Prije osam decenija, 6. avgusta 1945. godine bačena je atomska bomba na Hirošimu, sa do tada neviđenim razarajućim dejstvom, i posljedicama koje su bile nesagledive.
Od udaranog talasa je, prema procjenama, neposredno poginulo oko 78.000 osoba, a prema zvaničnom zaključku japanskih vlasti četvrt vijeka potom, 250.000 stanovnika Hirošime umrlo je, zaključno sa 1950. godinom od posljedica.
Bomba je nad Hirošimom ispuštena u 8.15 sati po lokalnom vremenu, a ukupan broj žrtava nije moguće precizno odrediti zbog brojnih smrti uzrokovanih radijacijom i decenijama kasnije.
Razornost novog oružja bila je takva da je dalji otpor Japana postao besmislen i neposredna posljedica upotrebe A bombe u Hirošimi, i Nagasakiju tri dana potom, bila je kapitulacija Japana, objelodanjena 15. avgusta, a konačno potpisana 2. septembra, čime je Drugi svjetski rat konačno završen.
Ma koliko moralno problematična, čega su bili savršeno svjesni u Vašingtonu, upotreba A oružja, prema procjeni stratega SAD, poslije četiri godine strahovitog rata na Pacifiku, bila je najbrži način da se Japan prinudi na obustavu rata, kapitulaciju, prenio je Tanjug.
Tragedije Hirošime i Nagasakija, upotreba novog oružja, i to na način koji je nedvosmisleno pokazivao kakve bi bile posljedice nastavka rata, prinudile su i najtvrđe zagovornike nastavka borbe u Japanu na uzmak.
Amerikanci su, uz Britance, uveliko planirali invaziju Japana u završnoj fazi rata, čemu su prethodila strahovita bombradavanja konvencionalnim naoružanjem. Posljedice su recimo u Tokiju, tokom noći 9/10. marta 1945. bile teže nego u slučaju često pominjanog njemačkog Drezdena, već i zbog načina gradnje i stanovanja Japanaca, drvenih lako zapaljivih, a pritom zbijenih kuća. Procijenjeno je da je tada bio približno 100.000 mrtvih. U američkim bombarderskim naletima prethodno su već uništene desetine japanskih gradova, prema pojedinim navodima njih 64.
Do jula 1945. projekat Menhetn, program razvoja atomskog naoružanja SAD, na kom je godinama rađeno, bio je zaokružen.
Specijalne verzije Boinga B-29, predviđene za upotrebu novog superoružja, smještene su potom na ostrvo Tinian u sjevernom dijelu Marijanskog arhipelaga.
Paralelno, Potsdamskom deklaracijom 26. jula 1945. Amerikanci i Britanci, uz Kinu, pozvali su Japan na bezuslovnu predaju.
U Tokiju međutim, iako je postojala svijest da je Japan pred porazom, ideja predaje bila je uglavnom nepojmljiva.
Do upotrebe A oružja došlo je uz saglasnost Britanije. Sporazum iz Kvebeka, 19. avgusta 1943. između Čerčila i Ruzvelta, podrazumijevao je koordinaciju u razvoju novog atomskog superoružja.
Naređenje za upotrebu izdao je 25. jula 1945. general Tomas Hendi, načelnik štaba vojske SAD.
