Mještani Savinske dubrave ne mogu da dobiju dozvolu za gradnju. Oni prodaju zemljište tajkunima, koji bez problema grade hacijende u zaštićenom području, kaže Olivera Doklestić.
Skupština opštine je zbog izuzetnih prirodnih vrijednosti daleke 1966. godine donijela odluku o zaštiti Savinske dubrave, što je 1968. potvrdio i Republički zavod za zaštitu prirode, donijevši rješenje o zaštiti Dubrave kao rezervata prirodnog predjela. Potom je SO 1999. godine donijela odluku kojom je Savinska dubrava proglašena zaštićenim spomenikom prirode. Agencija za zaštitu životne sredine Crne Gore je 2014. izradila Studiju zaštite – predlog za stavljanje pod zaštitu kao zaštićenog prirodnog dobra: predio izuzetnih odlika Savinska dubrava. Odluku o proglašenju zaštićenog prirodnog dobra: predio izuzetnih odlika treće kategorije Savinska dubrava donijela je Skupština opštine Herceg Novi 2015. godine.
Sve to nije bilo dovoljno da se zaštiti 100 hektara pod šumskom vegetacijom, svedenih nesavjesnom urbanizaciijom na jedva 18 hektara.
Za Oliveru Doklestić, koja se decenijama zalagala za zaštitu Savinske dubrave, posebno kroz Ekološko društvo „Boka” zahvaljujući čijem angažmanu su i doneseni pomenuti dokumenti, poražavajuće je što je Opština i nakon usvojenih odluka i dalje izdavala urbanističko -tehničke uslove za gradnju objekata u zoni gdje ne postoji DUP. Ono što ekologe i građane naročito ljuti je odnos lokalne samouprave prema Savinskoj dubravi, kao zakonom zaštićenoj park šumi koja je, zahvaljujući višegodišnjem nemarnom odnosu vlasti, danas opasana putevima, kućama i bedemima, dobila betonski obruč i nezvanični status “novskog Dedinja”.
Doklestić smatra da je najnedopustivije od svega to što se u Opštini Herceg Novi dozvole za gradnju u zaštićenom području daju po osnovu pet puta isteklog DUP-a iz 1987. godine.
– Mještani Savinske dubrave ne mogu da dobiju dozvolu za gradnju. Oni prodaju zemljište tajkunima, koji bez problema grade hacijende u zaštićenom području. Imali smo i slučaj gradnje 400 m dugog i pet metara visokog zida kojim je opasano imanje, a za koji u trenutku kada smo na to upozoravali nije bilo građevinske dozvole. Ona je dobijena nakon što je već sve izgrađeno. Dogovori se ne poštuju i mi smo s pravom zaista ogorčeni, istakla je Doklestić.
Šumski kompleks od izuzetne važnosti
A koliko je važna šuma, posebno ova gotovo u centru grada, ukazuje i Milica Berberović, inženjer pejzažne arhitekture.
-Svojim postojanjem u gradskom tkivu, ovaj šumski kompleks utiče na unapređenje životne sredine i optimizaciju ekoloških uslova u gradu -poboljšanje mikroklimatskih uslova, umanjenje zagađenosti vazduha, omogućava boravak u prirodnoj sredini… Šumski sistem ima i zaštitnu funkciju koja se ispoljava kroz očuvanje biološke raznovrsnosti, očuvanje staništa, protiveroziono djelovanje, a svojim estetsko – vizuelnim karakteristikama doprinosi unapređenju urbanog predjela, ističe Berberović.
Ono što dodatno zabrinjava je mogućnost da Savinska dubrava, nakon postupka revizije od strane Zavoda, može doći u situaciju da izgubi status zaštićene park šume.
Da novogradnja cvjeta, svjedoče stambene zgrade, niz privatnih kuća i raskrčeni placevi, koji najavljuju objekte koji tek treba da niknu, a dominiraju južnom stranom brda, na kojem više nema drveća… Objekti se prostiru niz padinu sve do OŠ “Milan Vuković”.
Ipak, ljubitelji prirode, najružniju sliku zatiču na vrhu Savinske dubrave. Vrh brda, koji predstavlja zakonom zaštićeno područje, potpuno je očišćen od visokog rastinja, a kompletni placevi, koji se prostiru na više hiljada kvadrata, oivičeni su kamenim zidovima visine od dva do pet metara, unutar kojih se baškare velelepne vile… Zidovi se prostiru šumskim putem do preko puta crkve Sv. Save, odnosno do same ivice groblja.
