Crveni Usouška, izmišljeni lik smješten u mračne pejzaže močvara i šuma, rezultat je autorkinog umjetničkog sazrijevanja i suočavanja sa izolovanošću tokom pandemije
Izložbom radova pod nazivom „Svet Crvenog Usouške”, postavljenom u Gradskoj galeriji Kotora, akademska umjetnica Natalija Stamenković iz Sokobanje, koja živi i stvara u Beogradu, predstavlja poliptih pejzaža iz serije “Močvara” rađene ugljenom na papiru, seriju ulja na platnu iz opusa “Šuma” i stilizovane čovjekolike figurice od polimjerne gline, entitete koje je nazvala “Crvene Usouške”. Ovom zaokruženom cjelinom svog razvojnog puta, kojom se oprostila od svoje eksperimentalne faze tokom osnovnih i master studija na Fakultetu umetnosti Univerziteta u Nišu, Stamenković se prvi put predstavlja likovnoj publici u Crnoj Gori. Nakon ovog “mračnog” perioda, kaže za Boka News, dolazi vedriji, u kome će stvarati (i već stvara) slike pune šarenila.
-Usouška je lik iz moje mašte, sve je imaginarno, ništa ne postoji, inspiracija nije ni iz čega konkretno, sve sam smislila, (čak i ime) i te figurice napravljene od polimerne gline smjestila sam kao stanovnike ovih predjela iz opusa “Šuma” i “Močvara”. To su negostoljubivi predjeli gdje ljudska noga noga teško da kroči i onda sam tu ubacila jedno čovjekoliko biće, kaže akademska slikarka mr Natalija Stamenković za Boka News na otvaranju njene pete samostalne izložbe u Kotoru. Objašnjava da je cijeli ciklus nastao je u postkovid periodu od 2020. godine pa nadalje. Prvo su nastali crteži močvara, pa tek onda figurice “Usouške” i “Šume” zajedno. Ubacivanjem figura u ovaj pomalo mračan slikarski ciklus umjetnica je udahnula život u te “tamne vilajete”, ni sama ne znajući zašto je ovim malim bićima dugih ruku i ispupčenih stomaka dala pomalo jeziv izgled.
-To mi je došlo prirodno, samo sam sjela i krenula da ih radim bez nekog razmišljanja o tome, ali mislim da ovo jeste uticaj pandemije. Namjeravala sam da napravim figure veličine malo manje od ljudskog stasa, ali potrebno je dovoljno prostora za to, teško je za transport, pa sam sad uzela nešto što je prihvatljivije – snimila sam filmu o “Crvenom Usouški”, sad je u procesu emitovanja, a radim i animaciju sa crtežom preko videa. Kombinovala sam različite elemente likovnog izražavanja i ovo je neki završetak te cijele priče, mislim da sam iscrpila sve sadržaje na ovu temu, kaže Stamenković za BN. Dodaje da su joj sad neke druge stvari u fokusu, inspirisana je potpuno drugačijom temom sa vedrijim sadržajima.
Tokom svog usavršavanja kroz praksu je dosta istraživala u domenu različitih likovnih izraza, učstvovala na više ekoloških likovnih kolonija na Blidinju i u Širokom Brijegu, što je uticalo i na formiranje njenog stila I izbora tema, ali je na taj način, kaže, upoznala mnogo divnih ljudi sa kojima se svake godine druži.
Za Gradsku galeriju se odlučila jer je o njoj čula dobre preporuke od drugih umjetnika, a s obzirom da je Kotor poznata turistička destinacija, ujedno koristi priliku da obiđe što više kulturnih znamenitosti u Bokokotorskom zalivu i okruženju (Tvrđava San Đovani, Dva školja, Perast, Plava špilja, žičarom do Lovćena…).
Natalija Stamenković je rođena u Soko Banji, završila je master i osnovne studije slikarstva na Likovnoj akademiji u Nišu, a zaposlena je u Galeriji “Grafički kolektiv” u Beogradu. Voljela bi, kaže, da živi samo od umjetnosti, ali je to jako teško u našim društvenim okolnostima.
Važan je osjećaj slobode u stvaranju
– Važno je da umjetnik ima neki koncept iza svog rada, da osmisli dobru priču, ali da ima i tehničko opravdanje, to je način da klasično slikarstvo opstane, ali nije samo slika u tehnici ulja na platnu jedina stvar koja će privući pažnju ljubitelja likovne umjetnosti. Može da se radi u bilo kojoj tehnici, pa i u kombinaciji sa digitalnom tehnologijom, to može da bude i grafika i performans, gdje god se neko osjeća slobodno i na koji god način neko misli da može da kaže nešto na neku temu i da dotakne emociju gledalaca – to je dobra stvar, poručuje Natalija.
/M.D.P./
