Prema procjenama Zavoda za zapošljavanje CG, ove letnje sezone samo na primorju biće potrebno oko 20.000 sezonskih radnika, a direktor Zavoda Suljo Mustafić istakao je da, iako ima mnogo nezaposlenih, ohrabruje podatak da se iz godine u godinu taj broj smanjuje.
Crnogorski ministar rada i socijalnog staranja Kemal Purišić poručio je da je jedan od ključnih prioriteta u radu Vlade ostvarivanje dinamičnijeg ekonomskog rasta i razvoja kao preduslova za povećanje životnog standarda građana, prenosi podgorički sajt Bankar.
On je dodao i da „radnu snagu treba učiniti konkurentnijom pre pristupanja Crne Gore Evropskoj uniji, jer će kasnije, liberalizaciom tržišta rada ljudski resurs nastojati da ide u zemlje EU.
Predsednik crnogorskg turističkog udruženja Žarko Radulović kazao je da nema poslodavca u Crnoj Gori koji neće da zaposli domaćeg radnika, jer su radnici sa strane skuplji, ističući da crna Gora nema dovoljno radne snage.
„Mi u turizmu imamo potrebu za između pet i sedam hiljada radnika. Naši ljudi neće da rade, jer su male plate. Međutim, one su onolike koliko može da se da u ovom trenutku”, istakao je Radulović.
Plata sezonskog radnika u Crnoj Gori je oko 500 eura, a u regionu jedino su u Hrvatskoj veće zarade.
Na upravo završenom pozorišnom festivalu 22. ArtTrema Festival u Rumi u Srbiji, dokumentarna pozorišna predstava “Jami distrikt”, rađena u koprodukciji Bitef Teatra – Beograd, Centra za kulturu Tivat, Asocijacije MASZK Segedin / Mađarska i Think Tank Studia iz Novog Sada, okitila se sa još pet nagrada.
Ovaj komad kojeg je po tekstu Milene Bogavac režirao Kokan Mladenović na festival u Rumi je dobio nagradu najbolji autorski projekat, nagradu za najbolju režiju, nagradu za najbolju muziku (Marko Grubić), specijalne nagrade za glumu (Isidora Simijonović, Nina Nešković, Vanja Nenadić) i nagradu za najbolji tekst.
“Jami distrikt” je pozorišna predstava koja problematizuje pitanja nacije i nacionalnih država, u hi-tech svijetu 21. vijeka. Polazeći od činjenice da je nacija konstrukt i pojam izmišljen u 19. vijeku, ova predstava postavlja pitanje: kako je devetnaestovjekovnom izumu pošlo za rukom da izgleda kao da bio tu od uvijek? Da li su nam, u eri interneta, vještačke inteligencije i savremene medicine, još uvijek potrebne stare, “dobre” nacije? Što će smijeniti nacije i nacionalne države? I ko je gori: nacije ili korporacije?
Priča pokazuje koliko su nacionalne podjele besmislene, u XXI veku – kada uslijed galopirajućeg razvoja nauke i tehnologije, svijetom odavno vladaju transnacionalne kompanije i kada 1% čovječanstva posjeduje 46% svjetskog bogatstva. Ideja o naciji, plasira nam se kao nešto na što treba da budemo ponosni, a zapravo je fenomen koji ponižava naše ljudsko dostojanstvo.
Sa upravo osvojenih pet nagrada na ArtTrema Festivalu u Rumi, predstava “Jami district” do sada broji osvojenih čak trideset jedno priznanje na brojnim pozorišnim festivalima širom regiona.
U organizaciji Sekretarijata za mlade, sport i socijalna pitanja opštine Tivat i Centra za omladinsku edukaciju, u četvrtak 4.aprila u hotelu Pine sa početkom u 12 sati, biće predstavljen projekat “Youth friendly City”, i “Evropska omladinska kartica “.
Dogadjaj će otvoriti predsjednik opštine, dr Siniša Kusovac, nakon čega će predstavnici Centra za omladinsku edukaciju prezentovati projekat.
Tivat je grad koji je identifikovan kao grad koji vodi računa o mladima, i po njihovom mišljenju predstavlja pravi “Youth friendly City”, a ovaj projekat upravo podrazumijeva umrežavanje lokalne samouprave sa jedne, i Evropske omladinske kartice, sa druge strane.
Cilj projekta je osnaživanje mobilnosti mladih, promocija volonterizma i neformalne edukacije, umrežavanje NVO sektora i institucija, a sve u cilju poboljšanja statusa mladih u Crnoj Gori, kao i turističke promocije naše zemlje u Evropi (6 miliona mladih iz 35 zemalja mogu i kod nas koristiti popuste, koji su dostupni na sajtovima www.omladinskakartica.me i www.eyca.org).
Projekat “Evropska omladinska kartica”, okuplja preko 2.000 korisnika besplatne benefit kartice širom čitave Crne Gore.
Projekat je podržan od strane Ministarstva sporta i mladih, Ministarstva kulture, kao i krovnih omladinskih organizacija – Studentskog parlamenta UCG, Unije srednjoškolaca Crne Gore i Unije mladih preduzetnika Crne Gore.
Od početka tekuće godine svi smo svjedoci intenzivne aktivnosti na društvenim mrežama g. Duška Kneževića, vlasnika “Atlas Grupe”. G. Knežević je- pritisnut akcijom crnogorske vlasti protiv njega i pokušajem da mu se oduzme veliki dio imovine koju posjeduje u Crnoj Gori- odlučio da uzvrati istom mjerom pa je tako u medijima i na društvenim mrežama objavio materijal izuzetno kompromitujućeg karaktera za crnogorsku vladajuću koaliciju i neke njene čelnike. I- što je za temu i sadržaj ovog članka još zanimljivije i važnije- najavio je objavljivanje novog materijala istog karaktera i sadržaja. Ta aktivnost g. Kneževića rezultirala je time da se dio crnogorskog društva- gotovo ugušenog u paučini korupcije, partitokratije i sveopšteg kriminala- konačno trgne i napravi sveobuhvatni pokušaj oslobađanja od te zagušujuće paučine. Da li će Crna Gora i taj- nesumnjivo najkvalitetniji- dio njenog društvaimati snage za to, nije izvjesno; već predugo obmotani smo tim zlokobnim nitima, a znamo koliko je paučina čvrsta i koliko je se teško osloboditi. Izvjesna je samo alternativa: dakle, ono što Crnu Goru čeka ako i dalje ostane zarobljena u mreži crne DPS udovice.
Ovo, međutim, nije članak o g. Dušku Kneževiću, o uzrocima njegovog sukoba sa bivšim prijateljima iz crnogorske vladajuće partije i o sudbini aktuelnih protestâ protiv aktuelnog crnogorskog režima i predsjednika Crne Gore; onaj ko očekuje da u ovom tekstu čita o tome odmah može prestati sa čitanjem istog. Crnogorski biznismen sa (trenutnim) boravkom u Londonu i njegova aktivnost u medijima i na društvenim mrežama- usmjerena na činjenje štete vladajućoj koaliciji u Crnoj Gori- poslužili su mi samo kao bogomdani i prototipni primjer za analizu jednog fenomena od opštijeg i dubljeg značaja: fenomena koji sam nazvao rijalitizacijom stvarnosti i/ili stvarnostizacijom rijalitija. Suština tog fenomena jest u tome da se- makar na prostoru od granice Hrvatske sa Slovenijom do granice Sjeverne Makedonije sa Grčkom- sve više gubeontološka razlika i granica između političkog djelovanja i svakodnevnog života uopšte, sa jedne strane, i rijalitijâ, sa druge. To će rećida određene sheme, skupovi situacijâ i modeli ponašanja učesnikâ i učesnicâ u rijalitijima imanentni serijalima kakvi su npr. „Parovi“ na Happy TV i/ili “Zadruga” na TV Pink- na temelju kojih pomenuti rijalitiji i funkcionišu- zapravo sve više postaju sheme, situacije i modeli ponašanja na bazi kojih funkcioniše i odvija se politički isvakodnevni život uopšte.Funkcija rijalitijâ- barem rijalitijâ koji se prikazuju na Happy TV i na TV Pink- svodi se, u krajnjem, na animiranje i zabavu širokih narodnih masâizborom određenog (sub)antropološkog profila učesnikâ i učesnicâ tih emisijâ i cjelodnevnim demonstriranjemodređene lepeze činovâ i situacijâ koje ti učesnici produkuju. Iz godine u godinu- nekih desetak godinâ unazad, otkako se rijalitiji intenzivno emituju- njihovi učesnici i učesnice na sve su nižoj ljestvici u vaspitno-moralno-intelektualnom pogledu (jednostavnije rečeno, u pitanju su sve veće propalice), a njihovo ponašanje sve primitivnije i prostačko do krajnjih granicâ. To ne čudi. Štoviše: rijaliti funkcioniše na principu bombastičnosti: na očekivanju recipijenatâ tih programâ da gledaju ivide bilo konfliktne bilo scene- nazovimo ih tako- ispoljavanja uzajamne naklonosti i privlačnosti među pojedinim učesnicima rijalitija, prije svega privlačnosti između pojedinih učesnikâ suprotnih polovâ. Problem je, međutim, u tome što je kategorija bombastičnosti- kategorija koja „pali“ i uzbuđuje gledaoce rijalitija- relativna i promjenljiva. Drugim riječima: gledaocima ovih programâ iz serijala u serijal treba sve više scenâ raznovrsnog primitivizma i sve brutalnijih scenâ kako bi im gledanje ovih programâ bilo dovoljno zanimljivo. A to im reditelji ovih programâ- selekcijom učesnikâ i učesnicâ gore opisanog intelektualno-vaspitno-moralnog profila- i omogućavaju. Tako i zbog toga u „Parovima“ i u „Zadruzi“ gledamo i slušamo najvulgarnije i najprizemnije moguće dijaloge, svađe, tuče, scene eksplicitnog seksa i slične prljavštine. I za očekivati je da se devoluciona putanja rijaliti programâ na ovim prostorima nastavi; sam Bog zna do kojih (sub)animalnih razinâ će forma tih emisijâ dogurati.
Da se vratim sad na sintagmu iz naslova članka, tj. na fenomen rijalitizacije stvarnosti: politike i društva uopšte. Fenomen rijalitizacije društva- kroz uticaj najvulgarnijih sadržajâ iz najvulgarnijih rijalitijâ na forme ponašanja svakodnevnog života i transfer tih sadržajâ iz rijalitijâ u svakodnevnicu- opšteprepoznati je fenomen. Nije čudo što mnogi normalni ljudi odavno traže od nadležnih institucijâ da „zaključaju“- barem u toku dana- kanale na kojima se prikazuju „Parovi“ i „Zadruga“, ili da oduzmu frekvenciju Happy TV i TV Pink kako djeca i mladi ne bi mogli gledati ponašanje učesnikâ i učesnicâ u rijalitijima koji se prikazuju na ovim televizijama. Rijalitizacija politike, međutim, već je unekoliko kompleksniji fenomen. Rekoh maloprije da je suština rijalitija- bez obzira na akcidencije ovog ili onog konkretnog rijaliti šoua- u tome da djeluje na gledaoce kroz efekat bombastičnosti, koji na raznovrsne načine- da bi privukli pažnju ciljne grupe- proizvode kreatori i učesnici rijalitijâ. Upravo zahvaljujući pomenutoj komponenti- komponenti bombastičnosti i ekstravagantnosti, imanentnoj rijaliti programima- određeni načini djelovanja koje možemo nazvati rijalitoidnima sve više prodiru u političku praksu.Valja reći da fenomen rijalitizacije političke prakse nipošto ne znači nužno i vulgarizaciju iste. Preciznije rečeno, postoje različite razine suptilnosti rijalitizacije političkog života. U Crnoj Gori pojačana rijalitizacija političkog života prisutna je već neko vrijeme:kroz različite manifestacije i kroz manifestacije različitih razinâ suptilnosti. Jedan vid rijalitizacije crnogorske političke scene ogleda se u vulgarizaciji replikâ i u učestalim pokušajima fizičkih obračunâ u Skupštini Crne Gore. To je, možemo reći, onaj prizeman i najvulgarniji vid rijalitizacije političke prakse: loš i pogrešan način da se na sebe skrene pažnja javnosti i potencijalnih glasačâ. Potpuno drugačiji vid rijalitizacije crnogorske političke scene, međutim- od početka tekuće godine- demonstrira g. Duško Knežević, načinom koji je izabrao da se bori protiv ljudi koji su udarili na njegovu imovinu u Crnoj Gori (čime je, uzgred budi rečeno, g. Knežević istovremeno- volens nolens- dao i novi zamah i vjetar u leđa opozicionim snagama u njegovoj i našoj zemlji).Njegovi duhoviti sadržaji usmjereni protiv aktuelnog predsjednika Crne Gore i njemu bliskih ljudi na Instagramu,te način na koji je u javnost plasirao kompromitujuće sadržaje o nekim visokim čelnicima aktuelnog crnogorskog režima- sem što su u političkom smislu proizveli očekivani učinak- odlikuju se intelektualnim šmekomi nisu lišeni ni izvjesne umjetničke vrijednosti. Prefinjena rijaliti tehnika borbe g. Duška Kneževića nastavlja se- i na neki način doživljava vrhunac- u njegovoj najavi da će u jednom trenutku javno obznaniti snimak na kome se vidi kako g. Milu Đukanoviću daje torbu punu novca. Ovim potezom on, sa jedne strane, drži (opoziciono orijentisane) ljude u Crnoj Gori u neizvjesnosti- čime automatski održava na visokom stupnju i njihovu averziju prema aktuelnom crnogorskom režimu i energiju za proteste koji traju- a, sa druge strane, to čini na jedan neuobičajen, u suštini zabavan način, čime se postiže odličan efekat. Naravno, nisu g. Duško Knežević i Crna Gora izolovani kad je u pitanju fenomen rijelitizacije političke prakse. Slobodno možemo reći da se radi o globalnom fenomenu. Navešćemo- između brojnih slučajevâ- primjere samo dvojice političarâ koji su upadljivi po korištenju rijaliti tehnikâ u svojoj političkoj praksi. Jedan od njih je predsjednik USA Donald Tramp. Rijalitoidne tehnike koje u svojim političkim istupima najčešće primjenjuje Tramp sulakrdijašenje i nevođenje računa o tzv. jezičkoj korektnosti, tj. ekstremno prelaženje granicâ takozvanog politički prihvatljivog izričaja: bilo da je riječ o njegovim live nastupima, na konferencijama za štampu, bilo da je riječ o njegovim tvitovima. Trampov modus rijalitizacije političkih nastupâ- dakle rijalitizacija političkog djelovanja putem lakrdijašenja i (politički) nekorektnog jezika- možda i zbog njegovog fizičkog izgleda nekim ljudima može biti- i jeste- simpatična. (Konačno, ne treba zaboraviti da je Donald Tramp- prije nego što je postao predsjednik USA- bio, između ostalog, i učesnik jednog rijalitija: rijalitija „Šegrt“). Ako Trampov modus rijalitizacije političkog djelovanja nekome imože biti simpatičan, onda rijalitoidne tehnike koje u svojim javnim političkim nastupima primjenjuje političar što sam ga odabrao kao drugi primjer za ilustraciju fenomena rijalitizacije političkog života to pouzdano nikome ne mogu biti; riječ je, naravno, o predsjedniku Srbije Aleksandru Vučiću. Vučićeva napadna i loša gluma oličena u njegovim hiperpatetičnimjavnim nastupima u kojima isti sebe i stranku na čijem je čelu predstavlja kao jedine zaštitnike Srbije, a sebe još i kao martira koji je spreman da žrtvuje i svoj život za spas svoje zemlje- dok su opozicija i protestanti oni koji žele da unesu haos u red i Raj koji je on stvorio- samo su i jedino odvratni. Pogotovo u svjetlu saznanja da iza takvih licemjernih nastupâ Vučić zapravo ne želi ništa drugo nego da u Srbiju na mala vrata uvede autokratiju i da još dugo vlada kao neprikosnoveni diktator.
Miomir Abović
Paralelno sa procesom rijalitizacije politike i stvarnosti dešava se i vice versa proces: politizacija i stvarnostizacija rijalitija; slobodno možemo ustvrditi da su ova dva procesa dvije strane iste medalje i da međusobno „hrane“ jedan drugi. Politizacija i stvarnostizacija rijalitija proces je koji se ispoljava na više razinâ: a) na razini bukvalne politizacije, kad, npr., dr Vojislav Šešelj uđe u vilu „Parova“, sjedne za stol sa učesnicima tog rijalitija, uključi se u rasprave koje oni vode i, između ostalog, izjavi da su za rejting njegove stranke veoma bitni i ljudi koji su učesnici rijalitija jer oni- zajedno sa onima koji ih gledaju preko TV ekrana- predstavljaju značajan dio stanovništva i glasačâ u Srbiji; b) na razini suptilne politizacije, koja se ogleda u koristi koju vladajući režimi u Srbiji i u Crnoj Gori imaju od rijalitijâ koji se trenutno prikazuju na Happy TV i na TV Pink. Naime, putem sadržajâ kakvi se prikazuju u „Parovima“ i u „Zadruzi“ vladajućim režimima uspijeva da jedan dio puka na neki način „zabavi“ i da se time koliko toliko amortizuje narodno nezadovoljstvo ekonomskim i ukupnim lošim stanjem u društvu. (Nije slučajno što se ovi rijalitiji prikazuju na dvama televizijama sa državnom frekvencijom koje imaju najveću gledanost u Srbiji). Prvi koji je na ex YU prostorima shvatio kakva zavodnička moć leži u sadržajima prizemne zabave bio je pokojni Slobodan Milošević; on i njegov režim te su sadržaje veoma uspješno primjenjivali devedesetih godinâ prošloga stoljeća. Ovo što danas vidimo na tom planu samo je neprekinuti kontinuitet tog vremena u kojem korijene sva zla sa kojima se danas suočavamo.
Metafizička posljedica dokidanja i zamagljivanja granice između rijalitijâ, sa jedne strane, i politike, sa druge, ogleda se uoneozbiljenju politike kao djelatnosti. Politička djelatnost i politički nastupi su, naime, kategorije koje se a priori smatraju nečim krajnje ozbiljnim: teoretski, radi se o djelatnostima u kojima ponajmanje smije biti ekstravagancije i duhovitosti. Gubljenjem ontološke granice između rijalitijâ, kao nečeg suštinski vještačkog i režiranog, sa jedne strane, i stvarnosti, sa druge- te prodiranjem rijaliti strukturâ u svakodnevnicu (i vice versa)- ljudsko društvo i život uopšte postaju jedan infernalni amalgam: stvarnost kojom umjesto racionalnosti i spontanosti sve više dominiraju i upravljaju strukture i modeli imanentni rijaliti programima. Rijalitizacija politike i stvarnosti- u spoju sa posljedicama uznapredovale tehnologizacije- drastično redefiniše kategoriju normalnosti i mijenja differentiu specificu većine savremenih ljudi (ukoliko smo ljudsko biće ikad mogli nazivati homo sapiensom i bićem empatije). U kom pravcu, nije teško pogoditi.
Talijanski ministar okoliša Sergio Costa oglasio se nakon što je na obali blizu sardinijskoga turističkog mjesta Porto Cerva otkrivena uginula ženka kita ulješure u čijoj su utrobi pronađena 22 kg plastičnih vrećica i ostalih plastičnih predmeta, prenio je Euronews.
Luca Bittau, ekolog i predsjednik neprofitne organizacije Sea-Me Sardinia, kazao je da je riječ o osam metara dugačkoj ženki kita ulješure koja je u utrobi nosila fetus. “Bila je gravidna i gotovo sigurno je spontano pobacila prije nego što se nasukala na obalu, a fetus je bio već prilično razvijen”, kazao je, prenosi RTL.
“U želucu nasukane ulješure pronašli smo vreće za smeće, dijelove paketića koji se koriste za pranje rublja, a na njima su još uvijek vidljivi barkod i robna marka, čak i jednu plastičnu cijev za građevinske radove, plastične tanjure, zapetljane ribarske mreže te mnoge druge predmete od plastike koje više nije moguće identificirati”, Bittau.
“Ovo je još jedan jasan dokaz o tomu u kolikoj smo mjeri naše more onečistili plastičnim otpadom”, kazao je Costa. “Ima li još onih koji smatraju da je ovo nevažno? Za mene ovaj problem predstavlja prioritet”, napisao je ministar na Facebooku.
“Masovno smo i ne razmišljajući koristili predmete od jednokratne plastike i sada za to plaćamo cijenu. Da budemo iskreni, prije svih je plaćaju životinje, a potom i mi”, dodao je.
Koncert studenata duvačkog odsjeka Muzičke akademije sa Cetinja (uz klavirsku saradnju vanrednog profesora Alekseja Molčanova i Lejle Sulejmanović), održaće se u petak 5. aprila sa početkom u 19 sati i 30 minuta, u koncertnoj dvorani Muzičke škole “Vida Matjan” (Crkvi Svetog Duha).
Predsjednik Opštine Budva Marko Carević donirao je svoju martovsku platu porodici Vujačić iz Budve, saopšteno je iz njegovog kabineta.
Devetočlana porodica, Tatijana i Ivica Vujačić i njihovo sedmoro djece, nalazi se u teškoj materijalnoj situaciji.
Samo otac, Ivica Vujačić ima redovna primanja u ovom domaćinstvu.
Pored teške ekonomske situacije, djeca čije odrastanje još uvijek zahtijeva velike izdatke, porodica Vujačić živi u iznajmljenom stanu koji, zbog nastalih dugovanja, moraju da napuste.
“Treća zarađena plata od 1.300 eura koju predsjednik Opštine donira otišla je u u prave ruke, onima kojima je ovaj znak pažnje mali, ali značajan za mjesečni porodični budžet”, saopšteno je iz Carevićevog kabineta.
Predsjednik Opštine Marko Carević, kako poručuju. nastaviće da donira svoju zaradu, skrećući tako pažnju javnosti na probleme naših sugrađana koji žive u teškim materijalnim i životnim okolnostima”.
Građani Žabljaka, koji se protive izgradnji bungalova na Crnom jezeru, organizovaće u subotu 6. aprila protest pod sloganom „Sačuvajmo Crno jezero i rijeku Taru“.
Ministar održivog razvoja i turizma Pavle Radulović kazao je u ponedjeljak da će se bungalovi na Crnom jezeru graditi ako građani budu smatrali da je to u interesu Žabljaka.
On je kazao da će se od toga odustati ako većina građana bude protiv, prenosi Mina.
“U petak će Luka Bulatović organizovati prezentaciju projekta. Potpuno smo ubijeđeni da Žabljačani nemaju potpunu informaciju, odnosno ako je informacija ono čime sad raspolažu, onda su na potpuno pogrešnom putu”, kazao je Radulović.
“Slobodni građani Tivta i Crne Gore – probudite se! Ako ste odbiljali do sada u to da povjerujete – nakon jutrošnjeg desanta uniformisanih lica (ko su ovi ljudi, jesu li oni u službi naroda, ili privatna garda Mila Đukanovića?) na krstionicu od 11 m2, s mora i kopna, s patrolnim čamcima, maricama, i oklopima za razbijanje demonstracija – sada vam je svima jasno da su čelnici podivljalog mafijaškog režima u svom samrtnom ropcu spremni na svako nasilje da bi odbranili ono što su opljačkali za ovih 30 godina”- saopšteno je iz Tivatske akcije.
Tivatska Akcija ima principijelan stav da se ukloni sve što je nelegalno građeno, ako se po zakonu i važećim urbanističkim planovima ne može legalizovati, pa i krstionica ako je takav slučaj. Ali, ovdje se ne radi o tome – ovdje se radi o jasnoj namjeri da se opet izazivaju međunacionalne tenzije, i da se demonstrira nasilje nad Srpskom Pravoslavnom Crkvom, njenom sveštenstvu i vjernicima.
Da nije tako – ne bi mafijaški režim slao pola državnih oružanih snaga u 3 i po ujutro da ruši krstionicu od 11m2, nego bi prvo počele da se uklanjaju goleme nelegalne zgradurine i nelegalni spratovi kojih ima na stotine u Boki Kotorskoj, i to na najatraktivnijim lokacijama. A to na divlje građeno bogatstvo koje je nagrdilo bokeljsku obalu prvenstveno je u vlasništvu režimskih funkcionera, i njima bliskih „biznismena“.
Da počnemo, recimo, sa armirano-betonskim objektom Verige 65 na Turskom rtu, na divlje sagrađenom kao „privremenim“ objektom, a koji je otvorio lično Milo Đukanović, ili sa nelegalno izgrađenom zgradom u kojoj obitava Siniša Kusovac, predsjednik OO DPS-a Tivta.
A mogli bismo početi i drugačije: zaustavljanjem rušenja Mamule, i vraćanjem opljačkanih 5,6 miliona evra budžetu Opštine Tivat.
Spisak je predug svega što bismo mogli i morali prije krstionice od 11m2.
Osvijestite se obični članovi i glasači DPS-a, i njihovih koalicionih partnera! Na korak smo od toga da bude prekasno.
Na kraju, Tivatska Akcija zahtijeva javno izjašnjenje od opštinskih odbora vladajućih stranaka, i od svakog odbornika vladajuće koalicije pojedinačno, o ovom besprizornom pokušaju nasilja i izazivanja sukoba sa nesagledivim posljedicama, jer su naredbodavci ove đavolje rabote u vrhu režima koji podržavate. Da raščistimo jednom za svagda, za svakog od vas – ko ste, što ste, i na što ste spremni ako vam se naredi – saopšteno je iz Tivatske Akcije.
Ni devet mjeseci od kada je došao na čelo Opštine Tivat, Siniša Kusovac (DPS) nije donio Odluku o raspodjeli korišćenja službenih vozila u organima lokalne uprave koja odgovara stanju na terenu, te nelegano koristi službeno vozilo, skupi terenac Nissan Qashqai (2016) registarskih oznaka TVMN00.
Saopštili su to danas iz OO Crnogorske Tivat napomnjući da u važećoj od 20.09.2017. godine, a koja je dopunjena 27.06.2018. godine još uvijek stoji da navedeno vozilo koristi bivša predsjednica Opštine Snežana Matijević (DPS) koja je to vozilo razdužila odmah nakon napuštanja funkcije u ljeto prošle godine, a Kusovac ga je tada preuzeo.
„Koliko je bahat, neodgovoran i nesavjestan odnos lokalne vlasti prema materijalnim resursima koje finansiraju građani Tivta pokazuje nonšalantan i rasipnički odnos prema voznom parku. Kusovac bez adekvatnog propisa koristi službeno vozilo 24 časa (stalna upotreba bez vozača) devet mjeseci. Pored brojnih upozorenja, nakon preuzimanja funkcije nije se udostojio pravno regulisati novonastalu situaciju. Takođe, jedno od dva nova vozila kupljeno u junu mjesecu 2018. godine od kompanije Alliance Podgorica još uvijek nije zakonski dodijeljeno niti jednom organu, te se pitamo ko ga koristi i po kom osnovu. Iskreno se nadamo da se vozilo Renault Megane TVCG003, koje se po važećoj Odluci i dalje vodi na stalno korišćenje Kusovca dok je bio potpredśednik Opštine, sada nalazi u svrsishodnoj upotrebi, a to je stvarna službena potreba.“ -saopštavaju iz Crnogorske.
Iz te prtije naglašavaju da je pravi apsurd to što j skoro jedna trećina od ukupno dvadesetak službenih automobila u voznom parku tivatske Opštine odijeljena na stalnu upotrebu (24 časa dnevno) lokalnim funkcionerima.
„Građani Tivta treba da se zapitaju radi čega su vozila na stalnu upotrebu dodjeljena predsjedniku Skupštine Opštine Ivanu Novoselu (DPS) i glavnoj administratorki Mariji Sijerković (DPS), funkcionerima kojima je kompletan radni angažman isključivo vezan za upravnu zgradu lokalne uprave. Zaključujemo da su vozila data njima na stalnu upotrebu čist lični benefit bez ikakve racionalne osnove i službene potrebe, te da ih koriste isključivo u privatne svrhe, dok preko stotinu zaposlenih ima na korišćenje samo dva službena vozila.“- naglašavaju iz Crnogorske.
Iz te parije podsjetili su da Opština novcem svih građana, već godinama plaća firmi „Građevinar“ tri parking mjesta u podzemnoj garaži ispod Trga magnolija, po cijeni od 1.200 eura godišnje po praking mjestu, „uprkos postojanju slobodnih rezervisanih uličnih parking mijesta za službena vozila ispred upravne zgrade Opštine“.
„Zamislite dokle ide umišljaj važnosti, kompleks više vrijednosti i bahatost pojedinaca kojima ne odgovara rezervisano parking mjesto ispred zgrade, nego zahtijevaju da im se dodatno plaća mjesto u garaži ispod, a pri tom koriste službeno vozilo isključivo u privatne svrhe. I to nije sve, jer kompletne troškove održavanja vozila i potrošnje goriva za ta vozila, za njihove privatne potrebe, snosimo svi mi, građani Tivta.“- podvlače iz Crnogorske napominjući da činovnici lokalne DPS-SD-HGI uprave Tivta ogromnu štetu budžetu pričinjavaju i mnoštvom „neracionalnih službenih putovanja u zemlji i inostranstvu od kojih skoro da nema ama baš nikakve koristi za Tivat, osim lične koristi službenika koji većinom ničim zaslužni, proputovaše svijet, te uz obaveznu isplatu dnevnica ostvaruju dodatne prihode.“
