Nakon blagoslova krstom, kojeg je Njegoš 1851.godine pokonio crkvi Svetog Nikole – Kotor, u organizaciji Srpskog pjevačkog društva (SPD) „Jedinstvo” – Kotor i novske Knjižare So, povodom 170. godišnjice od prvog izdanja (Beč, 1847), sinoć je priređena promocija knjige Petra II Petrovića Njegoša.
Knjiga je posvećena školovanju mladog Rada (Tomova Petrovića) u Herceg Novom i boravcima posljednjeg vladike Petra II Petrovića Njegoša u Boki Kotorskoj.
Na promociji, kojoj je prisustvovao i konzul Srbije Zoran Dojčinović, govorili su: paroh kotorski protojerej stavrofor Momčilo Momo Krivokapić, prof. srpskog jezika i književnosti Ljiljana Čolan, unuk prvog zalivskog izdavača Mišo Sekulović i urednik i izdavač Nikola Malović.
Profesorica srpskog jezika i književnosti Ljiljana Čolan poslužila se urednikovom retorikom i rekla da će iskra besmrtne Njegoševe poezije bljeskati od Boke Kotorske pa do lovćenskih visina.
“Ta iskra se izvila prije 170 godina i bila prvi put pečatana u Beču 1847.godine kao djelo koje je obiježio pobjedu Vukovih ideja. Te godine su u Beču štampana djela koja su ispoštovala Vukovo zalaganje za uvođenje književnog jezika. Osim ,,Gorskog vijenca” bile su to još ,,Pesme” Branka Radičevića, ,,Rat za srpski jezik i pravopis” Đure Daničića i ,,Prevod ,,Novog zavjeta” Vuka Stefanovića Kardžića. U pitanju je bio jedan splet od knjiga koje su savile pobjedu srpskog književnog jezika i pravopisa 19.vjeka”, dodala je Čolan.
Paroh kotorski, protojerej – stavrofor Momčilo Krivokapić najprije je blagosovio prisutne krstom kojeg je Njegoš 1851.godine pokonio crkvi Svetog Nikole.
,,Gorski vijenac je prisutan sve vrijeme u narodu, a narod ga je poznavao ili uz gusle ii na neki drugi način. Izdanje Nikole Malovića ima specifikum da se bavi Njegoševim boravkom u Boki, od Tople pa preko svih mjesta gdje je boravio. Do Prčanja u kojem je napisao testament“, kazao je između ostaog Krivokapić.
Unuk prvog zalivskog izdavača Mišo Sekulović govorio je o stvaralaštvu njegovog djeda Jova koji je ostao zabilježen između ostalog i po tome što je Njegošev „Gorski vijenac” izdao četiri puta: 1913. 1921. 1922. (na latinici) i 1939. godine.
Urednik i izdavač Nikola Malović istakao je specifičnosti knjige Gorski vijenac Petra II Petrovića Njegoša Bokeljsko izdanje.
“Ne dirajući u osnovni tekst „Gorskog vijenca” – uz predgovor oca Gojka Perovića, rektora Cetinjske bogoslovije – rekonstruiše dane školovanja mladog Rada Tomova na Toploj, i daje do sada jedinstven pregled svih hronoloških kontakata NJegoša i Boke Kotorske, fotografije svih palata u kojima je boravio i u njima pisao, sve spomen-ploče podignute do danas, i sve biste, od kojih je Meštrovićeva u porti katoličke Župne crkve na Prčanju prvi spomenik javno podignut NJegošu u Crnoj Gori. Knjiga bilježi i nekoliko kuriozitetnih podataka, kao npr. da se prvo integralno javno čitanje „Gorskog vijenca” dogodilo na manifestaciji „Dani Knjižare So” 2005. godine, te da je fototipsko izdanje „Gorskog vijenca” iz 1847. prva knjiga koja je u istoriji oplovila vijugave konture Bokokotorskog zaliva. Punih 78 godina bilo je potrebno da bismo dočekali novo zalivsko izdanje naše vjerovatno najpoznatije knjige”, dodao je Malović.
Nakon književne večeri prisutni su imali priliku celivati krst kojeg je Njegoš pokonio ovoj crkvi, a koji nije stradao u požaru na crkvi Svetog Nikole 1896.godine.
/Radio Kotor/
