U Crnoj Gori je po opštinama najviše aktivnih slučajeva infekcije koronavirusom na 100 hiljada stanovnika registrovano u Budvi, Ulcinju i Baru.
U Budvi je registrovano 2.398 aktivnih slučajeva na 100 hiljada stanovnika, Ulcinju 2.224, Baru 2.071, Nikšiću 1.954, Herceg Novom 1.824, Šavniku 1.733, Plužinama 1.646, na Cetinju 1.640, u Tivtu 1.593, Pljevljima 1.477, Podgorici 1.451.
U Beranama je registrovano 1.419 aktivnih slučajeva na 100 hiljada stanovnika, Kotoru 1.435, Bijelom Polju 1.332, na Žabljaku 1.298, u Danilovgradu i Mojkovcu po 1.192, Tuzima 913.
U Andrijevici su registrovana 894 aktivna slučaja na 100 hiljada stanovnika, Rožajama 769, Plavu 721, Kolašinu 650, Petnjici 630 i Gusinju 275.
KONTE ANTON LUKOVIĆ-CAR VELŠKOG UGLJA I BOKEŠKIH JEDRENJAKA
1 od 15
Bark CAVALIER KRAFT
Anton Luković
Nadgrobna ploča Petra Antonovog Lukovića u Kardifu
Prčanj nekada
Bark CONTE IGINIO L.
konte Anton T. Luković
Krst na porodičnoj grobnici Lukovića u Kardifu
Župna crkva na Prčanju nekada
Prčanj nekada
Vila konta Lukovića u Tivtu
Tivat krajem 19.vijeka
Detalj sa Prčanja krajem 19.vijeka
Prčanj nekada
Luka
Luka
Piše: Siniša Luković
U najsjevernijem dijelu „R“ sekcije groblja Cathay, jednog od glavnih grobalja u Kardifu- glavnom gradu pokrajine Vels u Velikoj Britaniji, na velikom kamenom krstu nalazi se uklesan prepoznatljiv grb jedne bokeljske plemićke porodice.
Na gornjem polju štita koji je osnov grba je golub sa maslinovom grančicom u kljunu, a ispod njega luk sa strijelom. Porodično je to obilježje familije Luković i vrlo je čudno da se nalazi tako daleko od zavičaja ove familije – Prčanja u Boki Kotorskoj. Ipak, u blizini krsta sa porodičnim grbom Lukovića u Kardifu je i grobnica na čijoj kamenoj ploči latinskim jezikom piše da tu od 1860.godine, počiva „grof (konte) Petar Antonov Luković Kotorski, ne zaboravljen za života, niti će od nas biti zaboravljen u smrti“.
U pitanju je po svemu sudeći, grob jedan od potomaka grofa (konta) Antona Tripunovog Lukovića (1832-1911), poznatog bokeljskog brodovlasnika i jednog od najvećih i najbogatijih bokeških tajkuna iz druge polovine 19.vijeka, a koji je ostavio i neizbrisiv trag u privrednoj istoriji Kardifa. Petar (Pietro) je bio jedna od njegovih sinova koji je na žalost, preminuo u najranijem djetinjstvu, nekoliko godina nakon što je njegov otac doselio u Vels iz Boke Kotorske i ovdje zasnovao porodicu.
Iako je bio veoma uspješan i bogat biznismen, te značajan brodovlasnik koji je ostvario međunarodnu karijeru, o kontu Antonu Lukoviću je vrlo malo pisano u domaćim izvorima. Današnjoj javnosti u Boki on je više nego po svojim ekonomskim i pomorskim poduhvatima, poznat po činjenici da je od 1897. do svoje smrti 18.maja 1911., on bio admiral Bokeljske mornarice i da je punih 14 godina bio na čelu ove drevne organizacije bokeljskih pomoraca, preuzevši njeno vođenje od svog brata, konta Marka Lukovića koji je admiral Bokeljske mornarice bio od 1878. do 1897.godine.
konte Anton T. Luković
Anton Luković rođen je 1832.godine u Kotoru u porodici poznatog pravnika, konta Tripuna Ivana Pavla Lukovića i njegove supruge Ane Paulete di Cattaro. Osim Antona, par je imao još troje sinova: Marka, Vičenca i Pjera-Antona Lukovića. Porodica Luković inače, plemićku titulu nosi od 27.marta 1773. kada je dekretom Mletačkog Senata i dužda Alviza IV Močenigoa, pomorski kapetan Marko Luković sa Prčanja za svoje zasluge stečene u ratu i miru, dobio titulu konta za sebe i svoje potomke.
U svojoj istorijskoj monografiji „Prčanj“ iz 1937. poznati bokeljski istoričar i kulturni radnik, sveštenik don Niko Luković, zapisao je da je Antion Luković završio Gimnaziju u Kotoru i polagao maturu kao klerik. Međutim, sveštenički poziv ga nije privlačio, pa je bilo određeno da mladi Anton školovanje nastavi na čuvenom Univerzitetu u Padovi i studira pravo, poput svog oca. Mladićev nemirni duh ipak je učinio da se on umjesto na studije u Italiju, uputi na more, pa se Anton 1848. ukrcao na prčanjski brik „Slavomir“ od 247 tona i otisnuo u neizvjesnost i avanturu. Nakon nekoliko mjeseci plovidbe „Slavomirom“, jedrenjakom koji je pripadao Prčanjanima Filipu Lukoviću i Pavlu Veroni, mladi Anton Luković se sa broda iskrcao u britanskoj luci Kardif u Velsu, sa samo pet britanskih funti u džepu. Počeo je da se ovdje bavi raznim poslovima pri čemu je pokazao izuzetan preduzetnički dar i spremnost na rizik. Ubrzo je stekao prvi značajniji kapital koji je nastavio da ulaže u poslove vezane za pomorsku agenturu i trgovinu metalima i glavnim velškim izvoznim proizvodom – čuvenim kardifskim ugljem. Luković je u narednih par godina postao i vlasnik nekoliko velških rudnika.
Nadgrobna ploča Petra Antonovog Lukovića u Kardifu
Poslovni partner u ovom poduhvatu mu je bio brat Marko koji je organizovao drugi dio poslovnog lanca – u Boki i Dalmaciji, te glavnim austrijskim lukama Trst i Venecija, kao i u još nekim drugim lukama po Evropi. Anton razvija biznis kupujući i gradeći više brodova – jedrenjaka koji su plovili pod austrijskom zastavom. Osim njegove robe koju je izvozio iz Velsa, ti brodovi su prevozili i druge terete, ali i putnike širom svijeta.
Prema podacima iz Pomorskih godišnjaka (Anuario Marittimo) centralne austrijske (kasnije austrugarske) Pomorske Vlade u Trstu, konte Anton Luković je samostalno ili u suvlasništvu, posjedovao čak 12 jedrenjaka: barkove „Conte Arturo L.“, „Conte Oscar L.“, „Conte Iginio L.“, „Cavalier Craft“ „Isabella“ i „Iskra“, brik-škunu “Lucovich A.T.“, brikove „Nettuno“,“Favorito“, „Peppina B“ i „Ljubica“, te brigantin „Andrić“. Dio brodova dobio je imena po članovima njegove porodice: sinovima Oskaru, Iđiniju i Arturu, te supruzi Izabeli.
Bark CONTE IGINIO L.
Konte Anton se naime, u Kardifu oženio Izabelom Mod Doukin, potomkinjom tamošnje plemićke porodice Doukin koja je nekada ima velike posjede u tom dijelu Velsa. U vrijeme kada je mladi bokeljski preduzetnik oženio, Izabelina porodica je međutim, već bila izgubila najveći dio svog imetka. To nije poremetilo sreću mladog bračnog para pa su Antonio i Izabela tokom zajedničkog života dobili četvoro djece, među kojima po svemu sudeći i malenog Petra sa početka ove priče, koji je na žalost, umro u najranijoj mladosti.
Poslovi konta Antona su prosto cvjetali u drugoj polovini 19.vijeka – ugalj i metal iz Britanije prodavao je širom Evrope, njegovi brodovi vozili su njegove, ali i terete drugih krcatelja, a neki od njih poput barka „Conte Oscar L.“ tih su godina u daleku Australiju doveli i prve doseljenike sa područja tadašnje austrijske pokrajine Dalmacija. Ostalo je zabilježeno da je samo bark „Isabella“ u dva putovanja koja je godišnje obavljao preko Atlantika na relaciji Evropa- Antili, svom vlasniku kontu Antonu Lukoviću godišnje donosio po 30.000 zlatnih franaka čiste dobiti. Poređenja radi, tih je godina inače, cijena izgradnje potpuno novog jedrenjaka tipa bark, nosivosti 600 tona, iznosila 50.000 franaka…
Prčanj nekada
Konte Anton je na svojim brodovima zapošljavao prvenstveno bokeljske pomorske kapetane i posadu iz naših krajeva, a čestim je dobročinstvima pomagao rodni kraj, Njegovo najveće dobročinstvo desilo se 13.februara 1889. kada je konte Anton Luković pred advokatima u Kardifu, sklopio darovni ugovor kojim je svoje veliko imanje u Tivtu na obali između rta Seljanovo i Pina, poklonio austrougarskoj Ratnoj mornarici, da bi ona na tom mjestu izgradila Pomorski arsenal, a Tivat od malog ribarskog i težačkog mjesta, bio transformisan u industrijski centar u kome će „domaći ljudi dobili koru kruha“, kako to piše u odluci tadašnjeg tivatskog Opštinskog vijeća.
Anton Luković
Konte Anton Luković je toliko bio značajan za ekonomiju Kardifa i Velsa da je izabran za potpredsjednika britanske Privredne komore sa sjedištem u Londonu. Iz brodovlasničkog posla on se povukao 1899. kada je prodao svoj zadnji brod, bark „Isabella“ – posljedni veliki prčanjski jedrenjak duge plovidbe. Godine 1909. već ostarjeli bokeljski preduzetnik sve poslove prepustio je jednom od svojih sinova. Ipak, Lukovićevo poslovno carstvo u Britaniji nije se dugo održalo jer je njegovog očito prilično naivnog potomka, prevario jedan od njegovih poslovnih partnera koji je pobjegao sa većinom kompanijskog novca, pa je firma vještog Prčanjanina, konta Antona Lukovića na kraju bankrotirala. On ipak, nije dočekao da vidi taj neslavni kraj, jer je preminuo 18.maja 1911. u Kardifu gdje je i sahranjen. Potomci konta Antona i danas žive u Velikoj Britaniji i SAD-u.
Luka
BRODOVI U VLASNIŠTVU/SUVLASNIŠTVU KONTA ANTONA LUKOVIĆA
Brik „Ljubica“ od 315 tona, sagrađen 1852. u Rijeci, prodat 1871. a javnoj licitaciji u Engleskoj.
Brik „Andrić“ od 238 tona, sagrađen 1858. u Rijeci, godine 1874. smanjena mu je kategorija plovidbe na obalnu.
Brik-škuna „Lucovich A.T.“ od 240 tona, sagrađen 1865. u Kjođi u Italiji, potonuo 14.novembra 1875. kod Jafoa u današnjem Izraelu.
Brik „Nettuno“ od 367 tona, sagrađen 1867. u Rijeci, potonuo septembra 1876. na ušću rijeke Žironde u Francuskoj.
Brik „Favorito“ od 244 tone, sagrađen 1858. u Rijeci, prodat novembra 1881.godine u Aleksandriji.
Brik „Peppina B“ od 345 tona, sagrađen 1856. u Bakru, prodat 14.jula 1881. godine. Bark „Iskra“ od 478 tona, sagrađen 1856. u Sunderlandu u Velikoj Britaniji, prodat 1887. godine porodicama Kamenarović i Radoničić iz Dobrote.
Bark „Cavalier Craft“ od 346 tona, sagrađen 1869. u Mowbrai Quai-ju u Velikoj Britaniji, napušten 9.aprila 1888. godine u Montevideu, Urugvaj, nakon pretrpljene teške havarije.
Bark „Conte Oskar L.“ Od 953 tone, sagrađen u Spoturnu u Italiji 1871. godine, prodat 1893. Alfredu Martinoliću iz Malog Lošinja.
Bark „Conte Iginio L.“ od 483 tone, sagrađen 1864. u Hyltonu- u Velikoj Britaniji, potonuo je 12.januara 1894.godine.
Bark „Conte Arturo L.“ od 518 tona, sagrađen 1872. u Kopru, prodat 1889.godine dobrotskim familijama Dabinović i Radoničić.
Bark „Isabella“ od 352 tone, sagrađen 1871.godine u Clympingu, Velika Britanija, prodat 19.februara 1899.godine u Trstu nekom turskom državljaninu.
/S.L/
*Fond za podsticanje pluralizma i raznovrsnosti medija
U protekla 24 saat od posljedica koronavirusa preminulo je šest osoba – dvije iz Podgorie, a po kedna Nikšića, Budve Kotora i Bara, od kojih je najmlađa imala 73 godine, a najstarija 90 godina. Registrovano je 996 novooboljelih, a prijavljen je oporavak kod 1415 pacijenata. Trenutno aktivnih slučajeva COVID-19 u Crnoj Gori je 9580.
“Laboratorije Instituta za javno zdravlje Crne Gore (IJZCG), druge javne i privatne laboratorije koje se bave dijagnostikom infekcije novog koronavirusa su tokom jučerašnjeg dana (subota 22.01.2022. godine) završile analizu i IJZCG dostavile rezultate za 2844 uzorka na novi koronavirus. Ukupno je dijagnostikovano 996 novopozitivnih slučajeva infekcije SARS-CoV-2”, naveli su iz IJZ.
Distribucija novopozitivnih slučajeva infekcije SARS-CoV-2 po opštinama:
Opština
Novopozitivni slučajevi među građanima Crne Gore
Podgorica
283
Nikšić
137
Bar
113
Ulcinj
65
Budva
60
Pljevlja
56
Bijelo Polje
55
Herceg Novi
36
Cetinje
32
Berane
30
Tivat
28
Kotor
23
Danilovgrad
18
Rožaje
17
Mojkovac
12
Tuzi
8
Petnjica
5
Plav
5
Kolašin
4
Plužine
4
Gusinje
2
Žabljak
2
Andrijevica
1
Šavnik
0
Ukupno
996
Udio novopozitivnih slučajeva u ukupnom broju testiranih za 22.01.2022. godine je iznosio 33,93 odsto.
Ukupan broj preminulih povezanih sa COVID-19 infekcijom u Crnoj Gori od početka pandemije je 2513.
Od početka epidemijskih dešavanja (mart 2020. godine) ukupan broj registrovanih slučajeva infekcije novim koronavirusom u Crnoj Gori je 213140.
NVO “Ugostitelji Crne Gore” zgroženo je najavom ministarke zdravlja Jelene Borovinić-Bojović, da će prisustvovati večerašnjem protestu sa kolegama ministrima iz Vlade koji su nas pred Novu godinu bukvalno zatvorili zbog epidemiološke situacije u zemlji.
S obzirom da osoba na čelu institucije koja donosi zdravstvene mjere protiv koronavirusa, namjerava prekršiti iste, kojima se između ostalog strogo zabranjuju javna okupljanja, smatramo da su i sve ostale mjere za suzbijanje pandemije korona virusa koje je Institut za javno zdravlje Crne Gore donio, ovim i formalno obesmišljene.
Naime, novim mjerama predviđeno je da ugostiteljski objekti u Crnoj Gori mogu raditi do ponoći, bez muzičkog programa uživo ili DJ-eva.
Otkazane su i proslave dočeka Nove godine, pomjeren početak školske godine, a ministar finansija Milojko Spajić saopštio je da će očekivani gubitak tokom praznika biti 50 miliona eura.
Nezadovoljni trenutnim mjerama muzičari su za ponedjeljak u podne najavili protest pa pozivamo ministarku zdravlja da prisustvuje i tom skupu.
Nememo riječi za takvo ponašanje ministarke zdravlja i ostalih članova Vlade koji na ovaj način pokazuju gdje su im građani i privreda te da kada su u pitanju njihovi sopstveni inreresi ne poštuju mjere koje oni donese, kaže se u saopštenju Ugostitelja CG.
Na području od Jaza do Buljarice trenutno boravi 2.127 gostiju, što je za 12 odsto bolja popunjenost kapaciteta nego lani. To je saopšteno iz Turističke organizacije Budve.
Od ukupnog broj gostiju 2.019 su inostrani, dok je 108 domaćih turista.
U hotelima boravi 467 gostiju, što je za trećinu manje nago u istom periodu prošle godine. U privatnom smještaju se procjenjuje da odmara 1.658 gostiju ili za 38 odsto više nego krajem januara prošle godine.
U rubrici „Leksički vremeplov“ JU Gradska biblioteka Tivat ove subote donosi objašnjenje nove dvije riječi: jedne iz opšteg fonda B/CG/H/S jezika i jednog bokeljskog lokalizma. Ove subote to su riječi fârsa i tokȁt- kazao je glavni urednik izdanja Miomir Abović.
Riječ fârsa posuđena je iz francuskog farce, što je izvedeno od starofrancuskog glagola farcir „ispuniti“. Pomenuti starofrancuski glagol, opet, vodi porijeklo od latinskog farcire, farciō „ispuniti“. Farce je prvobitno označavalo smiješne scenske igre kojima se ispunjavalo vrijeme između činova dramske predstave; odatle i neobičan razvitak značenja te riječi, od koncepta ispunjavanja.
Tokȁt (u opštem leksičkom fondu B/CG/H/S jezika „morati“, „zadesiti nekoga, dopasti što nekome ili nekog“) glagol je koji postoji na cijeloj slavenskoj obali Jadrana, i to uvijek u neličnoj formi, tj. kao bezličan glagol: „Tokalo me da idem na sud u Kotor“ = “Morao sam ići na sud u Kotor”/”Zadesilo me da idem na sud u Kotor”; “Toka me da zovem vodoinstalatera da mi stavi novi bojler” = “Moram zvat vodoinstalatera da mi stavi novi bojler”; “Toka me poć u butigu, ma me nije volja” = “Moram poći u prodavnicu, ali me nije volja“. Ovaj bokeljski glagol vodi porijeklo od venecijanskog glagola tocar „dodirnuti, taći“. Značenjski razvoj glagola „tokati“ u bokeljskom govoru baziran je, dakle, na semantičkom transferu uzrok → posljedica: od predstave (apstraktne) dodirnutosti, doticanja nekog nekom situacijom: bukvalno „Odlaženje u prodavnicu mentalno me dodiruje, dotiče“, do obaveze eksperijensera (onoga ko doživljava određenu situaciju; u upravo navedenom primjeru markiranog akuzativom lične zamjenice „ja“) da preduzme nešto u vezi sa tom mentalnom dodirnutošću, mentalnim doticanjem sebe određenom situacijom: „Moram/dopalo me otići u prodavnicu“. Osnovno značenje glagola tocar „taknuti, dodirnuti“ nalazimo u viškom (Vis, otok u Dalmaciji) nazivu za igru tokãlo, u okviru koje se nastoji da bačeni badem dodirne što više onih koji su na zemlji, i u trogirskim bućarskim izrazima dôć tȍka: „Pari mi se da će moja balota doć toka sa bulinon“; „Provaj odigrat da toka bulin“.
Sa objašnjenjem etimologije nove dvije riječi- jedne iz opšteg leksičkog fonda B/CG/H/S jezika i jednog bokeljskog lokalizma- vidimo se iduće subote- poručuje Abović.
LITERATURA:
Ranko Matasović, Tijmen Pronk, Dubravka Ivšić, Dunja Brozović Rončević- „Etimološki rječnik hrvatskoga jezika“, Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, Zagreb 2016.
Vojmir Vinja- „Jadranske etimologije: Jadranske dopune Skokovu etimologijskom rječniku, vol. III“, Hrvatska akademija znanosti i umjetnosti, Školska knjiga, Zagreb 2004.
U današnjem izdanju Preporuka za čitanje, rubrike koju Boka News uređuje u saradnji s hercegnovskom Knjižarom So, donosimo preporuke za knjige iz žanrova prave ili lijepe književnosti, popularne književnosti, voćarstva, bokeljologije i knjiga za djecu.
Središnja pustinja roman je Miomira Petrovića koji nas vodi kroz emigrantsku priču uz raznolike junake. Beogradski prijatelji profesora filmske umjetnosti na privremenom radu u inostranstvu, zamišljaju da je njegov život kao sa razglednice. On predaje na elitnom koledžu, ispija skupa pića, kampuje pod zvijezdama u pustinji, ide na zabave sa grupom prijatelja koji su se svi rodili u istoj zemlji, Jugoslaviji, a n porodica mu ne nedostaje jer su supruga i sin sa njim. Postavlja se pitanje kako takav život može bilo šta da uzdrma. Međutim, kulturni obrasci i arogancija stranog svijeta dovešće u pitanje njegovu karijeru. Izdavač je Laguna.
U novoj zbirci priča Usamljena djeca juga Dragan Markovina detaljno je opisao pojedine oriđinale, lunatike, u najboljem slučaju osobenjake, među kojima je bilo i onih koji su takvim društvenim statusom platili svoju skoro pa genijalnost ispoljenu u nezgodno vrijeme i na pogrešnom mjestu. Opisao je Korčulu, svoj zavičajni Split, rodni Mostar, a najspektakularnije je to što je kroz dubine takvih ljudi opisao duhove tri grada i njihove sudbine. Izdavač je Lom.
Igra s vukovima Majkla Blejka roman je po kojem je snimljen legendarni film ovjenčan sa 7 Oskara. Godina je 1863. Poručnik Džon Dankbar dobio je premještaj u Fort Sedžvik, najistureniju vojnu postaju na Divljem zapadu. Hiljadama milja istočno njegovi drugovi žestoko se bore sa vojskom Konfederacije, dok njega okružuju beskrajne prerije i plavo nebo. Spram bjednog bedema tvrđave nalaze se Komanči o kojim ne zna ništa ali je opčinjen onim što vidi. U samoći, prepušten divljini, odlučuje da im se približi. Tako počinje preobražaj iz kojeg će izaći drugi ćovjek, čovjek zvani Igra s vukovima. Izdavač je Laguna.
Jesi li tu? novi je roman Doli Olderton. Nina Din je uspješna autorka knjiga o hrani. Neko je ko se može pohvaliti mnogobrojnim pratiocima na društvenim mrežama, ali ne i privatnim životom. Zavodljivi muškarac sa kojim je flertovala preko aplikacije za upoznavanje nestaje sa mreže čim joj ukrade srce. Otac joj gubi bitku protiv demencije, što je navodi da razmišlja o starenju i dvostrukim rodnim normama, posebno kada je biološki sat žena u pitanju. Povrh svega mora da se nosi i sa majčinom krizom trećeg doba. Jesi li tu? duhovita je i nježna priča o međuljudskim odnosima i današnjem načinu života. Izdavač je Laguna.
U knjizi Agrumi Alda Kolomba opisane se sve ukrasne i plodovite sorte kao i tehnike uzgoja u tlu i u posudi. Agrumi (naranča, kinoto, kumkvat, limeta, limun, mandarina, grejpfrut, fortunela) su sve prisutniji u našem biljnom okruženju, bilo u vrtu ili u saksiji. Knjiga pruža sve informacije o načinu uzgoja. Tu su i podaci o ukusnim jestivim sortama kao i o onim ukrasnim. Opisano je i kako klimatski uslovi utiču na agrume, kako se razmnožavaju te kako se sprečavaju oštećenja od vremenskih nepogoda i raznih štotočina. Izdavač je Leo komerc.
У књизи Свети Сава у Боки Васка Костића, читалац се упознаје са заливским специфичностима, као што су Светосавски бадњаци, Светосавски пост, потом о Савиндану као о школској слави од давнина, о Савиндану као крсној слави Бококоторске епархије, о бројности цркава Светог Саве у Боки. Аутор нас такође упознаје и са легендама о Светом Сави, о поријеклу бројних топонима везаних за Светог Саву, те биљежи како су у прошлости изгледале Светосавске свечаности по Боки, у Котору и другдје по Заливу, али и како су изгледала Светосавска славља Бокеља у прекоморским земљама. Ова књига открива колико је Свети Сава био везан за Приморје, каква је поморска путовања предузимао из Боке, али нас упознаје и са тим да је већи дио Боке Которске био земља Светог Саве. Издавач је Књижара Со.
Iz veoma zanimljivog serijala za mlađe čitaoce Biblioteka čitamo zajedno stiže nam Ježeva kućica Branka Ćopića. Jež, slavni lovac bezbrižno šeta šumom. Lisica, vuk, divlja svinja i medved radoznalo ga prate da bi vidjeli u kakvoj to kućici živi kad je toliko hvali. Kad budu vidjeli da se radi o običnoj bukovoj kladi u kojoj je jež kao postelju prostro malo suvog lišća neće prestati da ga ismijavaju. Međutim, vuka i divlju svinju će ubiti lovci, medveda do smrti izbosti pčele, a jež će i dalje uživati u svom skromnom domu. Ovo izdanje se razlikuje od ostalih jer se u sredini svake slikovnice nalazi i edukativni dodatak. Izdavač je Vulkan.
Mediterranean Shipping Company (MSC), najveća svjetska kompanija za prijevoz kontejnera, objavila je da je obustavila neke operacije u Brazilu u strahu od narkokartela koji presreću kontejnere namijenjene za Sjevernu Ameriku i Europu, prenosi Splash247.
U obavijesti koju je MSC prošlog tjedna uputio klijentima u Brazilu navodi se da pripadnici narkokartela presreću kontejnere kako bi krijumčarili drogu u inozemstvo. MSC je zbog toga na neodređeno vrijeme donio odluku o obustavi operacija punjenja i slaganja kontejnera namijenjenih izvozu diljem Brazila.
“Riječ je o odluci koja se tiče samo nekih intermodalnih operacija, uključujući punjenje kontejnera u Brazilu”, rekao je glasnogovornik MSC-a za Splash.
MSC u posljednje vrijeme sprema pojačati pokrivenost Brazila u sklopu akvizicije brazilskog regionalnog operatera kontejnerskog prijevoza Log-In Logistica.
Vijesti o zapljenama droge na brodovima u vlasništvu MSC-a pune novinske stupce posljednjih godina, a američke vlasti su čak i privremeno povukle certifikat o carinskom trgovinskom partnerstvu (Customs Trade Partnership – C-TPAT) nakon što je 2019. godine na brodu MSC Gayane pronađena rekordna količina kokaina vrijedna 1,1 milijardu dolara.
Prema podacima Međunarodne brodske komore (ICS), od siječnja 2017. do travnja 2020. gotovo je 90% kokaina, 45% kanabisa i 30% amfetamina zaplijenjenih u diljem svijetu krijumčareno morskim putem.
Najveća brazilska luka Santos slovi za ‘svjetsko središte ilegalne trgovine kokainom’ u izvješću kojeg je početkom mjeseca objavio InSight Crime, platforma koja objavljuje podatke o organiziranom kriminalu u Latinskoj Americi. Luka je postala ‘ključna točka’ za krijumčarenje kokaina, a jedan od razloga je rast utjecaja Primeiro Comando da Capital – PCC, moćne bande koja dominira São Paulom.
