Crnoj Gori kao da nije suđeno da se podiči bar jednim preduzećem koje je privatizovano u transparentnoj proceduri i koje je nakon toga doživjelo procvat na zadovoljstvo lokalne zajednice i cjelokupnog društva. Čini se da je takav slučaj i sa privatizacijom institucije koja spada u kategoriju, doduše malo potamnjelog, nacionalnog „porodičnog srebra“ – Instituta dr Simo Milošević-Igalo.
Vladi Crne Gore kao da ne može ni da se greškom omakne privatizacija koja će se obaviti u transparetnoj proceduri, bez spornih kriterijuma, sumnjivih investitora i brojnih kontroverzi i koja neće izazvati otpor javnosti.
Aktuelna privatizacija Instituta „Dr Simo Milošević“-Igalo je još jedna u nizu Vladinih namjera da imovinu građana Crne Gore prebaci u privatno vlasništvo misterioznih investitora po sumnivoj cijeni i sve to pod zvaničnom oznakom tajnosti.
O uslovima tendera i ponudi jedine firme koja se javila, tokom sjednice održane u petak, skupštinske Komisije za praćenje i kontrolu privatizacije, govorio je predsjednik Tenderske komisije, Branko Vujović.
„Najmanja cijena 10 miliona eura, najmanja investicija u opremu – pet miliona, za rekonstrukciju i adaptaciju 20 miliona i minimum tri godine poštovanja važnosti kolektivnog ugovora.
Ponuđena je cijena 10,02 miliona, investicioni program od približno 230 miliona što zavisi od dobijanja saglasnosti za novu gradnju. Ulaganje u opremu 10 miliona, četrdeset miliona za rekonstrukciju vile Galeb i II faze Instituta.“
Institut za fizikalnu medicinu, rehabilitaciju i reumatologiju “Dr Simo Milošević” Igalo postoji već skoro sedam decenija, a reputaciju kvalitetnog liječilišta je stekao još za vrijeme socijalističke Jugoslavije. U okviru ovog kompleksa je i Titova vila – Galeb, a važnu referencu vjerovatno predstavlja i činjenica da ova institucija dovodi pacijente i goste iz Norveške sa kojom ima ugovor koji traje već skoro četrdeset godina. Ugledna kuća sa 750 zaposlenih u koje spada stručno osposobljen kadar, sa vrijednom imovinom i zemljištem na najboljoj lokaciji u Herceg Novom sada se prodaje za, po mnogima, višestruko manje novca nego što zaista vrijedi.
Nezavisni opozioni poslanik i Novljanin, Obrad Gojković pojašnjava:
„Primijenjena procjena zemljišta je 120 eura po kvadratnom metru za 230 hiljada kvadrata. U četvrtak je Skupština Opštine Herceg Novi, znači ista politička struktura, kupila zemljište koje se graniči sa institutom koje je mnogo nekvalitetnije, po cijeni 210 eura po kvadratu. Istovremeno, svoje zemljište procjenjuje na 120 eura po kvadratu. Samo po tom osnovu postoji razlika od oko 30 miliona eura. Tvrdim da je realna procjena zemljišta Instituta prosječno 400-500 eura po kvadratu, a da Institut vrijedi blizu 200 miliona eura.“
U NVO MANS imaju više primjedbi na privatizaciju Instituta, a jedna od njih se odnosi na sam proces.
Koordinator istraživačkog centra MANS-a, Ines Mrdović kaže:
„Ne znamo detalje investicionog programa, suštinu socijalnog programa… Ne znamo da li će budućem investitoru biti omogućeno da založi nekretnine da bi, eventualno, došao do kredita za realizaciju investicionog programa. Ne znamo kako se Vlada zaštitila da investitor ne finansira čitav projekat iz sredstava same kompanije. Ne znamo raskidne uslove, sudsku nadležnost. Ne znamo ni iznos bankarskih garancija. I, nešto što je vjerovatno najvažnije, ne znamo porijeklo novca koji treba da uđe u legalne tokove Crne Gore – da li je taj novac čist ili je stečen na nezakonit način.“
Poslanik opozicionog Demokratskog fronta, Veljko Vasiljević je prostom računicom pokušao da pronikne u stvarne planove investitora i razloge zbog kog Vlada cjelokupan proces privatizacije Instituta drži u tajnosti.
„Tvrdim vam kao građevinski inženjer, 86 hiljada kvadrata se za 170 miliona eura može izgraditi i opremiti po najsavremenijim standardima, sa zemlje, a vi tvrdite da neko ovdje hoće da uloži 150 miliona eura. U šta? Osim ako ne u izgradnju objekata za prodaju, kao tipična komercijalna izgradnja. Iste priče je pričao i Zepter. Kako 150 miliona eura da uloži? Gdje?“
Esad Krcić
Radio Slobodna Evropa
