Neformalna grupa ljubitelja prirode okuplja ljude svih uzrasta, a tokom šetnje nema priče o bolesti niti o politici
Tura od Kotora do vrha Babina glava na Lovćenu koja je bila planirana za april, pa otkazana zbog vremenskih neprilika, uljepšala je divan subotnji dan grupi od 23 ljubitelja prirode iz Kotora, Tivta, Grblja, okupljenih u neformalnu planinarsku družinu “60+”, koju je prije tri godine osnovao Slobodan Drašković iz Krašića, iskusni planinar i poznavalac brdskih staza Crne Gore. Tokom šetnje Drašković je učesnicima stalno pričao zanimljive priče o mjestima kroz koja su prolazili, sve što je znao u vezi istorije, geografije, prirodnim i kulturnim fenomenima, što je cijeloj šetnji i druženju dalo posebnu čar. Uz pršut, sir, priganice i med zaokružili su ovu turu u hotelu Monte Rosa, gdje su na kraju i zapjevali.
-Idemo spontrano, bez žurbe i opterećenja da što prije stignemo do vrha, uživamo u svakom trenu, pri čemu izbjegavamo priče o bolesti i o politici, ističe Drašković.
Iako je formirana za starije rekreativce, u ovu grupu rado se uključuju i mladi, pa je tako bilo i ovoga puta. Sjajna prilika je bila što su u ovu turu ukomponovali i Kotorsku žičaru, dan prije nego što je zvanično zatvorena njena prva sezona rada. Tako su žičarom od Duba stigli na Kuk, odatle kroz selo Dolovi, dalje kroz prevoj Vjetreni mlin, pa odmorište Kraljevo počivalo, do vrha Babina glava na 1474 metra nadmorske visine, a zatim nazad ukrug kroz bukovu šumu do Ivanovih korita. Nakon kratkog druženja uz objed u hotelu Monte Rosa, požurili su taksijem do Žičare na Kuku, kako bi ispoštovali radno vrijeme i gondolama stigli nazad, pa iz Duba svak svome domu. Ukupno preko 20 kilometara hoda po divnom terenu, u fantastičnom krajoliku gdje se susrijeću i prepliću planinske i primorske struje, u šta su se učesnici ture uvjerili odmarajući na prevoju Vjetreni mlin, obavijeni maglom koja se strahovitom brzinom izdizala iz Grbaljskog polja.
-Koristili smo lijepu i laganu staru austrougarsku stazu, kasnije korišćenu i od Vojske, bivše Jugoslavije, koja je izlazila do vrha Babina glava. Zanimljivi su Dolovi, sela gdje su Grbljani, mještani Mirca i Majstora uzdizali stoku, i kad su se vraćali nazad, vazda su govorili: “Pojeo je vuk jedno jagnje”, a to jagnje je bilo za seosku gozbu. Danas dolaze starije generacije, ljudi koji su sanirali kuće I to lijepo izgleda, ali u suštini, sela su mrtva, zato što tu nema mladih koji bi tu živjeli i držali stoku. Kad bi imali kravu, znali bi je po imenu, koliko je danas rijetka, objašnjava Drašković.
Entuzijasti iz “60+” planiraju laganije ture na brdo Vrmac, kroz Grbalj i Lušticu, koji su za šetnju povoljni tokom cijele zime.
Podzemni lovćenski kraški lavirinti
Ovaj predio Lovćenskog masiva, kako je ispričao Drašković, ispunjen je neistraženim jamama i pećinama, pored poznate Lipske pećine, ima ih još na stotine. Kod sela Ljepurice speleolozi iz Slovenije su prije “korone” otkrili jamu do dubine od 270 metara, ali nisu imali više konopa da nastave dalje istraživanje. Nadamo se da će u skorijoj budućnosti još mnogo toga podzemnog blaga biti otkriveno i približeno ljubiteljima prirode.
Njemački turisti vole Boku, Lovćen i Skadarsko jezero
Drašković planinari odavno, naročito od kada se prije 35 godina vratio u Boku iz Njemačke, te iz zdravstvenih razloga počeo da pješači. Sada ga traže turisti iz Njemačke da ih vodi na razne ture.
-Oni su prvo oduševljeni Bokom, fascinirani su serpentinama ka Njegušima, i pored sve dezorganizacije u saobraćaju- prvi misle da se voze jednosmjernim putem, a onda iz suprotnoga pravca dođe autobus ili kamion, koje treba zaobići. Takođe im se dopada i Skadarsko jezero. Bila je zanimljiva tura vozom do Kolašina i onda na Biogradsko jezero, pa autobusom do Boke. Sviđa im se jedinstvena priroda, u koje god godišnje doba da kreneš, ona je prekrasna. Crna Gora je za njih drugačija, jer je malo naseljena, kaže Drašković.
/M.D.P./
