Najmanje ostrvo Krtoljskog arhipelaga – Otok, u narodu poznatije kao Gospa od Milosti ili Školj, čest je motiv na razglednicama iz Tivta i jedan je od najljepših ukrasa Tivatskog zaliva. Manje poznati „brat“ drugog bokeljskog ostrvskog svetilišta Gospe od Škrpjela pred Perastom, Otok je za razliku od peraškog svetilišta vještački podignutog nasipanjem materijala oko podvodne hridi, prirodnog porijekla. Na tom malom ostrvcetu dimenzija stotinjak sa pedesetak metara nalazi se franjevački samostan i crkva posvećena Gospi od Milosti koja je nastala u drugoj polovini 15.vijeka.
Poznati bokeljski sveštenik i istoričar don Niko Luković zapisao je da su se na Školju prvobitno sklanjali sveštenici-pustinjaci koje je kasnije vrhovna crkvena vlast priključila kongregaciji Celestinaca Sv. Jurja.
Tokom 15.vijeka na ostrvo stižu i pripadnici franjevačkog reda koji su se sve do 1524. godine sa celestincima, kada su ovi drugi formalno ukinuti, sporili oko ovog svetilišta. Samostan i crkvu na Otoku 1620. godine poharali su Turci dojedrivši na svojim fustama iz Herceg Novog, nakon čega su ih franjevci obnovili dobrovoljnim prilozima vjernika. U 19.vijeku ostrvo preuzimaju župnici Krtola i Krašića koji su na njemu stanovali dok su upravljali svojim župama. Tokom jedne izuzetno jake oluje 27.januara 1844. godine grom je udario u zvonik crkve Gospe od Milosti, srušio ga i značajno oštetio crkvu i samostan, a od dvojice župnika jedan je tom prilikom poginuo dok je drugi povrijeđen. Neoštećen je međutim, ostao starinski drveni kip Gospe koji datira sa početka 15.vijeka što je za vjernike koji u kontinuitetu već više od 500 godina hodočaste na ostrvo, imalo posebnu simboliku.
Crkva na ostrvu obnovljena je 1854. godine, kotorski biskup Frano Uccellini 1901. godine svojim je sredstvima iz ruševina opet podigao samostan i ukrasio crkvu, a na Školju je uredio i ljetnjikovac za đake biskupskog sjemeništa. Ostrvo Gospe od Milosti taj izgled zadržalo je do danas plijeneći skladom kamenog zdanja samostana i crkve koji, iako se nalaze na tako maloj površini kopna usred mora, imaju i predivno uređen vrt sa bunarom. Osim istorijske, ovo svetilište ima i veliku spomeničko-umjetničku vrijednost jer se u njegovim zidovima nalaze razni fragmenti i arhitektonski ulomci longobardskog i romanskog stila, kao i fragmenti početaka slovenske plastike iz 10.vijeka.
Autorstvo drvenog kipa Gospe od Milosti pripisuje se poznatom majstoru Jakobu Kotoraninu koji je 1462. godine radio u visokom reljefu bogorodičin kip za jednu od crkava u Milanu, gdje se ta obojena figura i danas čuva u Umjetničkom muzeju.Pored tog kipa, na Školju se čuva i rimski kameni žrtvenik posvečen boginji Junoni Lucini – pokroviteljici porodilja, što inače, predstavlja rijetkost u arheologiji. Samostan na malenom ostrvcetu u Tivatskom zalivu raspolaže i sa jednom od najbogatijih biblioteka u Boki sa rijetkim djelima bogoslovske i naučne literature, a najviše posjetilaca ovo jedinstveno svetilište svake godine pohodi 15.avgusta kada se slavi blagdan Velike Gospe po gregorijanskom kalendaru.
