Dubrovčanin Domagoj Grkeš, sportski ribolovac i zaljubljenik (da ne kažem ovisnik) u more i nove tehnike pristigle sa Dalekog istoka počastio je i sebe i nas nesvakidašnjim ulovom kapitalne kirnje bjelice.
Riba od 12 kilograma već sama po sebi zaslužuje respekt i divljenje, a sam trofej dobiva još na “težini” kad se uzme u obzir kakvom laganom opremom je ulov realiziran.
Lagani kvalitetan štap, mala i moćna rola, tanka PE1 upredenica i fluocarbonski predvez od 0,33mm u njegovim rukama ubojiti su set koji nam svima dokazuje da je sve moguće i izvedivo. Samom majstorijom pronašao je ribu i ulovio je, a sami dril bio je spoj dosadašnjeg iskustva, adrenalinskih šokova i konačno euforije.
Domagoj Grkeš – ulov kernja
Tipično za ovu vrstu je da voli pjeskoviti kamenjar, a dovoljan joj je skalin od 30 cm da se tu sakrije i vreba, a često su na skroz otvorenim terenima daleko od svoje rupe, što je stvarno tipično baš za bjelicu.
Svojom težinom od 12 kila svakako spada u kapitalne primjerke svoje vrste, i postale su jako rijetke, skoro mi je bilo pa žao što se ulovio ovako krasan kirnjun.
Crkvice –grad kojeg više nema- foto Državni arhiv Austrije
1 od 21
objekti-bolnice-u-crkvicama-1916
Kriegshafen Cattaro Graphik
na-kuglanju-u-crkvicama-1916
oficirski-klub-crkvice-1916
oltar-crkve-u-crkvicama
pekara-i-okolni-objekti
Crkvice cisterna za voduMali Labao
Crkvice pekara
Crkvice pekara
Crkvice glavna kasarna
Crkvice put
Beerdigung eines italienischen Kriegsgefangenen im Friedhof des Lagers Crkvice
Crkvice zapadna tvrđava
Crkvice zapadna tvrđava
Crkvice logor
Video spot “Crkvice – u zagrljaju prirode”, autora Ilije Perića, ove je nedjelje bio jedan od hitova na društvenim mrežama i u crnogorskim medijima. Snimljen za potrebe promocije skrivenih ljepota Crne Gore, u okviru projekta “Eko i kulturni turizam južnih Dinarida”, podržanog od strane Delegacije Evropske unije u Crnoj Gori, spot je pažnju naše javnosti skrenuo na gotovo već zaboravljeni predio Crkvica u Donjim Krivošijama, u sjeverozapadnom zalešu Boke Kotorske. Mjesto koje je poznato kao lokacija sa najvećom količinom padavina u Evropi i drugo u toj kategoriji u svijetu, danas je potpuno pusto. Prije nepunih 100 godina međutim, ovdje je bio jedan od najfascinantnijih objekata u sastavu “Primorske tvrđave Boka” kakav je bio zvaničan naziv druge po važnosti austro-ugarske vojno-pomorske baze na Jadranu.
Utvrđeni logor Crkvice bio je pravi mali grad u bezvodnom kamenjaru sjeverozapadnog bokeškog zaleđa, a u njemu se moglo smjestiti čak do 10 hiljada ljudi – mahom vojnika, spremnih da odavde u slučaju rata, dejstvuju protiv Crnogoraca sa druge strane obližnje granice između Austro-Ugarske i tadašnje Kraljevine Crne Gore.
Iz današnje perspektive u šumu obraslih Crkvica gdje se tek tu i tamo naziru ostaci velepnih objekata koje je Austro-Ugarska ovjde gradila od sredine 19.vijeka sve do kraja Prvog svjetskog rata, gotovo nepojmljmivo djeluje činjenica da se prije 100 godina u ovom kršu igrao tenis, davale pozorišne i bioskopske predstave, trčalo za fudbalskom loptom ili smučalo na zimi uređenim skijalištima.
Dio te atmosfere sačuvan je na brojnim starim fotografijama Crkvice koje sečuvaju u Državnom arhivu Austrije u Beču.
Uz Crkvice, sličan, ali znatno manji utvrđeni logor Grkavac kapaciteta dvije hiljade ljudi, Austro-Ugarska je podigla i na obližnjim Ledenicama.
“Ove dvije lokacije prirodno pružaju uslove za izgradnju potrebnog broja objekata različite namjene, nalaze se dovoljno udaljene od buduće linija fronta (crnogorske granice) i dovoljno blizu za logističku podršku snagama na frontu. Osim toga, ta dva mjesta nalaze se na prirodno kanalisanim pravcima sa kojih je moguć manevar u vipe pravaca. Zbog toga se u rejonu Crkvica intenzivno krajem 19.vijeka pristupa izgradnji objekata potrebnih za smještaj, život i kompletnu logističku podršku snagama za dejstva prema Grahovu i dalje. Crkvice porerastaju u utvrđeni logor za snage od 6.000-7.000 ljudi. Logor je prirodno zaštićen samom konfiguracijom terena kao i forovima Kom i Stražnik, a nedostaci su mu bezvodnost, komunikativnost i oštra klima…”- opisuje vojničke prednosti položaja Crkvice, potpukovnik u penziji Radojica-Rašo Pavičević, u svojoj knjizi “Werk – austrougarske tvrđave u Crnoj Gori”.
Crkvice –grad kojeg više nema- foto Državni arhiv Austrije
1 od 30
Crkvice pekara
Crkvice cisterna za voduMali Labao
vojnici-izlaze-iz-bioskopa-na-crkvicama
Crkvice. Vor der Kaserne
Eigenartiger Barackenbau im Lager Crkvice
Stra?enbau im Lager Crkvice
Crkvice cisterna za vodu
Beim Lager Crkvice
Crkvice. Lager
Crkvice logor
Crkvice groblje
Crkvice groblje
Crkvice groblje pokop italijana
Crkvice glavna kasarna
Crkvice pekara
Crkvice pekara
Crkvice logor
Crkvice logor
Crkvice misa i dodjela ordena
Crkvice obuka vojnika skijaša
Crkvice - Risan put
Crkvice von Osten, Castelnuova
Beerdigung eines italienischen Kriegsgefangenen im Friedhof des Lagers Crkvice
Crkvice put
Crkvice radovi
Crkvice zapadna tvrđava
Smotra i dodjela medalja
Crkvice smotra
Crkvice zapadna tvrđava
Crkvice zapadna tvrđava
Bezvodnost i saobraćajna izolovanost Crkvica nisu bile prepreke za moćnu bečku Carevinu – inženjerske jedinice austro-ugarske vojske zadivljujućom brzinom naime, izgradile su nekoliko desetina kilometara kvalitetnih kolskih i pješačkih puteva kroz ovaj nepristupačni, bezvodni, ljuti kamenjar i Crkvice dobrom cestom koja je i danas u upotrebi, povezale sa Risnom preko čije se luke vršilo snabdijevanje novog vojnog logora. Problem nedostatka vode riješava se izgradnjom čak 11 velikih bistijerni sa velikim slivnicima za prikupljanje kišnice. Od njih je većina i dan-danas u funkciji.
Za zaštitu novog logora od napada neprijatelja, na najistaknutijim tačkama u neposrednom oruženju izgrađena su dva jaka utvrđenja – na istoku for Kom na istoimenom brdu na 1.129 metara nadmorske visine, odnosno na zapadu for Stražnik na 1.225 metara visokom vrhu brda Stražnik.
U samojj zaravni Crlvica između ta dva brda podiže se više od 150 raznovrsnih objekata – velika kasarna sa konjušnicom, bolnica, ambulante, hotel, stambene zgrade za oficire i njihove porodice, skladišta, pošta, električna centrala koja je čitav mali gradić napajala energijom. Crkvice su telefonskom i radio-telegrafskom vezom spojene sa ostakom Carevine, a njihovim žiteljima za te negostoljubive i zimi često snijegom zavijane krajeve, neuobičajeni životni komfor obezbijeđen je gradnjom vodovoda, škole, javne rasvjete, niza prodavnica, pozorišta, jedne od najvećih bioskopskih dvorava u ovom dijelu Balkana, najveće pekare u regionu koja je Boku dnevno snabdijevala sa 24 tone hljeba i peciva… Danas gotovo nestvarno djeluje podatak da je utvrđeni logor Crkvice osim klasičnih vojnih objekata kakva su strelišta, kantine i vježbališta, te skladišta municije i oružja, imao i tenisko igralište, kuglanu, fudbalsko igralište sa tribinama za 1.000 gledalaca , čak i uređeno skijalište na obližnjem Jankovom vrhu. Mali gradić imao je i sopstvenu malu rimokatoličku crku sa župnikom, a napravljeno je i veliko vojničko groblje. Osim austro-ugarskih, ovdje su tokom Prvog svjetskog rata sahranjivani i za Crnu Goru saveznički vojnici iz sila Antante, jer su jedno vrijeme na Crkvicama Austro-Ugari držali i italijanske vojne zarobljenike. Na groblju kojem se danas ne vide ni tragovi, počivaju i mnogi Crnogorci za koje su Austro-Ugari prilikom sahrane, obezbjeđivali obred sa pravoslavnim sveštenikom, a o čemu postoje i fotografije. Mali grad u neprolaznom kršu bokeškog zaleđa, mimo godina Prvog svjetskog rata, živio je životom svakog primorskog mjesta Boke u kojoj su tada bazirali brojni austro-ugarski ratni brodovi – uz vježbe, postrojavanja, pjesmu i zabave vojnika, oficirske balove, sportske turnire, međusobne posjete dama iz oficirskih familija, zajedničke proslave državnih i vjerskih praznika, te ispraćeje preminulih na posljednja putovanja do mjesnog groblja…
“Kruži neprivjeren podatak da se na Crkvicama moglo nabaviti sve što se u tom trenutku moglo nabaviti i u Beču, osim balskih haljina ”-opisuje Radojica Pavićević u knjizi “Werk” ovaj neobični vojni gradić.
Ovo neobično mjesto zabilježeno je i u umjetnosti – naime, poznati češki kompozitor, muzički pedagog I kapelnik austro-ugarske vojne muzike Franc–František Rezek (1847-1912), a koji je svojevremeno službovao na Crkvicama, 1882. godine komponovao je koračnicu “Crkvice Lager Marsch”
Poslije Prvog svjetskog rata, utvrđeni logor Crkvice kraće je vrijeme koristila vojska Kraljevine Jugoslavije. Ubro je međutom čitav kompleks napušten jer je izgubio svoj vojno-strateški smisao, pa je mali gradić prepušten propadanju, pljački i devastaciji, a svoj danak polako je uzimala i priroda. Danas je na Crkvicama ostalo tek nekoliko zidina i ostataka objekata – najveći je ruševina ogromne betonske zgrade pekare na čijem je spratu nekada bio bioskop, a prepoznaju se i ostaci više oficirskih zgrada, hotela, kao i betonski zidovi jedne od konjušnica. Tvrđave Kom i Stražnik, iako prazne i djelimično urušene, i danas stražare nad Crkvicama, gradom koga više nema…
RK “Partizan 1949” iz Tivta plasirao se u osmine finala Čelendž Kupa, nakon dvije utakmice odigrane na domaćem terenu, protiv kiparskog Spesa i tako ispisao je nove stranice istorije sporta u Tivtu.
Nakon što su u petak u prvoj utakmici Partizan slavio rezultatom 27:21, sinoć je rezultat bio neriješen (22:22), golom kapitena Spesa iz sedmerca u poslednjoj sekundi utakmice.
Već nakon prvog meča bilo je jasno da je Partizan nadmoćnija ekipa i da gosti iz Kipra nemaju šanse protiv domaćina. Domaćiin su do pobjede i prolaza u naredno kolo prošli zahvaljujući dobroj igri, a posebno zalaganjima svojih najboljih strijelaca Đorđa Peruničića (sa 11 pogodaka u prvoj utakmici) i Draška Kaluđerovića (sa 6 pogodata u drugoj utakmici).
„Ovo je zaista istorijski trenutak kako za naš klub tako i za rukomet u Tivtu i Crnoj Gori. Za nas i naš grad ovo je bilo prvo evropsko takmičenje u muškom rukometu i presrećni smo što smo donijeli ovu pobjedu gradu i što smo prošli u naredno kolo takmičenja. Nestrpljivo isčekujemo da saznamo ko nam je protivnik u sledećem krugu i nadamo se još boljim utakmicama. Sve čestitke mojim izabranicima“ rekao trener ekipe, Dejan Stjepčević.
U organizaciji Hrvatskog građanskog društva Crne Gore i benda Poly & Lungomare večeras je u Kotoru održan tradicionalni koncert “Od Kvarnera pa do lijepe Boke”.
Na koncertu koji je održan povodom Dana opštine Kotor – 21. novembar, osim domaćina i Polya & Lungomare, nastupili su vokal Ksenija Varvodić Periš, maestro Jurica Karuza na klavijaturama i klapa Primavera.
Koncert je završen uz taktove Bokeljske noći u izvedbi svih učesnika koncerta na opšte oduševljenje brojne publike.
U Tivtu prigodnom izložbom obilježena 40-ta godišnjica KUD-a “Boka”
1 od 7
Kud Boka
Kud Boka
Kud Boka
Kud Boka
Kud Boka
Kud Boka
Kud Boka
“Velika baština prošlosti se u Tivtu čuva i njeguje organizovano gotovo 130 godina, a prije toga vijekovima uz ognjišta. Mi kao nastavljači te tradicije smo imali zadatak više, zadatak njegovanje onoga što je činilo baštinu mnogih naroda i narodnosti tadašnje Jugoslavije i mi smo to uspješno radili još od 1950 od kada su počeli prvi organizovani koraci na uspostavljanju jednog ovakvog ansambla” – kazao je, poznati tivatski novinar i publicista Mašo Čekić, otvrajući u petak veče u galeriji ljetnjikovca Buća-Luković, prigodnu izložbu posvećenu 40-toj godišnjici osnivanja i rada ovdašnjeg Kulturno-umjetničkog društva “Boka”.
KUD “Boka” jedan je od najaktivnijih folklornih ansambala u Crnoj Gori , imaju veliki broj članova svih generacija, te vrlo često nastupaju u zemlji i inostranstvu .Na samoj izložbi pored fotografija koje govore o istorijatu društva, prikazani razni etnološki eksponati i rekviziti ansambla.
“Krenulo se od nule – imali smo dobru volju, vojničke košulje, ali smo igrali i držali koncerte. Putovali smo, igrali i uživali u radosti putovanja, radosti nastupa u tuđim zemljama, osjetili čast i ponos jer smo izabrani da predstavimo svoju zemlju. Hvala puno svima koji su svih ovih godina učestvovali u radu našeg ansambla, svi su jednako zaslužni za uspjeh i trajanje punih 40 godina. A u životu čovjeka četrdesete su najbolje godine”- istakao je Čekić koji je dugo godina bio i solista KUD-a “Boka”.
Brojne okupljene na izložbi, pozdravila je i Dubravka Nikčević, sekretarka Sekretarijata za kulturu i društvene djelatnosti Opštine Tivat. Ona je naglasila da je lokalna uprava u aktelnom petogodišnjem Planu razvoja kulture, posebno mjesto i status dala nematerijalnoj kulturnoj baštini kojoj pripada i folklor.
Kud Boka
“Mi smo takođe dali značajnu prednost njegovanju tradicije i kulturne baštine u Tivtu tako što smo pri finansiranju NVO, prioritet dali upravo trima tradicionalnim organizacijama, Bokeljskoj mornarici, Glazbeno-prosvjetnom društvu Tivat i KUD-u Boka, dajući im poseban status i jaču podršku. KUD Boka je vrlo vrijedno radilo ovih 40 godina i postalo reper sličnim organizacijama, kako u organizacionom tako i u umjetničkom i izvodjačkom smislu”- istakla je Nikčević.
Pozorišna predstava “Koštana”, u okviru Crnogorske turneje, biće izvedena večeras u Herceg Novom u Velikoj sali Herceg festa u 20 sati, sutra u tivatskoj Velikoj sali centra za kulturu u istom terminu, u ponedjeljak 21. novembra u Podgorici (Velika sala KIC-a) u 20 sati i u utorak 22. novembra u Nikšiću (Velika sala Nikšićkog pozorišta, takođe od 20 sati).
Predstava koja se temelji na motivima istoimenog teksta Borislava Stankovića, urađena u koprodukciji Centra za kultru Tivat, Srpskog narodnog pozorišta i Studentskog kulturnog centra iz Novog Sada. Glumački ansambl „Koštane“ pored Emine Elor u naslovnoj ulozi, čine Emir Hadžihafizbegović, Nebojša Dugalić, Emir Ćatović, Milan Kovačević, Radoje Ćupić, Gordana Đurđevic Dimić, Aleksandra Pleskonjić, Danica Grubacki, Nina Rukavina, Jelena Marković i Andreja Kulešević.
Regent Porto Montenegro dobitnik je ovogodišnje nagrade SeeBTM časopisa u kategoriji “Najbolji hotel na obali za konferencije & događaje sa manje od 100 soba”. Hotel je nominovan u pomenutoj kategoriji po preporuci stručnog žirija portala www.kongresniturizam.com i specijalizovanog časopisa SEEbtm.
“Ovo priznanje dodjeljuje se najboljim i najistaknutijim hotelima i prostorima u kongresnoj industriji Jugoistočne Evrope za tekuću godinu, na osnovu glasova čitalaca, organizatora događaja i žirija SEEbtm magazina. Nagrade se dodjeljuju u 22 kategorije za koje glasaju subjekti kongresne industrije regiona” izjavio je Ivan Milić, direktor prodaje portala kongresniturizam.com i časopisa SEEbtm.
SEEbtm magazin je časopis specijalizovan za poslovni turizam i organizaciju događaja u regionu jugoistočne Evrope, podržan od strane vodećeg regionalnog portala Kongresniturizam.com, koji ove godine slavi 10 godina rada.
Dodjela nagrada održana je u petak 18. novembra u Beogradu na gala večeri koja je okupila renomirane učesnike kongresne industrije regiona.
Regent Porto Montenegro
“Ovu nagradu smatramo potvrdom kvaliteta naše ponude za održavanje posebnih događaja, konferencija i kongresa i kontinuiteta visokog kvaliteta usluge hotela Regent Porto Montenegro. Posebno nas raduje što ovaj turistički segment, od krucijalnog značaja za pred i postsezonu, ima veliki potencijal za hotel Regent i region što dokazuju 174 uspješno održana posebna događaja, konferencije i kongresa tokom samo dvije i po godine našeg rada” izjavili su iz hotela Regent i ovom prilikom se zahvalili svima koji su glasali za hotel Regent.
“Putovanje znanjem kroz Crnu Goru” naziv je kviza znanja koji je juče održan u amfiteatru OŠ “Drago Milović”. Takmičilo se šest ekipa iz OŠ “Drago Milović” i OŠ “Branko Brinić” iz oblasti istorije, geografije, književnosti, sporta i muzičke umjetnosti.
Prvo mjesto u kvizu znanja osvojila je ekipa Komiti,drugo mjesto Lavice dok je treće mjesto pripalo ekipi Montenegrini, Crnogorske ajkule i Starosjedioci su sa jednakim brojem bodova podijelile četvrto mjesto, dok je najmanje bodova osvojila ekipa Orlova.
“Putovanje znanjem kroz Crnu Goru”
Zahvalnice je nagradjenim učesnicima uručio Dragiša Ćosović, predsjednik Udruženja boraca i antifašista Tivat. Za učešće u kvizu učenici će biti nagrađeni izletom kako bi bolje upoznali domovinu.
“Putovanje znanjem kroz Crnu Goru”
Druženje je uljepšalo nastupom svojih najmlađih i najstarijih članova KUD “Boka” .
Stručni tim Instituta za biologiju mora, laboratorije za ihtiologiju i morsko ribarstvo iz Kotora je ovih dana na drugoj međunarodnoj konferenciji o ihtiologiji i akvakulturi u grčkom gradu Mesolongi, prezentovao rezultate istraživanja novih vrsta koje ulaze u Jadransko more.
Prezentovani rezultati odnosili su se na istraživanje rađeno u preko 100 intervjua sa našim ribarima, a fokus je bila ulcinjska regija, odnosno ušće Bojane, gdje su stručnjaci saznali mnoge specifičnosti.
Konferencija je okupila 390 učesnika iz 35 zemalja.
Riješene su i mnoge nedoumice kada su u pitanju nepoznate vrste riba i ostalih morskih organizama, jer često ribari nisu bili sigurni o kojoj vrsti se radi.
Ovih dana će se pokrenuti kampanja kako bi se ribarima na ušću Bojane objasnilo da pojava plavog raka, invazivne vrste, nije loša i opasna, već su ovi rakovi jestivi i komercijalno interesantni.
Stručni tim Instituta za biologiju mora iz Kotora će sa Preduzećem za upravljanje morskim dobrom i TO Ulcinj odraditi kampanju pozitivnog uticaja vrste plavog raka.
Aleksandar Joksimović
„Ribari su imali nedoumice da li je plavi rak nova vrsta, da li je kod nas lovljena ranije, jer često nisu znali šta su ulovili. Plavi rak (callinectes sapidus) jeste nova vrsta raka u našem morukojeg osim plave boje, karakteriše ukusno meso, ali i velike dimenzije. Njegovo stanište je na samom ušću rijeke Bojane jer voli područja gdje ima priliva slatke vode.
On je u Jadranu već duže vrijeme, no njegova populacija se počela tek nedavno brojčano povećavati i širiti prema srednjem Jadranu. Dobar je plivač i ima velik reproduktivni potencijal. Jestiv je i stoga potencijalno privredno isplativa vrsta. Smatra se da je u južnom dijelu Jadrana već uspostavio svoju populaciju i to naročito u albanskim i crnogorskim vodama, kazao je Aleksandar Joksimović iz IBM kotor.
Posebno je važno da ribari, za ulov navedene vrste raka ne koriste mreže jer rak ima izuzetno jaka kliješta kojima cijepa mreže, već da koriste vrše. Takvo iskustvo imaju i biolozi iz susjedne Hrvatske, budući da se na ušću Neretve takođe pojavila velika količina plavog raka. Stoga je potrebno uraditi veliku i pozitivnu kampanju i usmjeriti naše ribare na nov način ulova ove vrsta koja ima komercijalnu vrijednost.
Američka Nacionalna uprava za oceane i atmosferu (NOAA) je objavila globalne klimatske podatke za ovogodišnji okotbar koji je treći najtopliji oktobar u istoriji temperaturnih mjerenja (od 1880. godine), odmah iza oktobra iz 2015. i 2014. godine.
Prosječna globalna temperatura kopna i oceana u oktobru 2016. godine je bila za 0.73 °C veća od temperaturnog prosjeka za oktobar za 20. vijek koji iznosi 14.0°C. To odstupanje je za 0.26°C manje od rekordno toplog oktobra iz 2015. godine. Temperaturno odstupanje za oktobar 2016. godine je najmanje mjesečno odstupanje od prosjeka, još od novembra 2014. godine koji je bio za 0.69°C topliji od pripadnog prosjeka za novembar.
Podsjetimo da je u ovogodišnjem septembru prekinut niz od čak šesnaest uzastopnih rekordno toplih mjeseci na globalnoj razini. Taj niz počeo u maju 2015. i završio s avgustom 2016. godine.
Temperatura kopnenih površina na Zemlji je u oktobru 2016. bila za 0.76°C veća od prosjeka za 20. stoljeće koji iznosi 9.3°C. Takvo odstupanje je šesnaesto najveće za oktobar u proteklih 137 godina, za koliko postoje globalni temperaturni podaci.
Vrijeme – Boka – foto public domain
Rekordna toplina je u oktobru zabilježena u dijelovima Meksika i Kariba, u nekim krajevima zapadne i središnje Afrike, jugoistočne Azije, zapadne Aljaske do krajnjeg istoka Rusije, gdje su srednje mjesečne temperature i za više od 5°C odstupale od prosjeka.
Nasuprot tome, hladnije ili znatno hladnije od prosjeka je u oktobru bilo na većem dijelu zapadne kanade, većem dijelu istočne Europe i središnje Azije. Na navedenim su područjima temperature bile i za više od 5°C ispod klimatološkog prosjeka. Tijekom listopada na Zemlji nije bilo područja s rekordnom hladnoćom.
Prosječna temperatura svjetskih oceana u oktobru 2016. je bila druga najveća u povijesti mjerenja za taj mjesec, za 0.72 °C viša od prosjeka za 20. stoljeće koji iznosi 15.9°C.
Nakon prvih osam rekordno toplih mjeseci, drugog najtoplijeg septembra i trećeg najtoplijeg oktobra, 2016. godina je na putu da postane nova rekordno topla godina na Zemlji u povijesti temperaturnih mjerenja. Prvih deset mjeseci je rekordno toplo s srednjom globalnom temperaturom koja je za 0.97°C viša od prosjeka za 20. stoljeće koji iznosi 14.1°C.
Ovogodišnje odstupanje je za 0.10°c više od rekorda za to razdoblje iz 2015. godine koja je na kraju postala rekordno topla godina na Zemlji.
