Izložba skulptura u bronzi iz legata Rista Stijovića otvorena je u četvrtak u galeriji Solidarnosti u Kotoru, povodom Dana Opštine Kotor, u organizaciji OJU Muzeji Kotor a u saradnji sa JU Muzeji i galerije Podgorice.
Izložbu je otvorio gradonačelnik Kotora Vladimir Jokić, koji je poručio, da je čast i privilegeija je imati ovakvu izožbu u susret Danu Opštine.
Izloženo je petnaest skulptura kroz tri cjeline, teme koje su najviše obilježile umjetnički opus i bile trajna preokupacija Stijovićeve umjetnosti za preko pedeset godina. To su portreti i likovi Gorskog vijenca u kojima izražava tragičnu romantiku gorštaka koje, po njegovim riječima “uvjek imao u podsvijesti”, senzibilni ženski likovi i čulni istovremeno čedni aktovi, svijet ptica i životinja koji ga svrstava u najpoznatije skulptore- animaliste.
Kako je kazala istoričarka umjetnosti Marija Mihaliček, Risto Stijović je jedan od najznačajnijih crnogorskih i jugoslovenskih vajarskih imena.
,,Njegova djela danas se sa ponosom izlažu u nacionalnim muzejima i galerijama Srbije i Crne Gore, dok se zbirke njegovih radova nalaze u dva legata koje je za života zavještao Beogradu i Podgorici. U Stijovićevoj biografiji stoji zabiježeno da njegov talenat nije promakao ni čuvenom Ivanu Meštroviću priikom njegove posjete Beogradu kad je radio na čuvenom kipu ,,Pobjednika”, simbolu grada Beograda”, kazala je Mihaliček.
Izabrane skulpture, Izložena djela su dio jednog od najvrijednijih umjetničkih legata u Crnoj Gori, kojemu i poslije nekoliko decenija nije obezbijeđen prostor stalne prezentacije u Podgorici.
Risto Stijović (Podgorica, 1894.-1974.) spada u plejadu najistaknutih likovnih stvaralaca, koji su svojim opusom obilježili umjetnost XX vijeka na bivšem jugoslavenskom prostoru.
Školovao u na Umetničkoj školi u Beogradu 1912-14. (kod Đorđa Jovanovića), Kao učesnik Prvog svjetskog rata, preko Albanije stiže preko Krfa u Marselj gdje nastavlja školovanje na metničkoj školi 1916. i 1917. godine Diplomirao je na čuvenoj Ecole des Beaux-Arts u Parizu , gdje je imao Prvu samostalnu izložbu 1919.godine Sve do odlaska iz Pariza 1928. godine izlagao i bio zapažen u umjetničkim krugovima metropole umjetnosti.
Od 1928. godine živio je i radio u Beogradu. Bio član Umjetničke grupe “Lada” i “Oblik”. Bavio se i pedagoškim radom . Bio je član je Srpske akademije nauka i umetnosti od 1963.godine.
Njegova pojedinačna skulptorska djela čuvaju se u mnogim muzejima i galerijama, a najveći broj je sastavni su dio dva legata koje je za života ostavio Pogorici i Beogradu.
Stijović je za života bio nosilac najvećih jugoslavenskih priznanja: Ordena rada, 1957.godine, Ordena zasluga za narod 1965. godine, Oktobarske nagrade 1960.godine Sedmojulska nagrade, 1962. godine, Nagrade AVNOJ-a, 1970.godine, Trinaestojulske nagrada, 1972.godine,,Ordena Republike sa zlatnim vijencem,1974.godine.
