„U potpunosti ostajem privržena programskim ciljevima i politici Demokratske partije socijalista, od koje očekujem da nastavi sa realizacijom izbornog programa ponuđenog građanima Tivta, kako bi pobjeda DPS-a i na sljedećim lokalnim izborima bila ubjedljiva, a čemu ću ja nastaviti da dajem puni doprinos, kao i svih prethodnih godina“. Ovo je juče dr Snežana Matijević poručila građanima Tivta, a među njima i onima nekima (prije svega domicilnim Tivćanima) koji su se naivno bili ponadali da će sad već bivša predsjednica Opštine Tivat- poslije užasnog poniženja koje su joj prije nekoliko dana priredili njeni kolege iz Opštinskog odbora DPS-a Tivat i koordinatori DPS-a za Tivat- u jednom trenutku možda preći na stranu nekih zdravijih političkih i društvenih snaga. (Neki su čak bili počeli „otkrivati“ i neke dobre strane njene vladavine, te javno saopštavati da je dr Snežana Matijević imala i nekih „dobrih“ poteza.
Svako, naravno, ima pravo na svoje mišljenje i svoje viđenje stvari, ali ja ovdje moram ponoviti moj i stav svih normalnih, dobromislećih i slobodnih Tivćana: dr Snežana Matijević nije uradila ništa dobro za Tivat; lokalna uprava s njom načelu bila je, zbog mnogo čega, najgora lokalna uprava u istoriji Tivta. Gora od lokalne uprave na čelu sa drSnežanom Matijević biće samo uprava na čelu sa njenim nasljednikom na funkciji predsjednikaOpštine, ma ko to bio). Ne biva toga, nažalost.
Aktuelni DPS strukturiran je kao ultratotalitarna organizacija u kojoj se bilo kakvo mišljenje i bilo kakva volja koji se ma i za sitnicu razlikuju od mišljenja i volje Velikog Vođe ni najmanje ne tolerišu. U takvoj organizaciji ne samo da ne postoje razumijevanje i tolerancija prema nečijem mišljenju i nečijim idejama koji bi (eventualno) bili drugačiji od mišljenja i ideja Šefa Partije nego nema razumijevanja i tolerancije ni prema onome što poznati američki psiholog Abraham Maslov naziva ljudskom potrebom za sigurnošću, ako ta potreba kod nekog funkcionera DPS-a u jednom trenutku dođe u konflikt sa određenim interesima Velikog Vođe. (Ovdje je nužno pojašnjenje: pod potrebom za sigurnošću, između ostalog, Abraham Maslov podrazumijeva potrebu za bezbjednošću, moralnom i fiziološkom sigurnošću, sigurnošću porodice i zaštitom lične imovine). A upravo to se desilo dr Snežani Matijević. Ona se u jednom trenutku našla između čekića i nakovnja: bježeći od inkriminacije tako što je gotovo pola godine odbijala potpisati Ugovor o oprostu 5,6 miliona eura naknada za komunalije Portu Montenegro, sudarila se- isključivo zbog elementarnog straha od gubitka vlastite slobode-sa zidom neskrivenog nezadovoljstva njenog obožavanog Velikog Vođe (koji je istovremeno i Šef Partije). Epilog znamo. Najprije inicijativa Opštinskog odbora DPS-a Tivat za smjenu dr Snežane Matijević sa funkcije predsjednice Opštine Tivat- inicijativa koju su, krajnje ponižavajuće za nju, podržali gotovo svi članovi Opštinskog odbora DPS-a Tivat.
A onda i njeno jučerašnje pokajničko saopštenje u kome obavještava javnost da daje ostavku na mjesto predsjednice Opštine Tivat, ali da ostaje vjerna DPS-u. Novo i još veće poniženje (preciznije samoponiženje), zato što nije ni pokušala dati bilo kakvu kontru ljudima- svojim dojučerašnjim najbližim kolegama i saradnicima- koji su je pustili niz vodu bez ikakve dileme i bez trunke griže savjesti. Dr Snežana Matijević prihvatila je svoju Kanosu: pokorno je pristala- kao što se njemački car Hajnrih IV davne 1077. godine ponizio pred papom Grgurom VII- da žrtvuje svoje ljudsko dostojanstvo na oltar DPS sloge i jedinstva.
No, nemojmo (previše) osuđivati dr Snežanu Matijević; ovaj članak nije i ne treba da bude optužnica protiv nje, osuda i/ili okrivljavanje nje za nešto za što ona objektivno ne snosi i ne može snositi krivicu. Bez i najmanje namjere da diskrimišem ženski pol, treba reći i to da je ona žena; ni mnoge takozvane muškarčine u DPS-u i u njegovim satelitskim partijama nemaju petlje da se suprotstave volji Gospodara Crne Gore a kamoli jedna žena, koja je uz to odrasla i vaspitana u jednoj pitomoj starobokeljskoj porodici. (To što su njene kolege i „prijatelji“ iz Opštinskog odbora DPS-a Tivat bez problema zabili nož u leđa jednoj ženi predstavlja njihovu dodatnu sramotu. Ali to su već neke druge teme). Ovaj članak ne treba shvatiti čak ni kao članak o dr Snežani Matijević kao konkretnoj ljudskoj individui. Dr Snežanu Matijević u ovom članku treba posmatrati kao paradigmu, i to kao paradigmu prototipnog funkcionera i člana DPS-a. To će reći kao biće koje je spremno da pruži nekakav otpor štetnim odlukama svoje partije tek onda kad je ugrožen njegov/njen lični interes, a čak i tada mlako i sa velikom rezervom. Da je dr Snežana Matijević imala snage da odbije potpisivanje Ugovora o oprostu 5,6 miliona eura naknada za komunalije Portu Montenegro isključivo zbog dugoročne štete koju će to nanijeti budžetu Opštine Tivat, ona jednostavno ne bi bila ova Snežana Matijević; preciznije, ne bi ni mogla biti član DPS-a. Jer DPS-u ( i njegovim političkim satelitima i koalicionim partnerima) slobodni ljudi i ljudikoji imaju petlje da misle svojom glavom i da samostalno odlučuju ne trebaju; takvi ljudi su u aktuelnom DPS-u apriori nemogući.
U tom kontekstu politička sudbina dr Snežane Matijević nadilazi samo tivatske okvire i prerasta u metaforu aktuelnog crnogorskog društva. Tužnu metaforu straha, kukavičluka i socijalno-političkog kancera koji- zbog tog straha i kukavičluka da se konačno počne sa liječenjem- sve više metastazira i razjeda posljednje ostatke zdravog tkiva tivatske i crnogorske društvene supstance.
/Prof. dr Miomir Abović/
