja. Finansijska situacija se polako popravlja, ali sve to nije dovoljno za preporod Instituta.
Poslije više bezuspješnih tendera, Institut Igalo se prodaje u bescijenje, a konačna realizacija ugovora sa kupcem većinskog paketa akcija se očekuje u maju”, zaključuje se u tekstu.
