Budvanska rivijera je za predstojeću sezonu 2020. obogatila turističku ponudu, pa će gostima na raspolaganju biti 130 hotela, odnosno, 17.300 ležajeva, od čega više od polovina u hotelima sa četiri i pet zvjezdica. Ljubitelje crnogorskog primorja najviše će ipak obradovati to da se prošlogodišnje cijene hrane, pića i plažnog mobilijara neće mijenjati. Osim toga, goste iz Srbije i svijeta na potezu od Jaza do Buljarice očekuje i oko 3.000 soba, apartmana, kuća i vila za izdavanje, ili oko 32.000 ležajeva.
Cjelokupnu ponudu, Turistička organizacija opštine Budva predstavlja u okviru najznačajnijeg turističkog događaja u zemlji i regionu, 42. Međunarodnog sajma turizma u Beogradu, koji se održava od 20. do 23. februara.
Budvanski hotelijeri pripremili su specijalne cijene i povoljne aranžmane tokom uskršnjih i prvomajskih praznika, dok će se tokom glavne turističke sezone cijene kretati od svega 10 eura po osobi u privatnom smještaju, pa do nekoliko stotina u hotelima visoke kategorije.
TO Budva
„Imajući u vidu da Srbija predstavlja veoma značajno emotivno tržište za nas, Turistička organizacija opštine Budva pristupa sa posebnom pažnjom promociji u ovoj zemlji. Tokom prošle godine, gosti iz Srbije su bili na drugoj poziciji po broju dolazaka i broju noćenja, ostvarivši blizu milion noćenja. Vjerujemo da će srpski turisti i u toku naredne ljetnje sezone biti u samom vrhu po broju dolazaka i noćenja na budvanskoj rivijeri“, istakla je Maja Liješević, direktorka Turističke organizacije opštine Budva.
Budva svake godine obogati svoje smještajne kapacitete novim hotelima visoke kategorije, pa će tako biti i ove sezone.
TO Budva
„U pripremi su dva hotela visoke kategorije sa 5 zvjezdica, Slavija i Square, koji će biti otvoreni do početka glavne turističke sezone. Oni će dati novi šarm Budvi i ujedno upotpuniti turističku ponudu našeg grada“, kaže Liješević.
Na prostoru od 105 kvadrata u hali 1 beogradskog sajma, pored predstavnika Turističke organizacije, prisutni su i predstavnici lokalne samouprave i turističke privrede (Villa Geba/Sv.Stefan, hotel “Melia”/Petrovac , hotel “Park”/Budva, hotel “WGrand”/Petrovac, hotel “Pozzo”/Budva, hotel “Aleksandar”/Rafailovići i TA “Explorer Montenegro”).
Danas, tokom prvog sajamskog dana, TO Budva je organizovala koktel za prijatelje i predstavnike medija kojem su prisustvovali i mnogobrojni turistički poslenici iz Crne Gore i Srbije, kao i Ambasador Crne Gore u Srbiji – Tarzan Milošević.
Atmosferu je primorskim pjesmama uljepšao ansambl “Kult” iz Beograda.
TO Budva
Turistička organizacija opštine Budva u Beogradu prvi put promoviše kataloge aktivnog odmora, plaža i privatnog smještaja, a na led ekranima moderno dizajniranog štanda brojni posjetioci će imati priliku da vide i nove video materijale.
Tokom četiri dana trajanja Sajma turizma u Beogradu, svi pratioci Facebook i Instagram stranice TO Budva (budva.travel) biće u prilici da učestvuju u bogatoj nagradnoj igri koji su pripremili predstavnici TOB-a u saradnji sa turističkom privredom grada.
Budva će na Sajmu turizma u Beogradu biti predstavljena među 700 direktnih izlagača i suizglagača iz 40 zemalja. Zajedno sa poslovnim gostima ukupno će biti prisutno 44 države.
Gradonačelnik Tivta Siniša Kusovac (DPS) priznao je danas da se lokalna DPS-SD-HGI vlast oprostila od skoro 2 miliona eura gradskog novca koje je držala u Atlas banci odbjeglog tajkuna Duška Kneževića još i prije izbijanja afere „Koverta“ u januaru prošle godine i kasnijeg pokretanja stečaja u toj banci.
„Atlas banka je bila u decembru 2018.“- odgovorio je Kusovac na prozivke opozcije da objasni zašto u Izvještaju predsjednika Opštine o ostvarivanju funkcija lokalne uprave za 2019. A koji je dabas bio na dnevnom redu vjerovatno i posljednjje sjednice SO Tivat u ovom sazivu, nema ni pomena o tome da je Opštini ostalo zarobljeno skoro 2 miliona eura njenog novca u Kneževićevoj banci.
Centralna banka Crne Gore je međutim, tek 5.aprila prošle godine donijela riješenja o pokretanju stečaja nad Atas bankom, pa su opozicionari danas Kusovca prozvali da je tvrdnjom da se „Atlas banka desila u decembru 2018.“, zapravo potvrdio da je lokalna uprava iz političkih razloga pokušala da, držeći novac gražana Tivta u banci tada DPS-u još veoma bliskog i omiljenog krontroverznog biznismena, pomogne režimu bliskom biznismenu, a koji će tek mjesec dana kasnije pokrenuti aferu „Koverta“ i početi javno iznositi niz dokaza o malverzacijama i korupciji vlasti u Crnoj Gori.
„Znači, vi priznajete da ste svjesno dali 2 miliona eura građana Tivta u momentu kada je Knežević još bio omiljeni tajkun režima i kada je bio u finansijskim problemima. Stečaj u Atlas banci je uveden tek četiri mjeseca kasnije. Sada bi trebalo pitati vašeg šefa Mila Đukanovića hoće li nam prije vratiti te pare koje je Tivtu uzeo za finasiranje svog tada još prijatelja Kneževića, ili će nam prije vratiti onih 5,6 muiliona eura koje ste pod pritiskom Đukanovića, nezakonit poklonili Porto Montenegru“- kazao je Mirko Kovačević (TA) Kusovcu. Gradonačelnik više nije ponovio svoju tezu o „Atlas banci koja se desila u decmnbru 2018.“, niti je precizirao kada će Tivat povratiti svojim 2 miliona eura, već je samo kazao da „stečaj Atlas banke ide i zna se kako se, kada i kome iz stečajne mase isplaćuju potraživanja“.
sa sjednice SO Tivat
Kusovac je danas bio pod baražom prozivki opozicije zbog svog izvještaja o ostvarivanju funkcija lokalne uprave u 2019. iz koga se po prvi put vidjelo da je Opština Tivat lani ostvarila skoro 11 odsto manje budžetske prihode od planiranih 22,46 miliona eura. U gradsku kasu slilo se naime skoro 2,3 miliona eura manje od toga, a i plan rashoda budeta realizovan je tek sa nepunih 77%. Iz djelova izvještaja vidi se da je Opština lani u nekoliko navrata finansijski „bila u crvenom“ pa para nije nilo čak ni za simbolično planirano pošumljavanje obronaka Vrmca iznad Peana, a grad je morao uzimati „kretkoročnu pozajmicu“ od milion ipo eura kod Prve banke.
„Ne možemo se mi građani Tivta nadati nikakvom boljitku dok se vi svi ne zaposlite, udomite i namirite. Uporno nećete da kažete koliko ste ljudi bez ikakve potrebe u godinu ipo vašeg predsjedničkog mandata pozapoljšavali po Opštini, a samo od početka ove godine raspisali ste oglase za zapošljavanje još ukupno 20 ljudi i to sve radite protiv Vladinhe strategije no smanjenju broja zaposlenih u javnoj upravi“- kazao je Kusovcu Dejan Risančić (DSS), prozivajući ga za kontroverzno uzimanje poklonjenih opštinskih stambenih kredita. Ivo Marić i Bernarda Moškov (SDP) pitali su Kusovca što radi da spriječi nabujalu nelegalnu gradnju koja upropaštava Tivat, zašto Opština više ne učini na zaštiti vrijednih prirordnih lokaliteta i cjelina koje je sama stavila pod formalnu zaštitu, te zašto kasne brojne investocije koju lokalna uprava obećava godinama. Kovačević je gradonačelnika pitao zašto u izvještaju nema pobrojanih svih aktivnih sudskih procesa koje Opština trenutno vodi sa njihovom procijenjenom vrijednošću, a što je bila praksa svih dosadašnjih takvih izvještaja, te zašto ne plaća obeštećenje Krtoljanima za desetine hiljada kvadrata zemlje koje im je Opština uzurpirala na Klačini. Kritikovao je postupanje Kusovca u vezi sa gradnjom Dnevnog centra za djecu sa posebnim potrebama na Seljanovu i napomenu da on tek sada, četiri godine nakon početka mandata aktuelnoj DPS-SD-HGI lokalnoj vlasti, počinje da gradi dva kružna toka kao djelove budućeg bulevara kroz Tivat.
opozicionari na sjednici SO Tivat
„Tri mjeseca prije zbora, vi ste počeli graditi dva kružna roka i obećqvate bulevar koji spominjete već u tri izborna ciklusa kao program DPS-a. Četrnaest godina nakon što ste počeli priču o bulevaru, vi ni dan danas ne znate koliki će biti troškovi za ekpropijacuiju njegove trase, već na svaki način nastojite da to zabašurite i prikrijete pravu istinu. A ona je takva da je ta ekspropijacija preskupa i da je bulevar projekat koji Tivat ovakav kakvim ste ga vi učinili u finansijskom smislu, to ne može da plati“- podvukao je Kovačević.
„U narednom periodu biće završeni svi projekti, počev od bulevara i nove sportske dvorane sa zatvorenim bazenom na Župi. Nas su birali i dali nam povjerenje građani i nismo tu da vladamo, već da služimo građanima koji će o tome dati svoj sud 5.aprila. Mislim da građani znaju puni smisao i dubinu svega toga u vezi ne opraštanja duga Porto Montenegru, već kompenzacije za komunalno opremanje zemljišta od 5,6 miliona eura“- odgovorio je Kusovac koji je kazao da je prošlu godinu rada njegove administracije obilježila dobra saradnja sa strateškim investotorima i značajno intenziviranje realizacije kapitalnih projekata i investicija u lokalnu komunalnu infrastrukturu, te da je realizacija kapitalnog budžeta bila 63%. On je odbacio sve kritike opozicije, ali nije im dao tražene podatke o zapošljavanju u Opštini i broju objekata koji se nelegalno grade u Tivtu.
Identitet osumnjičenih policija nije željela da saopšti u cilju istrage.
Sumnja se da je jedan od osumnjičenih koji je diretkni izvršilac prišao Roganoviću, koji je u trenutku napada bio sam, i u njega ispalio pet hitaca, nakon čega je pobjegao do puta gdje ga je čekao saučesnik na motoru.
Ubica je ispalio tri hica u Roganovića dok je stajao, a zatim kada je žrtva pala, prišao je i “ovjerio” ga sa još dva hica u glavu.
Motor koji je poslužio za bjekstvo sa lica mjesta nađen je sat vremena kasnije zapaljen u naselju Sasovići, u Herceg Novom, a pored motora bio je i pištolj iz koga je pucano na Roganovića.
Preliminarna istraga upućivala je istražitelje da je napad bio dobro isplaniran i da je čekan pravi trenutak kada će Roganović biti sam.
Ubica je znao kad će Roganović krenuti u pravcu grada, što znači da je dobro poznavao rutinu ovog Novljanina, koji je vjerovatno praćen danima.
Policija je odmah blokirala grad u potrazi za ubicom.
Na lice mjesta stigla je ekipa za uviđaje kao i nadležni tužilac iz Podgorice.
Izuzeti su snimci sa kamera objekata koji se nalaze uz pomenuto stepenište u nadi da je neka od njih možda zabilježila napadača.
Ubijeni Roganović navodno je slovio za bliskog člana “kavačkog klana”, zbog čega policija sumnja da je u pitanju nastavak obračuna dva zavađena klana, “škaljarskog” i “kavačkog”.
Nakon ubistva oglasila se i Uprava policije sa saopštenjem da intenzivno rade na rasvjetljavanju ovog događaja
Veliki broj jedinstvenih naprava za izlov ribe na kanalu Port Milena, poznatijih kao kalimere, već decenijama propada usled zagađenosti kanala i sve manjeg izlova ribe. Vlasnici ovog simbola Ulcinja polako odustaju od njihove izrade i korišćenja pa će, ukoliko se nastavi taj proces, kalimere ubrzo otići u istoriju. Iz NVO „Zeleni korak“ upozoravaju da kalimere na Port Mileni, ali i na rijeci Bojani treba zaštititi i revitalizovati.
-One predstavljaju važan elemenat lokalnog identiteta i kulture. To je blago Ulcinja čije se nestajanje mora zaustaviti. Iz Ministarstva kulture su ranije obećali sredstva, ali od toga za sada nema ništa. Vlasnici sami ne mogu revitalizovati objekte, jer sve manje love. Ali i Port Milena i Bojana su u ingerenciji Morskog dobra i trebalo bi da se to preduzeće pozabavi rješavanjem tog problema. Svakako da je neophodno da se prethodno sanira stanje na kanalu i riješi problem zagađenja. Na tom lokalitetu zamro je ribolov zbog velike zagađenosti pa kalimere sada uglavnom služe kao ukras, ali ukras koji propada, kaže Dželjal Hodžić.
On predlaže da se neke od starih kalimera, koje se ne koriste, restauriraju kako bi se u njima napravila neka vrsta muzeja.
-Turistima bi se objašnjavao originalni izgled i način lova, objašnjava izvršni direktor „Zelenog koraka“.
Podsjetimo, Uprava za zaštitu kulturnih dobara Crne Gore donijela je nedavno rješenje kojim je utvrdila da je „ribarenje kalimerama” nematerijalno kulturno dobro od lokalnog značaja.
-Objekti kalimere reprezentuju jedinstveno i autentično kulturno nasleđe, tradicionalni život, privređivanje i zanat, a ribarenje njima predstavlja tradicionalnu vještinu i umijeće njihove izrade i korišćenja. One su jedinstvena i autentična atrakcija i znamenitost Ulcinja. Ribarenje kalimerama i same kalimere su znakovi u prostoru Ulcinja i element kulturnog identiteta grada i zajednica koje u njemu žive, navodi se u rješenju uprave. Kanal Milena iskopan je 1885. godine, prema projektu ruskog inžinjera Vladimira Ivanoviča Varmana, a po zahtjevu princa Nikole Petrovića koji je, nakon jedne posjete Ulcinju, odlučio da isuši Zoganjsko jezero, kako bi se čitava oblast odnosno stanovništvo zaštitilo od malarije. U znak zahvalnosti zbog iskorjenjivanja malarije, od koje je umirao veliki broj djece, Ulcinjani su kanal nazvali po kraljici Mileni. Kanal je vremenom postao veliko riblje mrestilište, a ribari su uz pomoć jedinstvenih naprava nazvanih kalimere počeli ulov velikog broja ribljih vrsta. Kalimera na grčkom znači „dobar dan” ili „dobra sreća”, a na albanskom (ne kalim merre) znači vađenje- uzimanje-zahvatanje.
Turistička atrakcija
-Port Milena mora da bude ribnjak i prirodna oaza koja bi s postojećim kalimerama bila prirodna atrakcija, po kojoj bi se eventualno plovilo specijalnim gondolama koje bi, takođe, bile atrakcija. Svaka kalimera bi bila revitalizovana i na njoj bi turisti mogli da love ribu, koju bi potom nosili u restorane na obali, da tamo bude spremljena. Puteve oko kalimera trebalo bi napraviti od prirodnih materijala da to budu staze za šetanje. Sve radnje na obalama trebalo bi da budu okrenute ka kanalu i vodi, a ne kao danas prema asfaltu da gosti udišu izduvne gasove automobila. Nešto slično postoji u Makedoniji, tačnije u Strugi na Crnom Drimu. Mi smo se u vezi s tim obraćali resornom ministarstvu. Smatramo da još ima vremena da se krene pravim putem – kaže Hodžić.
Predsjednik Opštine Herceg-Novi Stevan Katić i saradnici obišli su naselje Podi, gdje su sa predsjednikom te Mjesne zajednice Jovicom Misinezovićem obišli više lokacija na kojima se izvode radovi na izgradnji trotoara i kanalizacije i tamponiranju puta.
Predsjednik je zadovoljan intenzitetom i načinom izvođenja radova, a posebno je čestitao Misinezoviću i njegovom timu, koji posvećeno i odgovorno rade za boljitak mjesne zajednice na čijem je čelu.
-Uradilo se zaista puno, a dosta toga i na inicijativu MZ Podi. Danas smo obišli radove na završetku izgradnje kanalizacije u naselju Topovi, radove na izgradnji trotoara, puta prema budućem domu za stare, kao i radove na tamponiranju dijela puta u zaseoku Crmnica. Vidno je da se u ovoj mjesnoj zajednici mnogo toga radi, kao što se radi i u ostalom dijelu grada. Trudimo se da imamo što je moguće više radova u svim mjesnim zajednicama kako bi imali ravnomjeran razvoj čitavog grada, kazao je Katić neposredno nakon obilaska terena.
U projekat izgradnje sekundarne kanalizacije na Podima Opština Herceg Novi je uložila 300 hiljada eura.
Predsjednik Katić je najavio da to naselje uskoro očekuje realizacija kapitalne investicije – nova javna rasvjeta prostiraće se od kružnog toka u Meljinama do kuće Gudelja, kako je i predviđeno projektom za koji je izdata građevinska dozvola.
Kad neki roman dobije Bukerovu nagradu, samo po sebi razumljivo je da je u pitanju štivo visoke literarne vrijednosti. Roman Džordža Sondersa Linkoln u bardu tu nagradu dobio je, potpuno zasluženo, 2017. godine. U redovima koji slijede pokušat ću pokazati i zbog čega te, moguće, motivisati nekoga da taj roman i pročita.
Već Sondersov izbor hronotopa (ako se bardo- prelazna oblast između smrti i ponovnog rođenja- uopšte može podvesti pod pojam hronotopa) obezbijedio je piscu specifičan narativni okvir i semantički plodnu narativnu poziciju. Naime, likovi Linkolna u bardu– ne bivajući u potpunosti svjesni činjenice da su pokojni i imajući (i dalje) svijest imanentnu živom čovjeku- kroz svoje monologe otkrivaju nam činjenice o njihovim ovozemaljskim egzistencijama: društvenom položaju, karakteru, seksualnosti, strastima, sujetama, grijesima, poniženjima, patnjama, srećama, tugama. U toj romanesknoj polifoniji- u kojoj svaki od likovâ traži i/ili otkriva istinu o bîti svog bića, bîti, (be)smislu i značaju svôg života (ili makar o onome u čemu on/ona vide bît svog bića i života) – raskriva se kosmos raznovrsnih ljudskih sudbinâ i životnih putevâ. Sonders zapravo, na jedan literarno osebujan način, pozicionirajući dešavanja u romanu u prostor tzv. zagrobne geografije- perspektivu konačnosti iz koje je pogled na život cjelovit, jasniji: samim tim i istinitiji nego iz pozicije života koji (još uvijek) teče- ostvaruje, sa jedne strane, dublji uvid u ljudsku prirodu i u suštinu ljudske ličnosti, a, sa druge, transformiše svoj roman u pozornicu na kojoj se Život i Postojanje reflektuju u svôj svojoj punoći.
Kao što je svojevremeno Šekspir njegove drame zasnivao na istorijskim činjenicama, tako je i Sonders Linkoln u bardu utemeljio na klici, nagovještaju jedne istorijske istine: na priči da je američki predsjednik Abraham Linkoln, nakon smrti svog sina Vilija, obilazio njegovu grobnicu da bi držao u naručju sinovljevo tijelo. Američki građanski rat u svojoj je prvoj godini trajanja; Linkoln je na čelu snagâ Unije u odsudnom trenutku za budućnost i opstanak Sjedinjenih Američkih Država; usred tog ratnog meteža koji je pritisnuo SAD jedan od dvojice Linkolnovih sinovâ- Vili- obolio je od groznice koja prerasta u tešku upalu pluća. Roman počinje zabavom koju u Bijeloj kući za zvanice visokog ranga organizuje bračni par Linkoln. Dok se gosti provode u prizemlju Bijele kuće, teško oboljeli Vili u spavaćoj sobi na spratu provodi posljednju noć svog zemnog života. Zabavu prate komentari od strane različitih likovâ i iz različitih izvorâ: jedni su kritični prema raskalašnom prijemu koji se organizuje u ratno doba, drugi se ograničavaju na to da ga samo opišu. Već ovdje- dakle na samom početku- nalazimo nagovještaj jedne od bitnih temâ ovog romana: u pitanju je relativizam i subjektivnost ljudske percepcije te skepsa u mogućnost postizanja apsolutno objektivnog (sa)znanja. U petom poglavlju, npr., različiti komentatori govore o izgledu Mjeseca u noći zabave u Bijeloj kući: dok jedan izvor tvrdi da je Mjesec jako sijao, drugi kaže da Mjeseca uopšte nije bilo i da je nebo bilo pokriveno oblacima; treći da je na nebu lebdio veliki zeleni polumjesec, a četvrti da je pun Mjesec te noći bio žutocrven. Isti motiv- subjektivnost (i nepouzdanost) ljudske percepcije- Sonders varira i u 62. poglavlju, u kojem različiti izvori i likovi daju međusobno potpuno oprečne opise vanjskog izgleda Abrahama Linkolna. Relativizam percepcije srećemo opet u 73. poglavlju, samo što se ovdje piščev fokus pomjera u pravcu relativizma istorijske istine: dok jedan autor- Stregner- tvrdi da je Abraham Linkoln poslušao savjet ljekara kad je u pitanju mogući uticaj zabave u Bijeloj kući na pogoršavanje Vilijevog zdravstvenog stanja, drugi autor- Spajser- suzdržaniji je i tvrdi samo da se Linkoln nije oglušio (naglašavanje je moje, M.A.) o mišljenje ljekara; treći- Hedžes- tvrdi da pošto je riješio da nema potrebe za opreznošću, predsjednik je donio odluku da se od veselja ne odustaje, a četvrti- Čejs- navodi da se proslava odvijala uz blagoslov predsjednika, dok je dječak na spratu strahovito patio. Lako je uočljiva lepeza različitih mišljenjâ koja ide od apologije Abrahama Linkolna do implicitne osude istog. Subjektivnost u opažanju činjenicâ stvarnosti, opiranje cjelosnosti istine objektiviteta jednostranim opažajima i binarističkom modelu mišljenja, te diskretno naglašavanje nemoći i nepouzdanosti rasuđivanja i ljudskog uma motiv je bitan za Džordža Sondersa, koji on svjesno provlači kroz cijeli roman.
Nemoć ljudskog uma da spozna suštinu i istinu nije vezana samo za žive ljude nego i za duhove u bardu, gdje se i odvija najveći dio radnje ovog Sondersovog romana. Tako velečasni Everli Tomas, jedan od tri najznačajnija pripovjedna protagonista Linkolna u bardu, ne može dokučiti zašto mu je na Strašnom sudu presuđeno da ide u Pakao jer, po njegovom mišljenju, nije u životu učinio ništa toliko loše da Svevišnji tako procijeni ukupnost njegove zemne egzistencije; on i dospijeva u bardo baš zbog toga što bježi sa Strašnog suda i od jezivog prizora Pakla koji se ukazuje pred njim (Sondersova slika Pakla i barda uopšte na tragu je imaginativne genijalnosti Danteove vizije zagrobnog svijeta). Druga dvojica glavnih protagonista romana su Rodžer Bevins III- homoseksualac koji je život okončao samoubistvom prerezavši sebi vene- i Hans Volman. Jedino što njih trojica- kao i ostali likovi koji obitavaju u bardu- žele jeste da po svaku cijenu ostanu u tom svijetu koji je (još uvijek) u vezi sa zemnom egzistencijom. Grčevito u tome ustrajavaju, a njihov najveći strah je strah od onoga što nazivaju materijasvijetlocvjetanje: fenomen koji periodično pogađa bardo i koji duhove iz barda definitivno odvodi u svjetove koji nemaju dodira sa zemnim životom. Pri tome, jedan broj duhovâ- a prije svega velečasni Everli Tomas, koji je najsvjesniji od likovâ obitavajućih u bardu- odlično znaju da vječni ostanak u tom prelaznom svijetu između zemnog života i nekih drugih svjetovâ nije moguć i da jednom moraju otići u neke druge dimenzije. Štoviše: istrajavanje na ostanku u bardu protivi se kosmičkoj Nužnosti, a to, pak, rezultira implikacijama kako na etičkoj tako i na estetičkoj ravni- kosi se i sa Dobrim, i sa Lijepim, čineći od duhovâ u bardu nedostojne i groteskne kreature. Paradoks se zrcali u sljedećem: ljubav likovâ koji egzistiraju kao duhovi u bardu prema (ovozemaljskom) životu, njegovim nebrojenim ispoljavanjima i bližnjima sama po sebi nešto je prirodno i afirmativno; sa druge strane, njihovo odbijanje da prihvate činjenicu da su umrli te istrajavanje na što dužem ostanku u bardu- pogotovo upokojene djece- je kobno po njih. A kobno je zbog toga što- u Sondersovoj jezivo sjajnoj imaginaciji- djecu koja ne žele otići iz barda obmotavaju i u čauru pretvaraju demonizovana ljudska bića iz najnižeg kruga Pakla, što za posljedicu ima njihovu regresiju na ontološkoj razini i pad u nižu vrstu egzistencije u narednoj inkarnaciji. Vili Linkoln žrtva je upravo tog paradoksa: očeva neutaživa tuga zbog Vilijeve smrti i njegovi dolasci na groblje neposredno po sinovljevom upokojenju kako bi držao Vilijevo tijelo u naručju rezultiraju intenzifikacijom Vilijeve emocionalne povezanosti sa ocem (što otac, naravno, ne može znati). A ta ljubav prema ocu, još uvijek veoma vitalan kontakt sa njim i ovozemaljskim životom, te apsurdna nada da ga otac možda može vratiti u ovozemaljsko bitisanje, istovremeno i paradoksalno, najveća su opasnost za Vilija Linkolna. U toj tački- tački susreta želje Vilija Linkolna da ostane u bardu i u dodiru sa ocem, sa jedne strane, i znanja velečasnog Everlija Tomasa, Rodžera Bevinsa III i Hansa Volmana da je ta njegova želja pogubna po njegovo biće, sa druge- roman dostiže svoj estetsko-etički vrhunac. Naime, u trenutku kad demonizovana ljudska bića dođu da učaure Vilija Linkolna, najprije velečasni Everli Tomas, a onda i Rodžer Bevins III i Hans Volman- tako što otimaju Vilija od demonskih silâ i donose ga do kapele, u kojoj je već njegov otac- omogućavaju Viliju da- nakon tog, posljednjeg, kontakta sa ocem- shvati i prihvati da je njegov put da ode iz barda u neke druge kosmičke sfere. Sva četvorica- Vili Linkoln, velečasni Tomas Everli, Rodžer Bevins III i Hans Volman- na kraju romana predaju se fenomenu materijasvijetlocvjetanje, gube oblik koji su imali u zemnom životu, nestaju i odlaze iz barda u dimenzije kosmosa koje nemaju dodira sa zemaljskim bitisanjem, nalazeći tako svoj spas i smirenje. Krug je zatvoren, inkarnacija četiri ljudska bića zaokružena i smisao tih inkarnacijâ ostvaren.
Linkoln u bardu zanimljiv je i sa čisto književnoteorijskog aspekta. Radnju romana, te datosti o svom karakteru i društvenom položaju koji su ih odlikovali u njihovoj zemnoj egzistenciji pripovijedaju- kroz svoje monologe- sâmi likovi koji obitavaju u bardu. Time se postiže efekat brze smjene pripovjednih sekvenci i kadrovâ, što doprinosi dramatičnosti i dinamizmu dešavanja, a, sljedstveno tome, i intenzifikaciji zanimljivosti romanesknog svijeta i njegove tematike u percepciji recipijenatâ romana. Monolozi Sondersovih likovâ stilski su vrhunski uobličeni. Upravo jednom takvom sekvencom: smjenom monologâ velečasnog Everlija Tomasa, Rodžera Bevinsa III i Hansa Volmana i zaokružiću ovaj esej:“Nemojte nas pogrešno razumeti, molim vas. Bili smo majke, očevi. Bili smo mnogo godina muževi, ljudi od značaja, koje su ovde, onog prvog dana, ispratile velike i žalosne mase koje su, pošavši napred da čuju govor, nepopravljivo oštetile ogradu. Bile smo mlade žene, upućene na ovo mesto na porođaju, naša nežna priroda nestala je samim bolom te okolnosti, ostavile smo muževe toliko zaljubljene u nas, toliko izmučene strahotama tih poslednjih trenutaka (ideja da smo propale kroz tu odvratnu crnu rupu u bolu odvojene od sebe samih) da više nikada nisu voleli. Bili smo glomazni muškarci, zadovoljni u sebi, koji smo u ranoj mladosti osvestili svoju neizvrsnost i, radosno (kao da smo se nesvesno prihvatili teškog tereta) promenili svoj životni fokus; ako već nećemo biti veliki, onda ćemo biti korisni; bogati, ispravni, stoga u mogućnosti da činimo dobro: s osmehom i rukama u džepovima, posmatrali smo svet koji smo u prolazu blago popravljali (tu sakupljen miraz; tamo potajno plaćeno obrazovanje). Bili smo predusretljive, šaljive sluge, zbog svojih toplih reči prirasli smo za srce našim gospodarima dok su oni gurali dane ispunjene važnošću. Bile smo bake, strpljive i iskrene, kojima se odaju mračne tajne, čije je slušanje bez osude prećutno davalo oproštaj, i koje smo unosile svetlost u tuđe živote. Ono što pokušavam da kažem jeste- bili smo važni. Bili smo voljeni. Ne usamljeni, ne izgubljeni, ne čudni, već mudri, svako na svoj način. Naš odlazak izazvao je tugu. Oni koji su nas voleli sedeli su na krevetima s glavom u rukama; spuštali su glavu na sto i ispuštali životinjske krike. Bili smo voljeni, kažem, i, kad nas se sete i posle mnogo godina, oni se nasmeše, nakratko obradovani tom uspomenom. velečasni EverliTomas Pa ipak Rodžer Bevins III Pa ipak niko se nikad nije vratio da nas drži i govori nam nežne reči. Hans Volman Nikad. Rodžer Bevins III“ (Džordž Sonders, Linkoln u bardu, Geopoetika, Beograd 2019., prev. Lucy Stevens, 79-80). Jedan od, u svjetskoj književnosti, svakako najdirljivijih motiva tragizma ljudske prolaznosti i, istovremeno, roditeljske ljubavi koja nadvladava i pobjeđuje ljudsku ograničenost i smrt.
Nacionalna turistička organizacija (NTO) predstaviće turističku ponudu za ljubitelje aktivnog odmora na sajmu fre.e, koji je počeo juče u Minhenu.
Iz NTO je saopšteno da će, pored promocije turističke ponude na crnogorskom štandu, biti održana prezentacija u okviru sajma BR-Showbuhne, najgledanije televizije južnog dijela Njemačke.
“Posjetioci sajma imaju priliku da se informišu o mogućnostima za outdoor aktivnosti, avanturističkim ponudama i kampovanju u Crnoj Gori”, navodi se u saopštenju.
U okviru sajma, koji traje do nedjelje, posebno će biti promovisane avio-linije nacionalne avio-kompanije Montenegro Airlines (MA) koja će od početka maja do kraja oktobra saobraćati na relaciji Minhen-Tivat, dva puta sedmično kao i najveće avio kompanije Njemačke Lufthansa, koja saobraća od aprila jednom sedmično iz Frankfurta i Minhena za Tivat.
Iz NTO je precizirano da je planirano i uvođenje linije Tivat-Frankfurt od maja, koju bi realizovala i avio-kompanija Condor.
Tržište Njemačke jedno je od najznačajnih emitivnih tržišta sa preko 70 miliona putovanja godišnje.
“Kada je u pitanju Crna Gora, u prvih 11 mjeseci ostvaren je rast broja dolazaka od oko 83 odsto, dok je kod ostvarenih noćenja zabilježen rast od 43 odsto”, precizira se u saopštenju.
Na sajmu koji okuplja preko 1,3 hiljade izlagača turističku ponudu Crne Gore, pored NTO, predstavljaju i lokalne turističke organizacije Bara, Ulcinja, Podgorice, Kotora i Žabljaka, turističke agencije Montenegro Tourist Service DMC, Nomad Tours Montenegro i Apolotours iz Budve
Under je naziv prvog podvodnog restorana u Evropi koji se nalazi kod mjesta Lindesnes na jugu Norveške.
Smatra se najvećim na svijetu, a dizajnirao ga je arhitektonski ured Snohetta, čiji su se maštoviti stručnjaci svojevremeno proslavili kreacijom zgradom Opere u Oslu.
Restoran s kopna nalikuje kontejneru koji je slučajno pao u more, ali je njegov reprezentativni dio uronjen na dubini od 4,8 m i ima naravno velike panoramske prozore. Stoga posjetitelji tijekom jela mogu promatrati razne morske životinje.
Iako Under ima mjesta za maksimalno 100 gostiju, postao je veliki hit u Norveškoj, pa mjesto valja rezervirati tjednima unaprijed.
Napadač za kojeg se sumnja da je noćas (20. februar) ubio devet osoba u dva “nargila bara” u gradu Hanau na jugozapadu Njemačke pronađen je mrtav u svojoj kući, saopštila je njemačka policija, prenosi Reuters.
U saopštenju se navodi da je u kući u Hanau pored tijela napadača pronađeno još jedno.
“Nema indikacija da je u napadima učestvovalo više osumnjičenih. Postoji velika vjerovatnoća da je jedan od dvoje pronađenih u kući u Hanau počinilac ubistava. U toku je istraga o identitetu žrtava i počinioca”, ističe se u saopštenju.
Motivi napada još nisu poznati.
Njemački dnevnik Bild piše da je napadač njemački državljanin, te da su municija i okviri sa mecima pronađeni u njegovom automobilu. Osumnjičeni je imao dozvolu za lov.
U novom animiranom filmu „PATROLNE ŠAPE – PRIPREMA, POZOR, SPASAVAJ“ upuštamo se u nezaboravne avanture sa našim omiljenim štencima. Bilo da spasavaju paradu balona od propasti, izbavljaju istraživače iz džinovske paukove mreže ili se upuštaju u auto trku sa zlom gradonačelnikovom rođakom, kuce su uvijek na visini zadatka. Kada vjetar oduva balone sa parade, istraživači se izgube i gradonačelnik i njegova rođaka kidnapuju sve vozače koji učestvuju na trci, naši heroji bez straha kreću u poduhvate pune kako bi sačuvali ceo Zaliv avantura i pritekli u pomoć svima kojima je potrebna.
ZOV DIVLJINE
Od studija 20th Century Fox stiže priča zasnovana na istoimenom romanu Zov divljine u kojoj upoznajemo Baka, psa velikog srca čiji se, do skoro savršeni život, okreće naglavačke. Odjednom ga sele iz svog doma u Kaliforniji i odvode u egzotične divljine Aljaske u vrijeme Zlatne groznice s kraja 19 vijeka. Kao novajlija zaposlen u ekipi pasa koji vuku sanke za dostavljanje pošte, a kasnije i vođa tima, Bak doživljava avanturu života i konačno pronalazi svoj mir kada postaje sam svoj gazda. ZOV DIVLJINE koristi vrhunske vizuelne efekte i tehnologiju animacije kako bi životinje u filmu učinile potpuno realističnim i emocionalno autentičnim likovima.
MARICA I IVICA
U dalekoj i magičnoj zemlji žive brat i sestra koje glad natjera da napuste vlastiti dom i krenu u šumu u potragu za hranom. Djeca nakon nekoliko dana lutanja nailaze na veliku kuću s obiljem hrane i mjestom za spavanje te im se to učini kao idealno mjesto za odmor. Ubrzo, počinju da primjećuju čudne stvari oko kuće i neobično ponašanje starice koja u toj kući živi. Dok su oni sumnjičavi oko svega što se oko njih događa, mračne tajne počinju izbijati na površinu.
PORTRET DAME U VATRI
Francuska, 1770. godine. Slikarki Marien naručen je svadbeni portret mlade djevojke Eloiz koja je upravo napustila samostan. Eloiz se udaje protiv svoje volje, a Marien mora da je naslika bez njenog znanja. Posmatra je tokom dana, kako bi je tajno naslikala.
