Novi predsjednik Skupštine Matice Boke je Siniša Kovačević iz kotrske podružnice ove NVO, dok je za predsjednika Upravnog odbora izabran Mirko Mustur, čelni čovjek hercegnovske podružnice.
Odlučeno je to danas na izbornoj Skupštini Matice Boke koja je, uz poštovanje mjera NKT-a, održana u velikoj dvorani Centra za kulturu u Tivtu. Na Skupštini su usvojene i statutarne izmjene po kojima Upravni odbor sada čini 21 novoizabrani predstavnik ukupno sedam podružnica ove NVO.
Izvještaj o radu Matice Boke u proteklom periodu podnio je dosadašnji predsjednik UO Željko Komnenović koji se osvrnuo na brojne relaizovane projekte, ali i najavio nove od kojih je najambicioizniji produkcija dokumentarne TV serije „Bokeljski admirali i kapetani“, a za čiju je realizaciju Matica Boke donila podršku u iznosu od 60.970 eura od Vlade Republike Srbije.
„U planu je snimanje deset polučasovnih epizoda i dugmetražnog dokumentarnog filma o zaboravljenim pomorskim vukovima – Bokeljima koji su vjekovima svojom hrabrošću i pomorskom vještinom ispisivali zlatne stranice istorije pomorstva Evrope i svijeta. Potpisan je ugovor sa udruženjem „Šta hočeš“ i snimanje će početi tokom narednih mjeseci“- najavio je Komnenović koji je naglasio da nakon punih decvet godina na čelu Matice Boke, sa mjesta predsjednika UO odlazi zadovoljan i ispunjen, ali da će ta NVO i dalje biti visoko pozicionirana i u njegovim daljim aktivnostima na mjestu predsjednika Opštine Tivat na koje će Komnenović uskoro biti imenovan kao nosiac izborne liste Narod Pobjeđuje što je pobijedila na lokalnim izborima u Tivtu.
„Novom rukovodstvu Matice Boke želim puno uspjeha u radu kao i to da iskoriste na najbolji mogući način novi društveno—politički trenutak u Boki, na korist i Boke i Bokelja, da održe nivo aktivnosti i da predano rade na kulturnoj i privrednoj posebnosti Boke Kotorske“- rezimirao je Komnenović.
Novi predsjednik Skuptine Matice Boke Siniša Kovačević najavio je kadrovsko i finansijsko jačanje te NVO kako bi ona bila „krovna organizacija svih Bokelja“ i istakao da očekuju podrku od novih državnih, i lokalnih vlasti u Tivtu, Kotoru, Budvi i Herceg Novom. Pored nastavka rada na kulturnoj i izdavačkoj djelatnosti, odnosno TV i dokumentarnoj filmskoj produkciji, novi predsjednik UO Matice Boke Mirko Mustur je najavio i nastavak rada te NVO na „privrednoj, ekonomnskoj i svakoj drugoj afirmaciji bokeljskih opština.“
Kovačević i Mustur
„Nastavićemo i sa zalaganjima za decentralizaciju države u korist lokalnih samouprava i afirmaciju Boke kao jedinstvene regije po EU standardima, borbu za zaštitu prostora i primjenu najkvalitetnijih ekoloških standarda, rad na transformaciji Morskog Dobra i iznalaženje prihvatjivih i poštenih riješenja u upravljanju obalom uz veće učešće primorskih opština u raspolaganju svojim prostorom“- kazao je Mustur najavljujući i skoro osnivanje podružnice Matice Boke u Beogradu gdje žvi, radi ili studira veliki broj ljudi iz Boke Kotorske.
Član Upravnog odbora Ivan Starčević je naglasio da nakon dugogodišnje dikriminacije Boke i Bokelja od strane države, „krajni cilj Matice Boke mora biti visok nivo kulturne i ekonomske autonomije Boke“.
„Nakon promjena na državnom i lokalnom nivou, ideja o zajednici bokeljskih opština sada može dobiti pun „vjetar u leđa“, što bi na kraju, u skladu sa direktivama EU, rezultiralo stvaranjem regije Boka, po ugledu na regiju Istra“- poručio je Starčević, pozivajući i na veće korišćenje instituta slobodne stolice od strane NVO u lokalnim parlamentima bokeljskih opština, a u cilju povećanja uticaja civilnog sektora na rad lokalnih vlasti.
Branko Mamula 99-to godišnji admiral flote već petanestak godina sa suprugom Mirjanom Jakelić–Mamula, živi u Tivtu
B.ranko Mamula
1 od 6
B.ranko Mamula
B. Mamula
Mamula docekuje Tita na skolskom brodu GALEB
B. Mamula
Branko Mamula u partizanima
Iz štampe je upravo izašla knjiga „Admiral sa Korduna – Bitke i sudbine“ čiji je autor nekadašnji načelnik Generalštaba JNA i savezni sekretar za narodnu odbranu SFRJ, admiral flote u penziji, Branko Mamula.
Knjigu je objavilo Srpsko narodno vijeće iz Zagreba, uz podršku Ureda za ljudska prava i prava nacionalnih manjina Vlade Republike Hrvatske.
“Admiral sa Korduna” je osma po redu knjiga koju je napisao admiral Mamula, jedna od najmarkatnijih još živih ličnosti koje su učestvovale u formiranju i razvoju nekadašnje „Titove Jugoslavije“, od Drugog svjetskog rata do krvavog rasopada SFRJ u građanskim ratovima početkom devedesetih. Ovo je možda, i najličnija od svih njegovih dosadašnjih knjiga jer tretira život samog Mamule i njegovih predaka u nekadašnjoj austrougarskoj tzv. Vojnoj krajini na području današnje Republike Hrvatske. U šest poglavlja, na preko 200 strana i uz obilje ilustracija i fotografija iz bogate vojničke karijere Branka Mamule, knjiga „Admiral sa Korduna“ donosi i neke do sada široj javnosti nepoznate detalje iz života ovog partizanskog prvoborca, i jedne od ključnih rukovodećih ličnosti Mornarice Narodnooslobodilačke Vojske Jugoslavije u završnim godinama Drugog svjetskog rata, ali i oficira koji je u poslijeratnim decenijama izgrađivao nekadašnju JNA do ranga jedne od najjačih i najsposobnijih armija na svijetu. Na stranicama ove knjige opisano je porijeklo srpske porodice Mamula koja je rodom iz Banjana u blizini Nikšića. Iz jugoistočne Hercegovine dio te familije naselio se na Kordun gdje su od 17.vijeka oni postali jedni od najistknutijih čuvara istočnih granica Austrojskog carstva u tzv. Vojnoj krajini. Ova porodica dala je mnoge ugledne i uvažene sveštenike, knezove, trgovce , ali i vojnike od kojih je svakako najčuveniji bio general i baron Lazar Mamula (1795-1878), vojni komandant i guverner austrijske provincije Dalmacija. Osim što je bio jedan od najvještijih i najistaktntijih austrijskih vojskovođa u prvoj polovini 19.stoljeća, baron Lazar Mamula ostao je upamćen i kao vojni upravitej Boke Kotorske gdje je boravio od 1849. do 1855., pritom svojim djelima ostavivši izuzetno dobar utisak kod lokalnog, ali i stanovništva susjedne knjaževine Crne Gore koju je Mamula maksimalno nastojao pomoći u njenim ratovima i sukobima sa Turskom. Zbog njegovih zasluga za Crnu Goru, knjaz Danilo Petrović je Mamulu zvao da mu bude vjenčani kum prilikom knjaževe ženidbe na Cetinju, 12.januara 1855. Baron Lazar Mamula na ovim je prostorima ostao zapamćen i zbog niza utvrđenja koje je Austrija tada izgradila na svojim južnim granicama u okolini Boke, a posebno po impozantnoj i tada najjačoj tvrđavi na južnom Jadranu – sagrađenoj na ostrvcetu Lastavica pred ulazom u zaliv Boke, a koja je carskim dekretom iz 1853., prije nego što je potpuno završena, dobila zvanično ime Fort Mamula u spomen na njenog graditelja. General Lazar Mamula, inače brat Mihaila Mamule, čukundjeda admirala Branka Mamule, jedan je od najaslužnijih što se današnja Hrvatska sredinom 19.vijeka, odbranila od pokušaja nasilne mađarizacije, a poznat je i po tome što se zalagao za ujedinjenje južnoslovenskih naroda pod okriljem austrijske carske krune kojoj je vjerno do kraja života služio.
Osim o ovom njegovom najistaknutijem pretku, admiral Mamula je u knjizi „Admiral sa Korduna“ pisao je i o svojoj porodici, djetinstvu i mladost u svom zavičaju, pristupanju Komunističkoj partiji za vrijeme Kraljevine Jugoslavije i odlasku u partizane odmah na početku Drugog svjetskog rata u Jugoslaviji, kao i teškoj sudbini civilnog srpskog stanivništa u djelovima kvislinške Nezavisne Države Hrvatske od 1941-45. Najpotresnija u knjizi svakako je scena u kojoj Mamula opisuje svoje suočavanje kao mladog partitana sa posljedicama jednog takvog divljanja ustaša na Korduni i Petrovoj gori, a gdje su mu ustaše za samo jednu noć, ubili majku, brata i dvije sestre.
U knjizi je opisan čitav bogat i sadržajan Mamulin ratni put od partizanskog borca – omladinskog rukovodioca bataljona Prvog kordunaškog odreda, do imenovanja za prvog političkog komesara u Štabu novoformirane Mornarici NOVJ na koju je postavljen novembra 1943.
“Suprostavljao sam se tome sa mnogo argumenata. Na kraju sam rekao: „Ali ja ne znam ni plivati!“ Bakarić (Vladimir-prim.aut.) će na to: „Utoliko bolje. Nećeš moći pobjeći, moraćeš se boriti!“ – opsiao je Mamula kako je po naredbi vrha partije i NOVJ-a za Hrvatsku, morao ostaviti za sobom Kordun, Petrovu goru i grobove najmilijih na njoj, i otići za Crikvenicu – u Mornaricu koja ga je kasnije i proslavila kao jednu od najmarkatnijih vojnih figura nekadašnje SFRJ. U knjizi „Admiral sa Korduna“ on je dao i vrlo iscrpan opis svoje službe u partizanskoj mornarici, te iznio i neke do sada skoro nepoznate, ali veoma važne detalje o sadejstvu partizanskih i jendinica Kraljevske Mornarice Velike Britanije u završim operacijama za osloboženje Jadrana i jugoslovenske obale od njemačkih snaga, kao i vješto odigranoj političkoj igri jugoslovenskog partizanskog rukovodstva što je dovelo do toga da djelovi jadranske obale koji su prethodno bili u sastavu fašističke Italije poput slovenačkog primorja, Istre, Rijeke, Zadra i kvarnerskih ostrva, poslije Drugog svjetskog rata pripadnu Jugoslaviji, odnosno današnjoj Hrvatskoj.
Kroz cijelu knjigu protkana su i sjećanja na brojne naše ljude koji su za države što su se tokom istorije, redale na ovim prostorima, učinili mnoga velika i dobra djela, ali su na kraju krajeva, uvijek doživjavali tužne sudbine i bili neprihvaćeni kako od onih koji su im rod po krvi, tako i od onih u čije su ime časno ratovali i branili države čiji su bili građani. Upečatljiv takav primjer je austrougarski feldmaršal Svetozar Borojević (jedini Srbin koji se ikada u bilo kojoj vojsci uzdigao do tog, najvišeg vojnog čina), vjerovatno najčuveniji i najsposobnji u čitavoj plejadi takvih južnoslovenskih carskih i kraljevskih vojnika.
B. Mamula
„Sada kada pišem ova sječanja, nakon što je srušena i nestala Jugoslavija, s tugom primjećujem da je moja generacija koja je stvarala tu novu zajednicu jugoslovenskih naroda, doživjela istu sudbinu. Mi koji potječemo s područja nekadašnje Vojsne krajine izgubili smo svoju domovinu, svoj rodni kraj i svoje korijene. Naši su zemljaci protjerani, tamo žive danas neki drugi ljudi, vjerovatno i oni protjerani odnekuda. Povratak je dozvoljen i obećan, ali onemogućen uvjetima života… Rasuti po postjugoslavenskom prostoru ljudi iz Like, sa Korduna, banije i drugih područja nekadašnje Vojne krajine, danas mole da dobiju nova državljanstva, da mogu postojati – živjeti i umrijeti i biti negdje sahranjeni. Bez obzira na sve ideološke, moralne, sociološke i političke razlike među generacijama Krajišnika i država za koje su se borili i služili, a one su ogromne, kraj im je isti: nigdje im domovine”- zapisao je sa sjetom, 99-to godišnji admiral flote Branko Mamula koji već petanestak godina sa suprugom Mirjanom Jakelić –Mamula, živi u Tivtu.
JEDINSTVENO SVJEDOČANSTVO
„Veteran Drugog svjetskog rata s jedinstvenom ratničkom biografijom, u desetoj deceniji života, odlučio je napisati ratne uspomene. U nekim zemljama to bi bila svojevrsna senzacija.U zemljama nastalim na ruševinama Jugoslavije sjećanje na ratnu generaciju Branka Mamule opterećeno je neprijateljskim odnosom vladajućih ideologija i demonizacijom koju nameću nove državotvorne političke elite, uprkos tome što je pokret kojem je pripadao Mamula oslobodio zemlju od fašističkog okupatora, porazio domaće koljače, zavrijedio većinsku podršku jugoslavenskog stanovništva i međunarodne zajednice, te izgradio neuoporedivo pravednije i emancipiranije društvo od društva ekstremne nejednakosti, endemskog siromaštva i transgeneracijske neprisvijećenosti u kojem su živjele brojne prethodne generacije. Branko Mamula jedan je od posljednjih živih svjedoka jugoslavenske revolucije“- zapisao je pored ostaloga, u pregovoru knige „Admira sa Korduna“, Milan Radanović.
STOGODIŠNJI ADMIRAL
Branko Mamula rođen je 30.maja 1921. u selu Slavsko Polje u opštini Vrginmost na Kordunu u Hrvatskoj. Porodica Mamula je srpskog porijekla, a na tim prostorima Hrvatske živi duže od 500 godina. Branko Mamula je osnovnu školu završio u u rodnom selu, četiri razreda Realne gimnazije u Glini a Državnu trgovačku akademiju u Karlovcu. Učesnik je narodnooslobodilačkog rata i nosilac Partizanske spomenice 1941. Prošao je mnoge bitke od početka ustanka u Hrvatskoj 1941. do konačnog oslobođenja Jugoslavije maju 1945. Nakon rata, obavljao je visoke dužnosti u Floti Jugosleovenske Ratne Mornarice, odnosno Vojnopomorskom školskom centru, kao i Petoj pomorskoj zoni JRM koja je kontrolisala Sjeverni Jadran. Obavljao je potom dužnosti u Glavnoj političkoj upravi Ministarstva narodne odbrane, ali je odbio zahtjev da preuzme dužnost načelnika Uprave državne bezbjedosti za oblast Hrvatskog primorja i Istre te se vratio na visoke vojne dužnosti u Komandi JRM. Avgusta 1958. završio je Višu vojnopomorsku akademiju kao prvi u rangu, a u jesen iste godine poslat je na dalje jednogodišnje komandno štabno školovanje u Veliku Britaniju. Kasnije je završio kurs operatike u Ratnoj školi JNA u Beogradu i kurs viših pomorskih oficira pri Mornaričkom školkskom centru u Splitu. Tri godine je početkom šeszdesetih služovao u Sudanu na dužnosti vojnog savjetnika (u suštini nezvaničnog načelnika Generalštava) u vojsci tek oslobođene te republike u istočnoj Africi. Nakon povratka u Jugsolaviju obavljao je brojne visoke komandne i štabne dužnosti u jedinicama JRM i JNA, te saveznom Sekretarijatu za narodnu odbranu. Juna 1979 postavljen je na dužnost načelnika generalštaba JNA na kojoj ostaje do maja 1982. kada je imenovan za saveznog sekretara (ministra) za narodnu odbranu koju je obavljao do penzionisanja 1988.godine. Govori engleski i ruski jezik, a napisao je više stručnih knjiga iz oblasti vođenja rata na moru: „Mornarice na velikim i malim morima“, „Savremeni svijet i naša odbran“, „Odbrana malih zemalja“, kaoo i knjige memoarsko-političko-analitilke sadržine „Slučaj Jugoslavija“ i „Rat u novom stoljeću“. Objavljivao je naučne radove u brojnim domaćim i stranim publikacijama, a američki stručni mornarički časopis „US Navy Proceedings“ dodijelio mu je godišnju nagradu za 1973.godinu. Nosilac je 11 jugolovenskih visokih odlikovanja, te još deset drugih visokih ordena kojima su ga odlikovale Poljska, Sudan, Italija, Francuska, Indonezija, Nepal, Tunis, Grčka, Austrija i Jordan. Dobitnik je i više spomen-medalja u SFRJ, SSSR, Ruskoj Federaciji i Crnoj Gori.
“PAMTIMO LOGOR MORINJ” naziv je perfomansa koji su povodom 3. oktobra, kada se navršilo 29. godina od formiranja Sabirnog centra u opštini Kotor za zarobljenike sa područja dubrovačke regije, nazvanog Logor Morinj, organizovale aktivistkinje NVO na Trgu od oružja u Kotoru.
Podsjetimo, aktiviskinje ANIME su u novembru 2019. godine kod Sekretarijata za kulturu i društvene djelatnosti Opštine Kotor pokrenule Inicijativu za podizanje spomen obilježja ratnim zatvorenicima iz Hrvatske u Sabirnom centru u Morinju (sa inicijativom upoznale: predsjednika Opštine i Skupštine Opštine, predsjednika Crne Gore, predsjednika Vlade i predsjednika Skupštine CG; ministru pravde i ministru odbrane kao i Generalni konzulat Republike Hrvatuske u CG).
Dobile su odgovor od predsjednika države i Sekretarijata. Predsjednik ih je uputio na opštinske organe. Opštinski organi ( Sekretarijat za kulturu sport i društvene djelatosti ) traži od NVO Anime da dostavi :
Podatke o vrsti i veličini spomen –obilježja, predlog teksta koji će biti ispisan na spomen –obilježju, predlog načina održavanja spomen –obilježja, predlog idejnog rješenja spomen- obilježja, Saglasnost vlasnika odnosno korisnika objekta.
ANIMA – Kotor 3. oktobar 2020.
„Odgovorile smo da je ANIMA podnijela inicijativu, a ne zahtjev za podizanje spomenika, da nema ni stručne ni finansijske resurse da bi odgovorila na navedene zahtjeve. U pismu upućujemo na važnost čuvanja istine i kulture sjećanja i da očekujemo da Sekretarijat prihvati inicijativu, formira zahtjev za podizanje spomen – obilježja nadležnim organima jer su u mogućnosti da obezbijede navedene uslove. U januaru mjesecu iz Sekretarijata nam odgovaraju da se spomen obilježje ne može podići prije isteka roka od 50 godina kada se događaj zbio, ali izuzetno može uz saglasnost Vlade Crne Gore i ponovno se od ANIME traže navedeni dokumenti koje je trebalo dostaviti u roku od 7 dana. Iz vođene komunikacije između ANIME i nadležnih organa razumjele smo da nema dovoljno političke volje da se naša inicijativa formuliše u zahtjev prema organima Republike“ – saopštili su iz ANIME.
Na današnji dan 3. oktobar, podsjećamo da je neophodno napraviti spomen obilježje u Morinju.
Ne posjedujemo stručne i finansijske resurse za obezbjeđivanje odgovarajućih uslova za realizaciju, ali znamo da Opština raspolaže i finasijskim i stručnim resursima koji bi mogli da obezbijede ove uslove, a naša organizacija stoji na raspolaganju u stručnom obrazlaganju potrebe za ovim činom uvažavanja žrtava.
ANIMA – Kotor 3. oktobar 2020.
ANIMA je u dugom periodu, naročito od vremena sticanja nezavisnosti, ukazivala na neophodnost suočavanja građanstva Kotora sa ovom činjenicom na različite načine: uličnim akcijama, saopštenjima, flajerima, prikazivanjem filmova o Logoru Morinj, obilaskom ovog mjesta u kontiniutetu, simboličkim obilježavanjem polaganja cvijeća, održavajuci tako kulturu sjećanja na mjesta preživljene patnje i učinjenog zločina. 2019.g Anima je uradila istraživanje o stavovima i informisanosti u organima lokalne uprave prema ratnom zločinu u Mornju, te napravila analizu sa zaključkom da je, uprkos još uvijek jasnih otpora opštinske vlasti da se u potpunosti suoči sa ovim zločinom, iskazana potreba za obilježavanjem ovog mjesta. Izdale smo publikaciju sa rezultatima istraživanja „Pamtimo logor Morinj” i dokumentovale prikupljenje podatke.
Logor Mrinj
Podsjećamo, u Sabirnom centru je u periodu od oktobra do avgusta 1992. godine bilo smješteno oko 300 zatvorenika iz Republike Hrvatske, koji su bili izloženi nečovječnom ponašanju i torturi. O ovim zločinima svjedoči sudski proces od pokretanja istrage 2007. do izricanja pravosnažne presude februara 2014. U sudskom procesu su osuđene četiri osobe ukupno na 12 godina zatvora. Donesene su 154 odluke o reparaciji i dosuđeno je 1.485.510 € finansijske nadonade zatvorenicima. Istina o ovim dešavanjima je još uvijek sakrivena od javnosti u Kotoru.
ANIMA – Pamtimo logor Morinj
Apelujemo na opštinske organe da prihvate inicijativu, formulišu zahtjev i iskažu političku volju za postavljanje spomenika, kao čina njegovanja kulture sjecanja, čime bi ispoštovali žrtve torture, zvanično pružili ruku pomirenja (oprosta) i stvorili uslove za mirovno vaspitanje mladih generacija, saopštli su iz ANIME:
U poplavama koje su u subotu izazvale rekordne količine kiše u planinskom području Italije na granici sa Francuskom poginuo je vatrogasac, a najmanje 17 ljudi je nestalo, prenosi Anadolu Agency (AA).
Oluja koja se tokom noći preselila iz jugoistočne Francuske u sjevernu Italiju izazvala je velike poplave s obje strane granice, uništivši mostove, blokirajući puteve i izolirajući zajednice.
U Italiji je vatrogasac poginuo tokom akcije spašavanja u planinskom sjevernom dijelu Val d’Aosta. Vlasti su tragale za 17 osoba nestalih u susjednoj regiji Pijemont, a uglavnom se radi o ljudima koji su putovali automobilima preko prevoja Col de Tende između Francuske i Italije, naveli su iz Civilne zaštite.
Među nestalima je i dvoje ljudi iz Njemačke koji su se vozili sa 11-godišnjim i 6-godišnjim unucima, kao i braća koja su se vraćala iz Francuske.
Kiša koja je padala tokom noći dostigla je nivo koji nije zabilježen od 1958. godine u italijanskoj sjevernoj regiji Pijemont. Prema podacima Civilne zaštite Italije, za 24 sata je palo čak 630 milimetara kiše.
Jedanaest kampera spašeno je u provinciji Vercelli, gdje su poplavne vode dosegle najviši nivo u posljednjih 20 godina. Alpski spasilački odredi pješice su evakuisali sedam ljudi koji su bili u kućama odsječenim poplavama u Terme di Valdieriju.
Najmanje devet osoba nestalo je u subotu nakon što je prosječna količina kiše za gotovo godinu dana pala za manje od 12 sati u planinskom području oko grada Nice, na jugoistoku Francuske.
Francuska meteorološka agencija Meteo France objavila je da je u nekim područjima zabilježeno do 500 milimetara kiše, što je ekvivalent skoro jednogodišnje prosječne količine padavina.
Svjetska organizacija za zaštitu prirode WWF pokrenula je kampanju protiv izgradnje malih hidroelektrana na Balkanu.
– Iako energiju crpe iz obnovljivih izvora, male hidroelektrane štetne su za životnu sredinu jer zagađuju i isušuju rijeke. Osim toga, male hidroelektrane (mHE) nijesu ni efikasne — iako im je 2018. na Balkanu bilo dodijeljeno 70 odsto državnih podsticaja, proizvele su samo 3,6 odsto ukupne električne energije. Izgradnjom malih hidroelektrana svako od nas gubi, i to višestruko: gubi rijeke i nacionalne parkove koji se isušuju, endemske vrste riba, plodno tlo, radna mjesta i još mnogo toga – saopšteno je iz WWF-a.
Navode da je glavni motiv za gradnju više od 50 projekata mHE na 33 crnogorske rijeke uspostavljeni društveno – ekononomski neprihvatljiv i finansijski štetan sistem podsticaja za proizvodnju električne energije iz obnovljivih izvora (OIE).
– Zahvaljujući ovom sistemu crnogorski potrošači su od sredine 2014. godine, kada je počela rad prva mHE, pa do kraja novembra prošle godine, za struju iz 13 mHE isplatili investitorima u mHE 13,4 miliona eura subvencija. Prema tome, isplativost ovih projekata izrazito je velika za investitore, dok građani plaćaju uvećane račune za električnu energiju i gube prirodne vrijednosti i resurse – navedeno je u saopštenju.
Da podigne svijest o svim ovim gubicima, WWF je pokrenuo kampanju u Crnoj Gori i regionu s ciljem obustavljanja davanja državnih podsticaja za male hidroelektrane jer bi, kako ističu, bez njih većina od čak 2.700 projekata izgradnje malih hidroelektrana na Balkanu bila neisplativa, a onda i zaustavljena.
U WWF-u su pozvali građane da potpiši peticiju na losingrivers.com/cg i pridruži se, kako kažu, borbi za spas rijeka u Crnoj Gori i regionu.
Odbrana Novljanina Saše Obradovića (37), koji je osumnjičen da je usmrtio pješaka u saobraćajnoj nesreći koja se u avgustu ove godine desila u mjestu Kostanjica kod Kotora, ponudila je jemstvo od oko 165.000 eura, koje je prihvaćeno, pa će se on braniti sa slobode. To je za Dan potvrdio njegov advokat Srđan Lješković.
Obradović se tereti za teško djelo protiv bezbjednosti javnog saobraćaja iz člana 348 stav 4 u vezi sa krivičnim djelom ugrožavanje javnog saobraćaja iz člana 339 stav 3 u vezi sa stavom 1 Krivičnog zakonika Crne Gore. Njemu je ranije bio određen istražni pritvor.
– Dana 29. avgusta 2020. godine, na Jadranskoj magistrali, u mjestu Kostanjica, upravljajući iz pravca Risna u pravcu Herceg Novog putničkim motornim vozilom marke „alfaromeo“, sopstveno vlasništvo, suprotno odredbi čl. 36. st. 1. i čl. 97. st. 3. Zakona o bezbjednosti saobraćaja na putevima, svjestan da svojom radnjom može učiniti krivično djelo, ali je olako držao da do toga neće doći ili da će to moći spriječiti, optuženi je ugrozio saobraćaj i doveo u opasnost život oštećenog Kotri Predraga. Na način što se vozilom kretao brzinom od 60 kilometara na čas, odnosno brzinom većom od dozvoljene postavljenim saobraćajnim znakom, za cijelo naselje ili njegov dio, usled čega, približavajući se pješačkom prelazu, nije prilagodio brzinu vozila, tako da bezbjedno može zaustaviti vozilo ispred pješačkog prelaza i propustiti pješaka Kotri Predraga, koji je već stupio na kolovoz, iako je imao vremensko-prostornih mogućnosti da blagovremeno uoči pješaka, već je ostvario kontak vozilom sa tijelom pješaka, koji je usled oštećenja za život važnih centara u mozgu i kičmenoj moždini, preloma lobanje i kičmenog stuba, rascjepa organa, raskida krvnih sudova, preloma drugih kostiju i rana, preminuo na licu mjesta – navodi se u optužnici, u koju je Dan imao uvid.
Iz dokaza izvedenih tokom istrage proizilazi da je Obradović počinio krivično djelo za koje se tereti. On je u svojoj odbrani naveo da se kretao svojim vozilom i da je na udaljenosti od oko dva metra primijetio jednu osobu koje je krenula da pređe kolovoz sa desne strane u odnosu na smjer kretanja vozila.
– Kako bih izbjegao kontakt, pošao sam vozilom u suprotnu kolovoznu traku. Izašao sam iz vozila kako bih pružio pomoć čovjeku, koji je bio svjestan, i tražio da se pozove hitna pomoć – kazao je Obradović tokom iznošenja odbrane.
Ovlašćeni predstavnik oštećene porodice Miloš Komnenić, sestrić stradalog Kotrija, saopštio je da se pridružuje krivičnom gonjenu okrivljenog i da će se o imovinskom zahtjevu izjasniti tokom postupka.
Iz nalaza i mišljenja sudskog vještaka mašinske struke Srđana Gardaševića proizilazi da je predmetno vozilo imalo ispravan uređaj za upravljanje i zaustavljanje, sa manjim oštećenjem prednjeg desnog pneumatika. Smatra da navedena neispravnost nije mogla biti uzrok nastanka saobraćajne nesreće.
Vještak saobraćajne struke utvrdio je da je mjesto kontakta na obilježenom pješačkom prelazu, te da se vozač kretao brzinom ne manjom od 60 kilometara na čas, iako u toj zoni važi ograničenje brzine od 50 kilometara na čas. Kako se navodi u njegovom nalazu i mišljenju, Obradović je upravljao vozilom nedozvoljenom brzinom i sa nedovoljnom pažnjom pratio saobraćajnu situaciju ispred svog vozila, vozio neprilagođeno uslovima saobraćaja i ne poštujući obilježeni pješački prelaz i kretanje pješaka preko njega. Utvrdio je da je na taj način Obradović ugrozio bezbjednost saobraćaja, dok je pješak prelazio kolovoz na obilježenom pješačkom prelazu, po pravilima saobraćaja.
Izrazio kajanje zbog nesreće
– Osnovno državno tužilaštvo nas nije obavijestilo da li su izuzeti snimci sa obližnjih objekata blizu mjesta nesreće, koje smo mi tražili. Takođe, nisu nam dostavljeni nalazi i mišljenja vještaka. Obradović je izrazio kajanje zbog svega što se desilo. Mom branjeniku je bilo određeno tužilačko zadržavanje do 72 časa nakon saslušanja kod tužioca Jovanke Čizmović, na šta se nismo žalili. Tražili smo odmah saslušanje kod sudije za istragu. Sudija za istragu kotorskog Osnovnog suda Špiro Pavićević je nakon saslušanja odredio Saši Obradoviću pritvor 30 dana, a mi smo se odrekli i prava žalbe na to – kazao je za Dan advokat Srđan Lješković.
Izložba pod nazivom „Kod“ Katarine Laković iz Podgorice biće otvorena u Muzeju i Galeriji Tivat u utorak, šestog oktobra.
Katarina Laković rođena je 1993. godine u Podgorici. Osnovne i specijalističke studije dizajna vizuelnih komunikacija završila je na Fakultetu vizuelnih umjetnosti Univerziteta „Mediteran“. Tokom studija učestvovala je na brojnim radionicama i konkursima, kao i u izradi murala u četiri različite ustanove: na Fakutetu vizuelnih umjetnosti, u dječijoj bolnici, u Centru za prava djeteta i u Resursnom centru. Od decembra 2019. radi kao saradnica u nastavi na Fakultetu vizuelnih umjetnosti, (Istorija umjetnosti 1 i 2, Umjetnost XX vijeka 1 i 2, Savremene teorije slike 1 i 2).
Izlagala je na Art Festivalu u Podgorici 2018, u Dvorcu Petrovića na Kruševcu (Centar savremene umjetnosti) 2019. godine u sklopu izložbe Bio-Kosmos, koja je nastala u saradnji Fakulteta vizuelnih umjetnosti i Ministarstva nauke, kao i na samostalnim izložbama 2020. godine: u galeriji hotela Centreville u Podgorici, u kafe klubu Biro u Podgorici i u galeriji Klub (Centar savremene umjetnosti) u Podgorici.
Izložbu će u 19 sati otvoriti istoričarka umjetnosti Nina Milićević. Izložba će biti otvorena do 23.oktobra.
Iz Muzeja i galerije podsjećaju posjetioce da drže propisanu distancu, da nose maske, te da prilikom ulaska u objekat dezinfikuju ruke.
Bijela kuća blokirala je novu naredbu američkog Centra za kontrolu i prevenciju bolesti da brodovi za krstarenje ne smiju ploviti do sredine februara, donosi New York Times.
Trenutna politika zabrane plovljenja ističe uskoro, a dr. Robert R. Redfield, direktor Centra, preporučio je produljenje, zabrinut da bi brodovi za krstarenje mogli postati virusna žarišta, kao što se dogodilo na početku pandemije koronavirusa, prenosi DuList.
No, na sastanku radne skupine za koronavirus u utorak je plan dr. Redfielda osujećen, tvrdi izvor NYT. Umjesto toga, plovidba kruzerima će se omogućiti nakon 31. oktobra, datum na kojeg je već pristala ova višemilijunska industrija.
Francuska je izvijestila o gotovo 17.000 novih slučajeva zaraze koronavirusom, što je oko 5000 više nego prethodnog dana, postavivši tako novi neslavni dnevni rekord, a i Irska bilježi eskalaciju infekcije, izvijestile su u subotu zdravstvene vlasti dviju zemalja.
Broj zaraženih u Francuskoj porastao je za 16.972 pa je dosad ukupno zabilježeno 606.625 slučajeva zaraze, priopćilo je ministarstvo zdravstva, dodajući da je to više od prošlonedeljnog rekorda koji je iznosio 16.096 novozaraženih u jednom danu.
Broj umrlih povećao se za 49 pa su dosad u Francuskoj od posljedica covida-19 umrle 32.198 oboljelih. i Irska bilježi “značajnu eskalaciju” slučajeva zaraze koronavirusom, izvijestio je vršitelj dužnosti glavnoga epidemiologa, nakon što je zabilježen najveći dnevni broj smrtnih slučajeva od maja i treći najveći dnevni broj novozaraženih od početka pandemije.
Poput većine europskih zemalja Irska bilježi stalni porast broja novozaraženih od kraja jula te u skladu sa situacijom pooštrava ograničenja. Ona uključuju zabranu konzumiranja hrane u restoranima i zabranu većine putovanja izvan glavnoga grada Dublina i u njega. U subotu je ondje zabilježeno 613 novih slučajeva zaraze, što je najveći dnevni porast od kraja travnja kada je cijela zemlja bila u potpunoj karanteni.
Od posljedica covida-19 umrlo je još deset osoba i ukupan broj smrtnih slučajeva povezanih s koronavirusom iznosi 1810. Irska je u proteklia dva tjedna prijavila nešto više od stotinu slučajeva zaraze na 100.000 stanovnika, što je šesnaesta najviša stopa infekcije covidom-19 među 31 europskom državom, o čemu evidenciju vodi Europski centar za kontrolu bolesti.
