Kompanija „Kroling“ iz Danilovgrada postala je novi vlasnik atraktivnih i vrijednih nekretnina u srcu Boke Kotorske, na Prčanju jer je odlukom Vlade Republike Srbije, nekretnine prčanjskog Instituta „Vrmac“, dobila u zamjenu za sopstvevnu šestospratnicu u Beogradu. Uprava za nekretnine Crna Gore upisala je u srijedu „Kroling“ kao novog korisnika nekretnina na Prčanju, a kao osnov njihovog sticanja navedena je „odluka državnog organa“.
Vlada Srbije krajem decembra prošle godine donijela je odluku da se imovina te države u Crnoj Gori a čiji je korisnik Institut za rehabilitaciju iz Beograda – Institut „Vrmac“ na Prčanju, ustupi „Krolingu“ u razmjeni „po principu ekvivalentnih tržišnih vrijednosti“, za nepokretnost danilovgradske firme u centru Beograda, u Ulici Majke Jevrosime u beogradskoj opštini Stari Grad. Ovdje je „Kroling“ čiji je vlasnik i osnivač Željko Mišković, vlasnik objekta koji ima šest spratova, prizemlje i podrum, ukupne površine 1.937,5 kvadrata.
U zamjenu za tu zgradu koja je prema procjeni srpskog Ministarstva finasija, vrijedna 3.698.100 eura, „Kroling“ je dobio objekte hotela „Vrmac“ sa bungalovima i pratećim sadržajima, medicinski objekat Instituta na obali mora sa pomoćnim objektima, te zgrade „Njegoševa vila“ i „Ruski dom“ na Prčanju. Ukupna površina tih 28 zgrada i pripadajućeg zemljišta je 31.536 kvadrata. Vrijednost svih objekata i zemljišta Instituta „Vrmac“ ovlašćeni pricjenjivač Rajka Popović iz Podgorice koju je decembra prošle godine angažovala Direkcija za imovinu Republike Srbije, iznosi 3.270.000 eura. To znači da je Popovićeva procuijenila da sve zgrade i zemlja na izuzetno atraktuivnim lokacijama „na pjeni od mora“ na Prčanju, vrijede tek oko 103 eura po kvadratu.
Ministarstvo zdravlja Srbije tada je već imalo na stolu pismo namjere „Krolinga“ iz septembra 2018. da danilovgradska firma kupi imovinu Instituta „Vrmac“, nakon čega „Kroling“ početkom decembra, srpskog Direkciji za imovinu predlaže razmjenu nepkretnosti u Beogradu i Prčanju. „Kroling“ je, kako se navodi u popratnoj dokukentaciji Vlade Srbije koju „Vijesti“ posjeduju, izrazio spremnost da se, ukoliko procijenjena vrijednost njegove nekretnine u Beogradu bude manja od one u vlasništvu države Srbije na Prčanju, Vladi u Beogradu doplati razliku, odnosno da se odrekne razlike u novcu ukoliko zgrada u Beogradu bude vrijednija od kompletne velike imovine na pjeni od mora u Boki.
„Razmjena predmetnih vrijedniosti je opravdana jer Republika Srbija nema planirana i obezbjeđena sredstva za pribavljanje potrebne nepokretnosti (zgrade u Ulici Majke Jevrosime u Boegradu, prim.aut.) koja može služiti za smještaj državnih organa, organizacija, međunarodnih i domaćih organizacija, stranih predstavništava itd, za koje postoji stalna potreba za adekvatnim poslovnim prostorom. Pored toga prostor koji se pribavlja u javnu svojinu, odgovara svojim karakteristikama, te je mogućnostima i pozicijom jedinstven na toj lokaciji centra grada u blizini najznačajnijih državnih institucija. Nepokretnost koja se pribavlja u javnu svojinu je u dobrom stanju a vrijednost iste je oko 430 hiljada eura veća od procijenjene tržišne vrijednosti nepokretnosti u Crnoj Gori koja je u svojini Republike Srbije i koja nepkrtenost je u lošem i dijelom ruševnom stanju, te bi eventualno dovođenje iste u funciju, zahtijevalo velika novčana ulaganja.“- stoji u obrazloženju odluke Vlade Srbije od 27.decembra prošple godine o zamjeni nepokretmosti sa „Krolingom“.
Iako Vlada Srbije tvrdi da je Institut „Vrmac“ bio „u lošem stanju, dijelom ruševan i nefunkcionalan“, taj zdravstveno-ugostiteljski objekat je svo ovo vrijeme radio i zarađivao na tržištu, a njegove usluge prodavale su broje turističkeagencije iz zemlje i inostranstva. Dio starih njegovih objekata na Prčanju iako nije bio u dobrom stanju, koristio se cijelo vrijeme za smještaj porodica jednog broja radnika Instituta. Glavni objekat na Prčanju koji je kontinuirano na usluzi turistima, raspolaže salama za rekreaciju, velikim restoranom, uključujući bazen sa toplom morskom vodom i raznu medicinsku opremu budući da je sredinom prošlog vijeka poslovao kao lječilište za plućne bolesti, a kasnije kao ustanova zdravstveno-turističkog tipa. Tu su i sopstvena plaža i sportski tereni.
U Institutu „Vrnac“ inače, zaposlena su 32 radnika koji sada strijepe za svoja radna mjesta jer još uvijek nije zvanično potpisan psorazum o promjeni poslodavca i preuzimanju zaposlenih između Instituta i „Krolinga“. Po tom dokumentu, danilovgradska firma trebala bi da preuzme sve radnike sa novim ugovorima o radu koji ne mogu biti nepovoljniji za zaposlene od aktuelnih, te da aktuelni kolektivni ugovor koji važi u toj firmi, nastavi da se promjenjuje još najmanje godinu.
OPŠTINA KOTOR JOŠ SE SUDI SA SRBIJOM
Opština Kotor još vidi sudski spor protiv beogradskog Instituta za rehaabilitaciju u vezi imovine Instituta „Vrmac“.
Opština je tokom postupka je tvrdila da Sporazumom o integraciji, usvojenom 1989. godine, pravo vlasništva nad nekretninama Zavoda za rehabilitaciju „Vrmac” Prčanj nije prešlo na Institut za rehabilitaciju Beograd. U tužbi je isticala da je Narodni odbor Sreza Bokokotorskog 1952. godine donio rješenje kojim osniva Ugostiteljsko preduzeće „Vrmac” Prčanj, dajući mu na upravljanje osnovna sredstva vrijednosti 4.013.703 dinara i obrtna sredstva u iznosu od jednog miliona dinara. Na osnovu toga je, kako se navodi u tužbi, NOSB-Savjet za privredu privredno komunalno odjeljenje donijelo rješenje 30. 11 1952. godine kojim se UP „Vrmac” Prčanj upisuje u registar državnih privrednih preduzeća. Proširujući svoju djelatnost UP „Vrmac” preraslo u Specijalizovanu zdravstvenu ustanovu „Vrmac” Prčanj, a kasnije u Zavod za rehabilitaciju a imovina koju je Narodni odbor Opštine Kotor dao na upravljanje i korišćenje, u zemljišnim knjigama upisuje se kao društvena svojina sa pravom upravljanje i korišćenja SZU „Vrmac” Prčanj. U tužbi je istaknuto da je članom 4 Samoupravnog sporazuma o promjenama u organizovanju Radne organizacije donijetog 1989. godine, definisano da Institut Beograd „preuzima sva sredstva, prava i obaveze osnovnih organizacija RO „Vrmac” Prčanj, a kako isti nije imao prava vlasništva nad nekretninama, to nije mogao prenijeti više prava nego što ima, pa se upisano pravo vlasnosti „društvena svojina” nije moglo prenijeti na beogradski Institut“.
Sa druge strane iz Instituta za rehabilitaciju Beograd su tokom sudskog procesa naglašavali da Institut ima svojstvo Javne ustanove jer je njegov osnivač Republika Srbija. Ukazivali su da su, prema Zakonu o sredstvima u svojini RS i druge organizacije čiji je osnivač Republika Srbija, u državnoj svojini, pa da su nepoketnosti koje su predmet spora „eks lege” u državnoj svojini, a tuženi je njihov korisnik. S tim u vezi isticali su da je u ovoj parnici kao tuženi potrebno da bude označena i Republika Srbija kao titular prava svojine na predmetnim nepokretnostima.
Opština Kotor, tvrdili su iz Instituta, nije dokazala da je pravni sljedbenik NO Sreza Bokokotorskog, a raniji Zavod za rehabilitaciju „Vrmac” Prčanj bio je pravni sljedbenik UP Vrmac Prčanj. Posebno su ukazivali da nepokretnosti koje su predmet tužbe nisu ni postojale u vrijeme osnivanja UP „Vrmac” 1952. godine, i da su objekti uglavnom izgrađeni znatno kasnije, najvećim dijelom nakon izvršene integracije i to sredstvima Instituta i SIZ-a zdravstvene zaštite iz Beograda.
