Na prepunoj Ljetnjoj pozornici u Kotoru sinoć su nastupili, po prvi put u Crnoj Gori, Emir Kusturica & No Smoking Orchestra. Publika je bila oduševljena duhovitošću, energičnošću i temperamentom Kusturice ali i visokom muzičkom spremnošću, uigranošću, koja djeluje u momentima kao improvizacija. Na bini, a i u gledalištu je vladala pozitivna atmosfera, dok su publiku na noge digli igrački ritmovi i sjajni solisti na trubi (Strahinja Banović), harmonici (Zoran Milošević) i violini (Dejan Sparavalo) iz sastava „No Smoking Orchestra“.
Po prirodi nomadi, donosioci radosti i simboli slobode, ovi muzičari spadaju u značajne fenomene antiglobalističkog (muzičkog) pokreta i svojevrsni su paradoks sredine iz koje dolaze.
Poznatiji su i priznatiji na međunarodnoj sceni nego u svojoj državi koju uspјešno proslavljaju širom svijeta, od Pariza, Beča, Berlina, Madrida i Moskve do Buenos Ajresa, Tokija, Njujorka, Tel Aviva, Sao Paola i Sidneja.
Prva decenija djelovanja, s „raspojasanim“ unca, unca zvukom, ritmom gitare zasnovanim na brzom dvočetvrtinskom metru srpskog kola kao balkanaskoj verziji rumbe koja objedinjuje karakteristike roka, ciganskog štimunga i šumadijsku „dvojku“, u kombinaciji s drugim „graničnim“ umjetničkim konceptima 20. vijeka – potvrđuje da u vremenima sve većih nerazumijevanja postoji igračka/plesna muzika s neodoljivim sadržajem, jer „ne postoje te noge koje mogu ostati mirne“ dok Orkestar svira.
Među objavljenim kompakt-diskovima su Life Is a Miracle (2004), Live in Buenos Aires (2005), Time of the Gypsies (2007), The Best of (2009), UnzaUnza Time (2013), Corps diplomatique(2018).
