“Čovek se posle ispovesti ne oseća ništa čistije nego što je bio pre nje. Naprotiv, oseća se tada kao kanta za smeće jer je izbacio iz sebe sve svoje bolje verzije, ostao je sa najgorom, onom sa kojom se nikom nikad ne ispoveda.”-ova rečenica iz “Zlatnog runa” Borislav Pekića, bila je moto Draganu Velikiću da napiše roman „Islednik“ za koji je dobio NIN-ovu nagradu.
To je Velikić sinoć kazao tivatskoj publici na predstavljanu svog najnovijeg romana u galeriji ljetnijovca Buća-Luković.
Centralna tema romana “Islednik” je smrt majke i uticaj tog događaja na stanje i život glavnog junaka –pisca kojeg ta tragična vijest zatiče u Budimpešti. Osnovna potka ovog djela je odrastanje i vaspitanje mladića, preispitivanje njegove porodične istorije, ali je to istovremeno povijest o jednoj zemlji i ljudima kojih više nema. Velikić ističe da veoma važno da se čovjeki iskreno pogleda i naglašava da svaku individuu “oblikuju četiri roditelja – dva biološka, lektira koju čita i gradovi u kojima živi.”
“Ja sam pokušao ovom knjigom, ne da se ispovijedam, ali da krenem od najgore verzije ne samo sebe, nego čitavog porodičnog miljea i to je ono istinsko. Umjetničko djelo je sastavljeno od izmišljenog, ali ne od lažnog. Izmišljanje nije laganje, već često prava istina koja je opšte prihvatljivija nego pojedinačna. U tom smislu je i “Islednik” tako ispao.”- istakao je nagrađivani srpski pisac.
Pored Velikića, publici se obratila i Vanja Gavroski iz izdavačke kuće “Laguna” iz Beograda koja je prisutne upoznala i sa ostatkom Velikićevog opusa i kreativnim procesom iz koga je nastao njegv novi, NIN-ovom nagradom ovjenčani roman “Islednik”.
