U Luštici Bay sinoć je održan koncert „Russian Fairytale“, prvi u okviru Operosa Montenegro Opera Festivala, a publika je uživala u pravoj ruskoj bajci i omiljenim arijama koje otjelovljuju čuvenu rusku dušu. Najljepše kompozicije ruskih kompozitora Čajkovskog, Rahmanjinova i Metnera, izvela je sopran Nataša Jovović, uz klavirsku pratnju Tee Đorđević. Kako je opera poznata kao svojevrsno raskošna muzičko-scenska forma, bajkovita postavka koncerta bila je i istančan vizuelni ugođaj za ljubitelje ruske solo pjesme.
Tradicionalna operska manifestacija , Operosa Montenegro Opera Festival, ove godine se održava od 17. do 23. avgusta, u organizaciji Fondacije Operosa. Program čine tri koncerta koja će biti održana u Luštici Bay i na tvrđavi Forte Mare u Herceg Novom. Festival predstavlja pravi umjetnički doživljaj i za izvođače i za publiku, a na repertoaru su najpopularnije ruske i italijanske ljubavne arije u izvedbi poznatih domaćih umjetnika koji nastupaju širom svijeta.
Najčuvenije operske arije odavno su izašle van zidova opere i postale popularne među najširom publikom, mada ljudi često toga i nisu svjesni. Repertoar koncerata u Luštici Bay je pažljivo odabran, uz prave operske poslastice koje će zadovoljiti ukuse i vrsnih poznavalaca operske umjetnosti ali i onih koji se tek upoznaju sa magijom opere. Posjetioci će imati priliku da čuju prave dragulje ruske i italijanske vokalne muzike, u izvođenju Nataše Jovović i Stevana Karanca, u pratnji Tee Đorđević za klavirom. U prelijepom ambijentu, pod vedrim nebom, preplitanje probranih melodija i zvukova morskih talasa nikoga neće ostaviti ravnodušnim.
Prema riječima soprana Nataše Jovović, opera je satkana od svega onoga što čini suštinu života čovjeka: patnje, ljubavi, žrtve, zla i radosti, posrnuća i uzdizanja – sve to je na emotivan način prikazano u operskim djelima. “Оperski umjetnici su privilegovani mogućnošću da žive više života kroz junake koje tumače u svakom od naslova, a inspiraciju pronalaze svuda oko sebe. Opera je, dakle, život u životu”, kaže Nataša.
Naredni koncert, 20. avgusta u 21 čas u Luštici Bay, nazvan je Viva l’Opera Italiana. Tenor Stevan Karanac, u klavirskoj pratnji Tee Đorđević, predstaviće publici najčuvenije operske arije u duhu venecijanskog karnevala. Kompozicije Rosinija, Verdija i Pučinija, razigrane melodije koje dočaravaju veseli i romantični italijanski svijet i duh i ono što danas nazivamo dolce vita, pravi su biseri operske muzike. Uz raskošan kostim i prirodnu scenografiju mediteranskog ambijenta Luštice Bay, publiku očekuje nezaboravno opersko veče. Stevan Karanac ističe da se veoma raduje što ovaj program može izvesti u Crnoj Gori, gdje je načinio neke od prvih koraka na operskoj sceni.
“Bogat muzički i kulturni program ovog ljeta u Luštici Bay osmišljen je tako da svaki posjetilac može naći nešto za svoju dušu. Koncerti popularnih pop pjevača smjenjuju se sa operskim arijama”, kaže Maša Radulović, menadžerka korporativnih komunikacija u Luštici Development. Repertoar operskog festivala je koncipiran sa namjerom da publika uživa u velikom broju popularnih arija u formi solističkih koncerata, u periodu kada se umjetnički događaji održavaju sa manjim brojem učesnika, ističe Radulović. Koncerti se održavaju uz poštovanje svih propisanih epidemioloških mjera i preporuka. Ulaz na ovo izvođenje je takođe besplatan.
Konačno, na koncertu 23. avgusta, na tvrđavi Forte Mare u Herceg Novom, nastupaju zajedno Nataša Jovović i Stevan Karanac, u muzičko-scenskom doživljaju, pod nazivom Opera under the Stars.
Knjiga „Špilje i jame otoka Mljeta“, čiji su autori veća skupina hrvatskih biospeleologa, donosi pregled svih poznatih jama i pećina toga otoka, kao i iznimnih vrijednost njihova živog svijeta.
Središnji dio luksuzno opremljene knjige, nedavno izdane u nakladi Nacionalnog parka Mljet i Hrvatskog biospeleološkog društva, prezentira 53 istražene speleološke pojave.
Svaka pojava je tekstualno opisana, predstavljena speleološkim nacrtom i ilustrirana s više fotografija, te svrstana u neku od kategorija: suhe jame i pećine, one sa slatkom vodom, pećine i jame pod utjecajem mora (anhijaline) i morske speleološke pojave.
Brojne zanimljivosti prate jame i pećine toga 37 km dugog otoka. Primjerice Onofrijeva jama, duboka 21 metar, nalazi se na dnu Malog jezera u Nacionalnom parku.
Slično je i s Blatinom. To je potopljena špilja i izvor pitke vode kod mjesta Blato. Njezin otvor se nalazi na dnu potopljene vrtače na dubini od 11 metara. Nakon kiša, voda iz Blatine prostor pretvori u istoimeno jezero u kojem žive jegulje.
Rikavica je nekad bila suha pećina, danas se nalazi ispod površine mora. Ime je dobila zbog valova koji nabijaju zrak u njezinu unutrašnjost, što proizvodi zvukove slične „rikanju“.
Vjerojatno je najpoznatija Odisejeva špilja. Nalazi se na obali mora kod Babina Polja. Većim dijelom je urušena stropa, a dijelom je strop ostao u obliku mosta. Za nju je vezana legenda o glavnom liku Homerove Odiseje.
Najdulja pećina na Mljetu je Galičnjak, duljine 130 metara, a najdublja jama Međugrađen, duboka 102 metra.
Mljet je iznimno bogat po podzemnom biodiverzitetu. Do sada je utvrđeno više od 30 pećinskih vrsta, od kojih je 27 prvi put otkriveno i opisano na Mljetu, najviše od ijednog jadranskog otoka. Među njima su 23 endemi uskog područja. Najbogatiju skupinu čine kukci kornjaši, a najrjeđi je pećinski ciksid, srodnik cvrčka, jedini pronađen u dinarskom kršu i drugi poznat na Sredozemlju.
Pećinske vrste su među najugroženijim jer se svi negativni učinci čovjeka odražavaju na podzemna staništa, ističu autori i zaključuju kako su podzemna staništa otoka Mljeta bolje očuvana nego drugdje u Hrvatskoj.
Linija Tivat- Beograd-Tivat trenutno je najfrekventnija i ostvaruje najbolje rezultate po prosječnoj popunjenosti kabine aviona kojina njioj lete od svih aviolionija u regionu bivše Jugoslavije.
Pokazuju to podaci iz analize aktuelnog stanja u avioindustriji regiona a koju je obavio portal Zamaaero iz Zagreba.
Naime, na liniji između Beograda i Tivta sedmično se obave lak 72 redovna leta kompanija Air Serbia i Air Montenegro. Ako se tome doda i 30 sedmičnih linija dvinju kompanija između Beograda i Podgorice, proizlizali da na ovoim relacijama nedjeljno ima čak preko 100 letova što ovu rutu čini najprometnijom na području bivše Jugoslavije.
Air Serbia sedmično ima čak 54 leta na liniji Beograd- Tivat na kojoj najčešće saobraća avionima tipa airbus A-319 kapacitea 144 putnika. Air Montenegro trenutno u špicu sezone na ovoj liniji ima 18 nedjeljnih letova sa avionima tipa embraer E190 i E195 koji su kapaciteta 100, odnosno 116 sjedišta. Trenutna prosječna popunjenost putničke kabinne aviona na letovima iz Beograda za Tivat kod obje komapnije je preko 90%, a često u njima uopšte nema slobodnih mjesta.
Inače, u odnosu na avgust prošle godine kada je zbog koronavirusa aviosaobraćaj bio bukvalno simboličan, aerodrom Tivat u avgustu 2021. ima čak 136 sedmičnih letova više nego lani. Trenutno se iz te vazdušne lukie u prosjeku sedmično leti 161 put, odnosno imaju po 23 leta na dan, po čemu je Tivat trenutno prvi među srednje velikim aerodromima u regionu, ispored Zadra, Sarajeva, Podgorice, Pule, Ljubljane i Tuzle.
Iz Tivta se trenurno u špicu sezone leti na 35 redovnih destinacija u Evropi i na Bliskom Istoku. Sa ukupno 21 avioprevoznikom koji ove sezone redovno leti sa ovdašnjeg aerodroma, Tivat je na četvrtom mjestu među vazdušnim lukama u regiji bivše Jugoslavije po broju aviokompanija koje taj aerodrom opslužuje, poslije Dubrovnikia (37), Splita (36) i Beograda (27). To je postignuto uporkos činjenici da je i ove godine, zbog političkih razloga, aerodrom Tivat izgubio svoje najveće i najbitnije – tržište Rusije sa kojeg je ranijih godina desetak prevoznika saobraćalo za Tivat. Takođe iz političkih razloga, izgubljeno je i tržište Bjeloriusije sa kojeg je Tivat trebao da ima preko 300 letova.
Ove gubitke djelimično je nadoknadio značajan porast obima saobraćaja sa Ukrajinom, pa tako ove sezone linija Tivat-Kijev na kojoj saobraća čak pet ukrajinskih prevoznika, jedan je od najkonkurentnijih u regionu, nakon linija Priština-Bazel, odnosno Split-London na kojima saobraća po šest aviokompanija.
Humanitarno veče organizovano sinoć u bašti kuće Iva Andrića ujedinilo je naše sugrađane i predstavnike firmi i preduzeća oko jednog cilja, pomoći „Djeci s Pireja“ zahvaljujući našoj sugrađanki, humanitarki, pjesnikinji i novinarki Kseniji Matović.
Pomoći nekome, pružiti podršku, ohrabriti, bodriti, odreći se svojeg i dati drugom, punog srca, sve su to vrline dobrog i čestitog čovjeka. Kao pojedinci možemo mnogo, kao društvo još više, poručila je organizatorka Ksenija Matović.
-Imam san, da živim u društvu jednakih mogućnosti za sve. Društvu zasnovanom na pravdi, društvu čovjekoljublja… solidarnosti. Ja imam san, da skupimo posljednje atome ljudskosti koji su ostali u nama, nakon svih otuđenja, atomizacija, apatija, naslovnih strana u kojima je važnije šta je neko ukrao ili obećao, od onoga šta je neko dao, od neokolonijalizma, od nove normalnosti u koji nas decenijma gura neki novi svjetski poredak…ustanemo i pogledamo lice drugog čovjeka. Ja imam san, da sada spojimo naše ruke i rijeku koja će poteći ka Grčkoj. Ugasiti sve požare. Izgraditi kuće, kazala je Matović, koja je zahvalila donatorima među kojima su Opština, ustanove čiji je osnivač Opština, Konzulat Republike Srbije u Herceg Novom, kao i lokalni privrednici.
-Kao dio evropske porodice, ali i kao tradicionalni prijatelji naroda Grčke, mi danas imamo moralnu i ljudsku obavezu da se osvrnemo i pružimo ruku pomoći. Biti prijatelj ne znači samo protokol i uglađena diplomatija u stabilnim vremenima – biti prijatelj znači razumjeti i saosjećati, ali i tuđu nesreću švatiti kao svoju. Biti prijatelj, u ovom kontekstu, znači učiniti sve moguće da se do rješenja dođe što bezbolnije, ma koliko teško bilo, poručio je predsjednik Opštine Stevan Katić i dodao da veze Grčke i Crne Gore sežu daleko u prošlost.
Prijateljstvo naših naroda potvrđeno je više puta kroz istoriju, od borbi protiv zajedničkih neprijatelja i okupatora, do pomoći Grčke našoj zemlji na putu ka Evropskoj uniji.
Saradnja naših zemalja ogleda se kroz više polja, među kojima je i onaj sportski.
-Na desetine naših ljudi aktivno rade i doprinose razvoju sporta u Grčkoj, uglavnom u fudbalu, košarci i vaterpolu. U širokoj plejadi tih sportskih radnika nalazi se i Novljanin Slobodan Subotić, koji je vodio Iraklis, AEK, Aris, Panatinaikos, PAOK i Olimpiakos. U Olimpiakosu trenutno igra i naš mladi vaterpolista Đuro Radović. Takođe, podsjetiću, a vjerujem da neki od vas znaju, na našeg i grčkog borca i heroja – Vasa Brajovića, u Grčkoj poznatog kao Vasos Mavrovunotis, rođenog u Mojdežu. Narodni junak i vojskovođa crnogorskog porijekla iz 19. vijeka, nakon izbijanja grčkog ustanka protiv Turaka, 1821. godine, sa svoja dva brata Radošem i Špirom, kao i grupom sunarodnika-dobrovoljaca, učestvuje u prvim okršajima. Po predanju, učestvovao je u oko 150 manjih i većih bitaka protiv Turaka, a za ratne zasluge na kraju dobija čin generala, podsjetio je predsjednik Katić.
Svetlana Gradinac, profesorka retorike i dobitnica Nušićeve nagrade, održala je prigodnu besjedu i podsjetila da njena prva saznanja o tome da su nam Grci braća i da su nam pomagali uvjek kad je bilo najteže, potiču još iz djetinjstva:
–Moja majka je kao mlada učiteljica radila u Makedoniji, u selu iznad Prilepa, između dva rata i na početku Drugog svjetskog rata. Kada je sišla u Prilep da podigne platu zarobili su je fašisti, to je bilo nekoliko dana poslije okupacije Jugoslavije i sproveli su je u logor u Grčku, u grad Kalamatu. Tamo su ih mučili različitim načinima. Tada su im stanovnici Kalamate, kroz logorsku žicu, donosili hranu i vodu, ja to ne mogu da zaboravim, kazala je Gradinac.
Tokom večeri Dragana Vlaović, glumica Hercegnovskog pozorišta, čitala je stihove grčkih nobelovaca Jorgosa Seferija i Odiseja Elitija, a nastupili su i članovi Kulturno sportskog centra Diano.
Program je vodila Željka Čepić. Humanitarno veče, kojoj je prisustvovao i konzul republike Srbije u Herceg Novom Zoran Dojčinović, završeno je sirtakijem kao još jednom potvrdom zajedništva, empatije i podrške.
Ovogodišnji književni program festivala Grad teatar nastavljen je u ponedeljak, 16. avgusta kada je na Trgu pjesnika predstavljena kapitalna monografija „Arhitekt Josip Slade Šilović – Graditeljska djela u Knjaževini Crnoj Gori 1877-1900“, budvanskog arhitekte Slobodana Mitrovića.
Graditeljsko-kulturološki opseg Josipa Slada Šilovića je izuzetno obiman i veoma sadržajan i ovim monografskim izdanjem je detaljno obuhvaćen samo njegov stvaralačko-graditeljski opus dok je boravio i poslovao u Knjaževini Crnoj Gori, za vrijeme vladavine knjaza Nikole.
Moderatorka večeri je bila urednica programa Grada teatra Svetlana Ivanović koja je naglasila da je ova monografija reprezentativno i kapitalno izdanje ne samo za istoriju graditeljstva već i za istoriju kulture Crne Gore. Ona se zahvalila Slobodanu Mitroviću što je odlučio da promociju ove knjige u rodnom gradu održi upravo na festivalu Grad teatar.
“Radi se o rijetko ozbiljno uređenoj monografiji posvećenoj jednom arhitekti, bogato je opremljena kako stručnim i analitičkim tekstovima i fotografijama, tako i potrebnim naučnim aparatom za upoznavanje sa osnovama arhitektonske vještine uz neke od dokumentacionih rariteta koji dodatno osvjetljuju stvaralačku prirodu Josipa Slada Šilovića”, istakla je Ivanović.
Slobodan Mitrović je monografiju posvetio nepoznatim graditeljima, a naslovom je jasno definisano da Mitrović piše o čovjeku koji je zadužio arhitekturu i urbanizam Crne Gore i dao jasan putokaz za oblikovanje i nadogradnju prostora u svrhu lakšeg i plemenitijeg življenja. Mitrović je kazao da u Crnoj Gori nikad nije posvećena pažnja istoriografiji graditeljstva.
“Znajući lično za bezbroj imena koja nisu nigjde zvanično zabilježena, koji su gradili ovaj prostor oko nas i čiji smo mi dužnici jer živimo u tom prostoru, tako mi je sazrela ta ideja da tim bezimenim i neznavenim kolegama posvetim ovu knjigu ne bi li time pobudio nečiju drugu pažnju. Josip Slade je, nažalost, bio zaboravljen, iako je njegov opus reprezentativan. Posljednih godina se nešto dešava pa su po njemu nazvali ulice u Podgorici i Nikšiću”.
Mitrović je istakao i to da se i sudbina arhitekte vezuje za sudbinu investitora, tako da, dok se nije govorilo o kralju Nikoli, na čiji poziv Šilović dolazi u Crnu Goru, nije se govorilo ni o Šiloviću.
Monografija je, između ostalog, značajna i zbog podataka o prvom projektu Kraljevskog pozorišta “Zetski dom” na Cetinju koje je prvo profesionalno pozorište u Crnoj Gori, a ujedno i prva ustanova kulture u Crnoj Gori. Šilović je prije Zetskog doma radio i na projektu pozorišta u Šibeniku kojim je on već tada pokazao pročišćenost stila, naveo je Mitrović, i dodao da se ne može desiti jednom arhitekti da za života radi dva pozorišta, ali da se Šiloviću to dogodilo.
“On se na Cetinju našao u potpuno novoj situaciji, nije imao ambijent baroka koji je imao u Dalmaciji i na neki, po meni, originalan način pristupa tom objektu. On ga gradi kao jedan neoromanički hram. Pozorište se inače zove hram, imamo sada običaj da se zove pozorišna zgrada, a to je trobrodni hram. Glavno centralno gledalište i scena, ulaz, gledalište i mizanscen. Pobočno su sekundarne prostorije, holovi, garderobe i slično. To je prvi obejkat prosvjete na Cetinju jer se tu smještaju čitaonica i muzej. Tako da je to jedna polivalentna građevina, ali vrlo brzo je preovladalo samo pozorište u njoj. On ga gradi u neoromaničkom duhu sa smirenom arhitekturom i sva ljepota ko Šilovića je u prozorima. Prozori na Zetskom domu su prosto dali jedan likovni rukopis arhitekturi Cetinja i kasnije su mnogi ponavljali taj prozor na drugim zgradama. Kada nešto dobro riješite kao što je Šilović riješio fasade Zetskog doma i ulaz poslije vas svi repliciraju. Tako da se taj tip ulaza na Cetinju dešava i na Vladinom domu i na italijanskoj legaciji. Postoji linija hoda kada ulazite u pozorište, ja sam to učio još na fakultetu iz predmeta “Projektovanje pozorišnih zgrada”, kako se od ulice gledalac pripremi za pozorišni događaj, poznati primjer je Jugoslovensko dramsko pozorište u Beogradu. A to je sve Josip Slade znao 1874. godine”, objasnio je Mitrović i kazao da je Zetski dom vrlo važna institucija za razvoj Crne Gore.
“Tada je Cetinje imalo oko 500 domova. Stari Crnogorci su govorili da je pozorište blagorodna zabava, a odlazak u pozorište povezivali su sa tim da “idu da sanjare u tmini”. Pomenuvši da Budva nema pozorište, Mitrović je kazao da je to velika investicija i da treba znati napraviti pozorišnu zgradu. “To su skupe kuće, napraviti jedan Zetski dom sa 250 mjesta danas, to košta, tu su i održavanje objekta, glumačka ekipa, tehnika… Važno je da grad to želi.”
Tokom večeri Mitrović je govorio i o karakteru Šilovića, njegovom privatnom životu i sudbini, ali i o drugim važnim projektima na kojima je radio u Crnoj Gori. Da je Šilović danas sa nama bio bi vrlo prijek, kazao je Mitrović.
“Sjekao bi ovakav sistem razvoja gradova. On je tada znao u Nikšiću da napravi onakve ulice, da vodi računa o insolaciji, da svaka kuća u svakom dobu dana ima sunce, da kuća ima vizure. U Nikšiću se, kao i na Cetinju svaka ulica završavala brdom. Čovjek takvog znanja i senzibiliteta ne bi imao lijepe riječi za ovo što imamo danas. Nije lako ni današnjim arhitektama i mladim generacijama da se odrede i da im internetska saznanja ne uguše inspiraciju za arhitekturu i prostor. Ja sam jednom prilikom studentima savjetovao da čitaju Vita Nikolića jer on ima sjajne vizuelne percepcije koje pretvara u poetizovani stih. Vito je izrekao jednu rečenicu koja bi mogla da stoji na prvoj strani svakog udžbenika, a to je “Bilo je normalno da skrenem svakom stranputicom, ali spasio me dobri duh Nikšića”. Taj dobri duh bi trebalo da bude inspiracija svakom arhitekti i urbanisti. Ako njegovo djelo, kuća ili plan ne proizvodi dobri duh, harmonizaciju prostora, ne spaja prirodu i građevinu, ako nema tu humanističku komponentu, kako je to Vito prelijepo izrazio, ne može to biti dobra arhitektura. Objekat svojom funkcijom, sadržajem, djelovanje u prostoru i okolini, ako je dobro urađen on stvara nove vrijednosti za koje se mi emotivno vezujemo kroz naš život. Moguće je naći dobru arhitekturu sa identitetskim karakteristikama, ako imamo i ličnu snagu kakvu je imao Josip Slade”, kazao je Mitrović.
Strani i makedonski državljani će od 1. septembra za ulazak u Sjevernu Makedoniju morati imati potvrdu o vakcinaciji, negativan PCR test, ili dokaz da su nedavno preležali COVID-19, odlučila je danas Vlada u Skoplju.
Kako se precizira, od 1. septembra makedonski i strani državljani će u Sjevernu Makedoniji moći ući ako prethodno na graničnom prijelazu prilože certifikat o imunizaciji ili potvrdu o preležanom COVID-19 u posljednjih 45 dana od dana ozdravljenja ili negativan PCR test star najviše 72 sata, javila je Beta.
Prema dodatnim mjerama za zaštitu od COVID-19, građanima Sjeverne Makedonije koji se vraćaju u zemlju nakon 1. septembra, a nemaju nijedan od ta tri dokumenta, bit će određen karantin od sedam dana u kućnoj izolaciji rješenjem Državnog sanitarnog inspektorata.
Strani državljani koji budu u tranzitu kroz Sjevernu Makedoniju, morat će kroz zemlju proći u roku od pet sati, uz prethodno potpisanu izjavu na ulasku koju treba da je prilože graničnoj kontroli na izlasku iz zemlje.
U Sjevernoj Makedoniji u protekla 24 sata preminulo je 14 osoba zaraženih korona virusom.
Prema podacima od prošlog petka u Kotoru boravi isti broj registrovanih turista kao 2019. godine, saopštio je direktor Turističke organizacije Kotor Jovan Ristić.
U Jutarnjem programu TVCG je saopštio da podatke o broju turista dobijaju petkom, navodeći da posljednji presjek pokazuje da u tom gradu boravi oko 10.100 registrovanih turista.
To je, napominje, na nivou rekordne 2019. godine kad je u pitanju isti period.
“U hotelskom smještaju je oko 1.300 turista, u hostelima 18, u kampovima 60, a ostatak je u privatnom smještaju”, rekao je Ristić.
I ove godine, kaže, imaju veliki broj stranih turista, ali da zbog okolnosti i pandemije broj gostiju iz Rusije i Bjelorusije je ispod očekivanog nivoa.
“OKo 30 odsto su nam turisti iz Srbije, 12 posto su iz Ukrajine, iz Rusije 8 odsto, sedam procenata je iz BiH, Francuska je oko sedam odsto, ispod pet odsto su gosti Poljske, Mađarske, Njemačke i Velike Britanije”, rekao je Ristić.
Ulice Novog Zelanda u srijedu su bile većinom potpuno prazne, na dan kad je država po treći put ušla u opšti karantin uveden nakon otkrivanja samo jednog novog slučaja zaraze covidom-19.
Premijerka Jacinda Ardern naredila je trodnevni opšti karantin na nivou države u utorak, nakon što je otkriven jedan slučaj zaraze koronavirusom u najvećem gradu Aucklandu.
Novi Zeland u tom trenutku nije imao zaraženih niti restrikcije na snazi.
Ardern je u srijedu potvrdila sumnje da se slučaj odnosi na delta soj, objavivši da je broj zaraženih u međuvremenu narastao na petoro ljudi povezanih s istim pacijentom.
Uvijek smo imali svoj način žestokog i ranog odgovora jer je to puno bolje nego blagi i dug pristup koji rezultira produživanjima karantene, poručila je Ardern u snimci na Facebooku.
Novi Zeland bit će pod ‘lockdownom’ najmanje tri, a Auckland sedam dana.
Ostrvska država posljednji je slučaj covida-19 imala u februaru. Njeni građani od tada su živjeli bez restrikcija, no granice su većinom ostale zatvorene.
Novi Zeland je od početka pandemije imao oko 2,5 hiljada slučajeva zaraze, a umrlo je 26 ljudi.
Međunarodni festival KotorArt Don Brankovi dani muzike završen je u petak, 13. avgusta, solističkim koncertom Miloša Karadaglića u Crkvi Sv. Duha u Kotoru. Ovogodišnji program festivala je započeo izložbom Prvih dvadeset, koja je tokom juna obišla Kotor, Cetinje i Podgoricu, te prvim sastankom učesnika trogodišnjeg #synergy projekta podržanog od strane Evropske unije, u saradnji KotorArta sa festivalima iz Beograda, Ljubljane, Dubrovnika, Prištine i Tirane. Festivalski program održao se u periodu od 14. jula do 13. avgusta sa skoro 190 učesnika iz 18 zemalja, sa preko 100 programa od čega 34 glavna.
Tradicionalno, festival je započeo svečanim otvaranjem na pjaci ispred Katedrale Sv. Tripuna, programom pod nazivom Planeta Boka, na kojem su se čula rijeđe izvođena djela autora oca i sina, rodom kotorskih kompozitora, Iva i Željka Brkanovića. Otvaranje se vezivalo i za dvoje izuzetnih Bokelja koja su nas napustili tokom prethodne godine: koncert je bio posvećen nedavno preminulom maestru Miroslavu Homenu (1940-2021), a u okviru ceremonije otvaranja se i dodijelila nagrada Darinka Matić Marović, ustanovljena ove godine od strane Festivala, uz podršku porodice ove velike umjetnice. Dobitnica ove prve nagrade je dirigentkinja Dragana Jovanović, dugogodišnja saradnica Darinke Matić Marović. Na svečanom otvaranju učestvovao je Crnogorski orkestar mladih, pod dirigentskom palicom maestra Roberta Homena dok je solista bio violončelista Dmitrij Prokofjev.
Miloš Karadaglić
Tumačeći potrebe vremena, festival je dio svog sadržaja, kao i prošle godine, usmjerio na razgovore o pandemiji koja je zadesila svijet, i uvide u to kako se ona odražava na polje kulture, umjetnosti i turizma. O tome svjedoči petodnevna konferencija Nova normalnost, podržana od UNESCO Programa participacije, na kojoj su gostovali ambasadori brojnih zemalja u Crnoj Gori, kao i eminentni predavači iz različitih oblasti. Takođe, festival je organizovao konferencije Rijeka 2020 i Novi Sad 2022, sa ciljem sagledavanja ideje realizacije projekta Evropske prijestonice kulture u Crnoj Gori 2028. godine.
U okviru serijala Don Brankovih dana muzike, čula su se velika imena svijeta muzike kao što su čelista Miša Majski, naš gitarista Miloš Karadaglić, pijanistkinja Lili Majski, violinista Saša Majski kao i solisti festivala Verbije, kamerni ansambl ovog ekskluzivnog festivala u švajcarskim Alpima koji je uključivao izuzetnog violinistu Mark Bučkova i violistkinju Blajt Teh Engstrom. Takođe, publika je čula i renomirani KotorArt trio sa evropskom premijerom djela Konverzacije Ivana Sokolova, kao i novoformirani KotorArt kamerni ansambl, predvođen klarinetistvom Petrom Garićem, koji je izveo i nove porudžbine festivala kompozitora Nine Perović i Ivana Marovića, tj. njihove umjetničke obrade crnogorskih tradicionalnih melodija. Realizovana su i dva programa u saradnji sa Ambasadom Njemačke: Betovenova pisma, projekat posvećen velikom kompozitoru, na kojem je učestvovao ansambl Ars-Industia interpretirajući Betovenovu muziku i pisma, kao i savremeni program sa Njemačkom kao inspiracijom, na kojem su nastupile klarinetistkinja Sofija Molčanova i pijanistkinja Pava Taušan izvodeći djela savremenih njemačkih kompozitora. Festival je obilježio i 700 godina Dantea sa dva programa: jednim ispred Bogorodičinog hrama 27. jula kao interdisciplinarni događaj čiji je autor Antun Sbutega. Ovaj osvrt je inpirisan okolnošću da je prvi prevod Danteove Božanstvene komedije na srpsko-hrvatski jezik 1910. godine načinio upravo kotorski biskup Frano Ućelini Tice (1847-1937), čija je bista danas ispred Bogodoričinog hrama u Prčanju, na kojoj u ruci drži upravo Danteovo remek djelo. Drugi program obilježavanja velikog Danteovog datuma je bila izložba slika inspirisanih Danteom renomiranog umjetnika Dimitrija Popovića. Perspektivnim crnogorskim muzičarima je posvećeno četiri večeri, kroz serijal KotorArt talenti: nastupe odabranih studenata Muzičke akademije na Cetinju i učenika Muzičke škole Vida Matjan u Kotoru, kao i dva solistička koncerta mladih violinista Viktora Hutera i Miljana Stanišića. China Stage je još za 2020. godinu dogovoran serijal sa kineskim partnerima, i koji se realizovao ove godine sa dva resitala izuzetnih violinističkih virtuoza krajem jula. Serijal koncerata Pjaca od džeza okupio je sastave iz Albanije, Austrije i Srbije dok je serijal Luke umjetnosti podrazumjevao preko 80 dnevnih nastupa na pjacama Starog grada. Serijal Muzika Boke, sa jutarnjim koncertima sa mora, započeti tokom prošlogodišnjeg zaključavanja izazvanog pandemijom, nastavljeni su i ove godine na veliko zadovoljstvo kako mještana, tako i turista u bokokotorskom zalivu.
KotorArt Trio
Muzike i priče bilo je i na večeri pod nazivom Crnogorske muzičke godišnjice, gdje je bilo riječi o počecima institucionalizacije muzičke umjetnosti u Crnoj Gori, o godišnjicama značajnih pojedinaca kao što su Vida Hribar Matjan i kompozitor Jovan Ivanišević. Učesnici konferencije bili su Dobrila Popović, Marijana Kokanović, Luka I. Milunović i Ivana Marić. Te večeri u Kotoru čuo se i Vojni orkestar Crne Gore, digitalnu rekonstrukciju uvoda izgubljene operete Antona Šulca, kao i kompozicije Jovana Ivaniševića u izvođenju sopranistkinje Aleksandre Magud i pijaniste Dejana Krivokapića.
Festival je organizovao i promociju knjige Truba – moj instrument, prvog udžbenika za trubu u Crnoj Gori, autorke Sare Lakičević, PR saradnice festivala i trubačice u Crnogorskom simfonijskom orkestru. Udžbenik je izdao Festival uz podršku Zavoda za udžbenike i nastavna sredstva Crne Gore.
“Truba moj instrument” Sara Lakičević
KotorArt je ove godine, uprkos okolnostima, realizovao programe u još tri opštine: Tivat (Porto Montenegro, Luštica Bay), Žabljak (Wild Beauty Art festival) i Podgorica (serijal KotorArt u gostima u saradnji sa JU Galerije i muzeji).
Pored pokroviteljstava UNESCO-a, Vlade Crne Gore i grada Kotora, podrške Evropske komsije kroz program Kreativna Evropa, KotorArt sa ponosom i zahvalnošću ističe saradnju sa dugogodišnjim sjajnim parterima i sponzorima, bez čijeg razumijevanja i podrške mnogo vrijednih projekata ne bi ugledalo svjetlost crnogorske stvarnosti, ne samo u ovoj godini već u proteklim decenijama. U prvom redu tu su Regent Porto Montenegro, Porto Montenegro, Luštica Bay, kao i Henley & Partners, Montenegro Sotheby’s Realty, Crnogorska komercijalna banka, Delegacija EU u Crnoj Gori i mnogi drugi.
KotorArt zahvalnost duguje i brojnim ambasadama i međunarodnim organizacijama sa kojima ostvaruje izuzetnu saradnju, a koja je već rezultirala brojnim gostovanjima i projektima od interesa za razvoj kulture, na čelu sa ambasadama Njemačke i Austrije, Italijanskim institutom za kulturu u Beogradu, Šangajska internacionalna asocijacija za kulturu i drugima.
Partneri i prijatelji festivala su ove godine Biskupski ordinarijat Kotor, ŠOSMO Vida Matjan, OJU Muzeji Kotor, Filmski centar Crne Gore i Crnogorska kinoteka, i druge lokalne, nacionalne i međunarodne organizacije.
Festival se zahvaljuje svim medijskim partnerima u Crnoj Gori, nacionalnom javnom servisu, štampanim, elektronskim medijima kao i televizijskim i radio stanicama na izuzetnoj pomoći u informisanju javnosti o programima festivala, izvještavanju i intervjuima sa umjetnicima, o čemu svjedoči preko 2000 naslova posvećenih festivalu tokom festivalskog perioda.
