Veče sjećanja na Borku Pavićević, nedavno preminulu dramaturškinju i direktorku beogradskog Centra za kulturnu dekontaminaciju, održano je sinoć u njenom rodnom gradu, pod nazivom “Kotor Borki”, a u organizaciji OJU “Muzeji” i Fondacije “Kotorski festival pozorišta za djecu”.
Više desetina Kotorana i njihovih gostiju došli su u Galeriju solidarnosti u Starom gradu da, u prisustvu Borkinog sina Jovana Barovića i uz podršku Centra za kulturnu dekontaminaciju, odaju priznanje za postignuća ove Beograđanke koja je djetinjstvo provela na kotorskom Trgu od oružja.
Kako se navodi u saopštenju organizatora večeri, teoretičar i istoričar umjetnosti prof. dr Branislav Dimitrijević, govorio je kao predstavnik Centra za kulturnu dekontaminaciju, o tome što je Borku izdavajalo među drugima.
“To što je imala Borka, ima jako malo ljudi, a to je veza između velikih, snažnih i jasnih ubjeđenja i akcije – neposredne primjene tih ubjeđenja. U vremenu kad Milošević dolazi na vlast, kada se stvara nacionalistička retorika, sve počinje prekidanjem pozorišnih predstava i onemogućavanjem ljudi koji drugačije misle da nešto kažu. Borka se tada našla u Beogradskom krugu, u grupi intelektualaca koja se nije mirila sa katastrofom ka kojoj je Srbija tada išla, i ne samo Srbija. Zbog svega toga bila je sklonjena iz Beogradskog dramskog pozorišta sa čime se nije mirila i tada je stvorila svoje pozorište. Tako je nastao Centar za kulturnu dekontaminaciju 1995. godine, koji postaje ključno mjesto za razvoj nečega što se zove nezavisna kultura u Srbiji, postaje ključno mjesto za različite oblike umjetničkih i drugih događaja, jer je kod Borke veza između umjetnosti, politike i života bila isprepletena i ona je, kroz Centar, uspjela da pokaže tu neposrednu isprepletanost života, umjetnosti i politike, jer se vi ne možete baviti umjetnošću, a da se istovremeno ne bavite politikom”, rekao je Dimitrijević.
Da je svoju borbu za drugačijim prilikama svijeta Borka Pavićević vodila umjetnički i građanski hrabro – smatra profesor produkcije na Fakultetu dramskih umjetnosti na Cetinju prof. mr Janko Ljumović.
“Odlazak Borke Pavićević predstavlja odlazak istinske heroine za drugačijim prilikama svijeta, koji se na prelasku iz 20. u 21. vijeku na balkanskim prostorima lomio u tranzicionom i ratnom okruženju. Uprkos svemu, sa glavom u torbi djelovala je, pitala i odgovarala”, istakao je Ljumović.
Mr Ksenija Rakočević, koordinatorka “Njegoševih dana” i urednica “Kotorskog kruga”, kazala je da je bilo planirano da narednog septembra upravo Borka Pavićević bude učesnica “Kotorskog kruga”.
“Bila je među prvim detektorima bujanja paranoja, domaćeg nacionalizma, buđenja pacova, poplave mediokriteta i poluintelektualaca. Još kao šezdesetosmašica, nakon što nije pristala na kompromise i da se od 11 studentskih zahtjeva ispune samo četiri, dok korača Salom heroja ka govorinici, masa joj skandira da je provokatorka. A vremenom je, kako je govorila, postala i vještica, ženetina, izdajica, komunjara, Jugoslovenka. Borka jeste bila sve to. Provocirala je nacionaliste izgovarajući i organizujući ‘Mirdita, dobar dan’. Izdala je nacionaliste i ratne profitere pokazujući im šta je stav i kako treba živjeti”, kazala je Rakočević.
Publici se na kraju obratio prof. Petar Pejaković, direktor Fondacije “Kotorski festival pozorišta za djecu” i reditelj koji je imao i ulogu moderatora.
“Ovaj skup neka bude obavezujući za sve nas da koliko možemo tu njenu misiju nastavimo”, rekao je, između ostalog, Pejaković.
Podsjetimo, Borka Pavićević rođena je 1947.godine u Kotoru. Diplomirala je dramaturgiju 1971. godine na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu gdje je i magistrirala 1976. godine. U legendarnom dramaturškom odjeljenju “Ateljea 212” (koje su još činili Kiš, Mihiz i Ćirilov) radila je 10 godina i u BITEF-u 20 godina.
Osnivačica je teatra “Nova osećajnost”, učesnica pokreta KPGT (Kazalište, pozorište, gledališče, teatar) i “Civilnog pokreta otpora”, bila je umjetnička direktorka Beogradskog dramskog pozorišta, članica “Beogradskog kruga” – udruženja slobodnih intelektualaca i osnivačica i direktorka Centra za kulturnu dekontaminaciju u Beogradu (od 1994. godine). Objavila je tri zbirke eseja: “Na eks – Postdejtonska moda”, “Moda” i “Glava u torbi”, kao i članke u brojnim časopisima, zbornicima, dnevnim i nedjeljnim novinama.
