Identitet osumnjičenih policija nije željela da saopšti u cilju istrage.
Sumnja se da je jedan od osumnjičenih koji je diretkni izvršilac prišao Roganoviću, koji je u trenutku napada bio sam, i u njega ispalio pet hitaca, nakon čega je pobjegao do puta gdje ga je čekao saučesnik na motoru.
Ubica je ispalio tri hica u Roganovića dok je stajao, a zatim kada je žrtva pala, prišao je i “ovjerio” ga sa još dva hica u glavu.
Motor koji je poslužio za bjekstvo sa lica mjesta nađen je sat vremena kasnije zapaljen u naselju Sasovići, u Herceg Novom, a pored motora bio je i pištolj iz koga je pucano na Roganovića.
Preliminarna istraga upućivala je istražitelje da je napad bio dobro isplaniran i da je čekan pravi trenutak kada će Roganović biti sam.
Ubica je znao kad će Roganović krenuti u pravcu grada, što znači da je dobro poznavao rutinu ovog Novljanina, koji je vjerovatno praćen danima.
Policija je odmah blokirala grad u potrazi za ubicom.
Na lice mjesta stigla je ekipa za uviđaje kao i nadležni tužilac iz Podgorice.
Izuzeti su snimci sa kamera objekata koji se nalaze uz pomenuto stepenište u nadi da je neka od njih možda zabilježila napadača.
Ubijeni Roganović navodno je slovio za bliskog člana “kavačkog klana”, zbog čega policija sumnja da je u pitanju nastavak obračuna dva zavađena klana, “škaljarskog” i “kavačkog”.
Nakon ubistva oglasila se i Uprava policije sa saopštenjem da intenzivno rade na rasvjetljavanju ovog događaja
Veliki broj jedinstvenih naprava za izlov ribe na kanalu Port Milena, poznatijih kao kalimere, već decenijama propada usled zagađenosti kanala i sve manjeg izlova ribe. Vlasnici ovog simbola Ulcinja polako odustaju od njihove izrade i korišćenja pa će, ukoliko se nastavi taj proces, kalimere ubrzo otići u istoriju. Iz NVO „Zeleni korak“ upozoravaju da kalimere na Port Mileni, ali i na rijeci Bojani treba zaštititi i revitalizovati.
-One predstavljaju važan elemenat lokalnog identiteta i kulture. To je blago Ulcinja čije se nestajanje mora zaustaviti. Iz Ministarstva kulture su ranije obećali sredstva, ali od toga za sada nema ništa. Vlasnici sami ne mogu revitalizovati objekte, jer sve manje love. Ali i Port Milena i Bojana su u ingerenciji Morskog dobra i trebalo bi da se to preduzeće pozabavi rješavanjem tog problema. Svakako da je neophodno da se prethodno sanira stanje na kanalu i riješi problem zagađenja. Na tom lokalitetu zamro je ribolov zbog velike zagađenosti pa kalimere sada uglavnom služe kao ukras, ali ukras koji propada, kaže Dželjal Hodžić.
On predlaže da se neke od starih kalimera, koje se ne koriste, restauriraju kako bi se u njima napravila neka vrsta muzeja.
-Turistima bi se objašnjavao originalni izgled i način lova, objašnjava izvršni direktor „Zelenog koraka“.
Podsjetimo, Uprava za zaštitu kulturnih dobara Crne Gore donijela je nedavno rješenje kojim je utvrdila da je „ribarenje kalimerama” nematerijalno kulturno dobro od lokalnog značaja.
-Objekti kalimere reprezentuju jedinstveno i autentično kulturno nasleđe, tradicionalni život, privređivanje i zanat, a ribarenje njima predstavlja tradicionalnu vještinu i umijeće njihove izrade i korišćenja. One su jedinstvena i autentična atrakcija i znamenitost Ulcinja. Ribarenje kalimerama i same kalimere su znakovi u prostoru Ulcinja i element kulturnog identiteta grada i zajednica koje u njemu žive, navodi se u rješenju uprave. Kanal Milena iskopan je 1885. godine, prema projektu ruskog inžinjera Vladimira Ivanoviča Varmana, a po zahtjevu princa Nikole Petrovića koji je, nakon jedne posjete Ulcinju, odlučio da isuši Zoganjsko jezero, kako bi se čitava oblast odnosno stanovništvo zaštitilo od malarije. U znak zahvalnosti zbog iskorjenjivanja malarije, od koje je umirao veliki broj djece, Ulcinjani su kanal nazvali po kraljici Mileni. Kanal je vremenom postao veliko riblje mrestilište, a ribari su uz pomoć jedinstvenih naprava nazvanih kalimere počeli ulov velikog broja ribljih vrsta. Kalimera na grčkom znači „dobar dan” ili „dobra sreća”, a na albanskom (ne kalim merre) znači vađenje- uzimanje-zahvatanje.
Turistička atrakcija
-Port Milena mora da bude ribnjak i prirodna oaza koja bi s postojećim kalimerama bila prirodna atrakcija, po kojoj bi se eventualno plovilo specijalnim gondolama koje bi, takođe, bile atrakcija. Svaka kalimera bi bila revitalizovana i na njoj bi turisti mogli da love ribu, koju bi potom nosili u restorane na obali, da tamo bude spremljena. Puteve oko kalimera trebalo bi napraviti od prirodnih materijala da to budu staze za šetanje. Sve radnje na obalama trebalo bi da budu okrenute ka kanalu i vodi, a ne kao danas prema asfaltu da gosti udišu izduvne gasove automobila. Nešto slično postoji u Makedoniji, tačnije u Strugi na Crnom Drimu. Mi smo se u vezi s tim obraćali resornom ministarstvu. Smatramo da još ima vremena da se krene pravim putem – kaže Hodžić.
Predsjednik Opštine Herceg-Novi Stevan Katić i saradnici obišli su naselje Podi, gdje su sa predsjednikom te Mjesne zajednice Jovicom Misinezovićem obišli više lokacija na kojima se izvode radovi na izgradnji trotoara i kanalizacije i tamponiranju puta.
Predsjednik je zadovoljan intenzitetom i načinom izvođenja radova, a posebno je čestitao Misinezoviću i njegovom timu, koji posvećeno i odgovorno rade za boljitak mjesne zajednice na čijem je čelu.
-Uradilo se zaista puno, a dosta toga i na inicijativu MZ Podi. Danas smo obišli radove na završetku izgradnje kanalizacije u naselju Topovi, radove na izgradnji trotoara, puta prema budućem domu za stare, kao i radove na tamponiranju dijela puta u zaseoku Crmnica. Vidno je da se u ovoj mjesnoj zajednici mnogo toga radi, kao što se radi i u ostalom dijelu grada. Trudimo se da imamo što je moguće više radova u svim mjesnim zajednicama kako bi imali ravnomjeran razvoj čitavog grada, kazao je Katić neposredno nakon obilaska terena.
U projekat izgradnje sekundarne kanalizacije na Podima Opština Herceg Novi je uložila 300 hiljada eura.
Predsjednik Katić je najavio da to naselje uskoro očekuje realizacija kapitalne investicije – nova javna rasvjeta prostiraće se od kružnog toka u Meljinama do kuće Gudelja, kako je i predviđeno projektom za koji je izdata građevinska dozvola.
Kad neki roman dobije Bukerovu nagradu, samo po sebi razumljivo je da je u pitanju štivo visoke literarne vrijednosti. Roman Džordža Sondersa Linkoln u bardu tu nagradu dobio je, potpuno zasluženo, 2017. godine. U redovima koji slijede pokušat ću pokazati i zbog čega te, moguće, motivisati nekoga da taj roman i pročita.
Već Sondersov izbor hronotopa (ako se bardo- prelazna oblast između smrti i ponovnog rođenja- uopšte može podvesti pod pojam hronotopa) obezbijedio je piscu specifičan narativni okvir i semantički plodnu narativnu poziciju. Naime, likovi Linkolna u bardu– ne bivajući u potpunosti svjesni činjenice da su pokojni i imajući (i dalje) svijest imanentnu živom čovjeku- kroz svoje monologe otkrivaju nam činjenice o njihovim ovozemaljskim egzistencijama: društvenom položaju, karakteru, seksualnosti, strastima, sujetama, grijesima, poniženjima, patnjama, srećama, tugama. U toj romanesknoj polifoniji- u kojoj svaki od likovâ traži i/ili otkriva istinu o bîti svog bića, bîti, (be)smislu i značaju svôg života (ili makar o onome u čemu on/ona vide bît svog bića i života) – raskriva se kosmos raznovrsnih ljudskih sudbinâ i životnih putevâ. Sonders zapravo, na jedan literarno osebujan način, pozicionirajući dešavanja u romanu u prostor tzv. zagrobne geografije- perspektivu konačnosti iz koje je pogled na život cjelovit, jasniji: samim tim i istinitiji nego iz pozicije života koji (još uvijek) teče- ostvaruje, sa jedne strane, dublji uvid u ljudsku prirodu i u suštinu ljudske ličnosti, a, sa druge, transformiše svoj roman u pozornicu na kojoj se Život i Postojanje reflektuju u svôj svojoj punoći.
Kao što je svojevremeno Šekspir njegove drame zasnivao na istorijskim činjenicama, tako je i Sonders Linkoln u bardu utemeljio na klici, nagovještaju jedne istorijske istine: na priči da je američki predsjednik Abraham Linkoln, nakon smrti svog sina Vilija, obilazio njegovu grobnicu da bi držao u naručju sinovljevo tijelo. Američki građanski rat u svojoj je prvoj godini trajanja; Linkoln je na čelu snagâ Unije u odsudnom trenutku za budućnost i opstanak Sjedinjenih Američkih Država; usred tog ratnog meteža koji je pritisnuo SAD jedan od dvojice Linkolnovih sinovâ- Vili- obolio je od groznice koja prerasta u tešku upalu pluća. Roman počinje zabavom koju u Bijeloj kući za zvanice visokog ranga organizuje bračni par Linkoln. Dok se gosti provode u prizemlju Bijele kuće, teško oboljeli Vili u spavaćoj sobi na spratu provodi posljednju noć svog zemnog života. Zabavu prate komentari od strane različitih likovâ i iz različitih izvorâ: jedni su kritični prema raskalašnom prijemu koji se organizuje u ratno doba, drugi se ograničavaju na to da ga samo opišu. Već ovdje- dakle na samom početku- nalazimo nagovještaj jedne od bitnih temâ ovog romana: u pitanju je relativizam i subjektivnost ljudske percepcije te skepsa u mogućnost postizanja apsolutno objektivnog (sa)znanja. U petom poglavlju, npr., različiti komentatori govore o izgledu Mjeseca u noći zabave u Bijeloj kući: dok jedan izvor tvrdi da je Mjesec jako sijao, drugi kaže da Mjeseca uopšte nije bilo i da je nebo bilo pokriveno oblacima; treći da je na nebu lebdio veliki zeleni polumjesec, a četvrti da je pun Mjesec te noći bio žutocrven. Isti motiv- subjektivnost (i nepouzdanost) ljudske percepcije- Sonders varira i u 62. poglavlju, u kojem različiti izvori i likovi daju međusobno potpuno oprečne opise vanjskog izgleda Abrahama Linkolna. Relativizam percepcije srećemo opet u 73. poglavlju, samo što se ovdje piščev fokus pomjera u pravcu relativizma istorijske istine: dok jedan autor- Stregner- tvrdi da je Abraham Linkoln poslušao savjet ljekara kad je u pitanju mogući uticaj zabave u Bijeloj kući na pogoršavanje Vilijevog zdravstvenog stanja, drugi autor- Spajser- suzdržaniji je i tvrdi samo da se Linkoln nije oglušio (naglašavanje je moje, M.A.) o mišljenje ljekara; treći- Hedžes- tvrdi da pošto je riješio da nema potrebe za opreznošću, predsjednik je donio odluku da se od veselja ne odustaje, a četvrti- Čejs- navodi da se proslava odvijala uz blagoslov predsjednika, dok je dječak na spratu strahovito patio. Lako je uočljiva lepeza različitih mišljenjâ koja ide od apologije Abrahama Linkolna do implicitne osude istog. Subjektivnost u opažanju činjenicâ stvarnosti, opiranje cjelosnosti istine objektiviteta jednostranim opažajima i binarističkom modelu mišljenja, te diskretno naglašavanje nemoći i nepouzdanosti rasuđivanja i ljudskog uma motiv je bitan za Džordža Sondersa, koji on svjesno provlači kroz cijeli roman.
Nemoć ljudskog uma da spozna suštinu i istinu nije vezana samo za žive ljude nego i za duhove u bardu, gdje se i odvija najveći dio radnje ovog Sondersovog romana. Tako velečasni Everli Tomas, jedan od tri najznačajnija pripovjedna protagonista Linkolna u bardu, ne može dokučiti zašto mu je na Strašnom sudu presuđeno da ide u Pakao jer, po njegovom mišljenju, nije u životu učinio ništa toliko loše da Svevišnji tako procijeni ukupnost njegove zemne egzistencije; on i dospijeva u bardo baš zbog toga što bježi sa Strašnog suda i od jezivog prizora Pakla koji se ukazuje pred njim (Sondersova slika Pakla i barda uopšte na tragu je imaginativne genijalnosti Danteove vizije zagrobnog svijeta). Druga dvojica glavnih protagonista romana su Rodžer Bevins III- homoseksualac koji je život okončao samoubistvom prerezavši sebi vene- i Hans Volman. Jedino što njih trojica- kao i ostali likovi koji obitavaju u bardu- žele jeste da po svaku cijenu ostanu u tom svijetu koji je (još uvijek) u vezi sa zemnom egzistencijom. Grčevito u tome ustrajavaju, a njihov najveći strah je strah od onoga što nazivaju materijasvijetlocvjetanje: fenomen koji periodično pogađa bardo i koji duhove iz barda definitivno odvodi u svjetove koji nemaju dodira sa zemnim životom. Pri tome, jedan broj duhovâ- a prije svega velečasni Everli Tomas, koji je najsvjesniji od likovâ obitavajućih u bardu- odlično znaju da vječni ostanak u tom prelaznom svijetu između zemnog života i nekih drugih svjetovâ nije moguć i da jednom moraju otići u neke druge dimenzije. Štoviše: istrajavanje na ostanku u bardu protivi se kosmičkoj Nužnosti, a to, pak, rezultira implikacijama kako na etičkoj tako i na estetičkoj ravni- kosi se i sa Dobrim, i sa Lijepim, čineći od duhovâ u bardu nedostojne i groteskne kreature. Paradoks se zrcali u sljedećem: ljubav likovâ koji egzistiraju kao duhovi u bardu prema (ovozemaljskom) životu, njegovim nebrojenim ispoljavanjima i bližnjima sama po sebi nešto je prirodno i afirmativno; sa druge strane, njihovo odbijanje da prihvate činjenicu da su umrli te istrajavanje na što dužem ostanku u bardu- pogotovo upokojene djece- je kobno po njih. A kobno je zbog toga što- u Sondersovoj jezivo sjajnoj imaginaciji- djecu koja ne žele otići iz barda obmotavaju i u čauru pretvaraju demonizovana ljudska bića iz najnižeg kruga Pakla, što za posljedicu ima njihovu regresiju na ontološkoj razini i pad u nižu vrstu egzistencije u narednoj inkarnaciji. Vili Linkoln žrtva je upravo tog paradoksa: očeva neutaživa tuga zbog Vilijeve smrti i njegovi dolasci na groblje neposredno po sinovljevom upokojenju kako bi držao Vilijevo tijelo u naručju rezultiraju intenzifikacijom Vilijeve emocionalne povezanosti sa ocem (što otac, naravno, ne može znati). A ta ljubav prema ocu, još uvijek veoma vitalan kontakt sa njim i ovozemaljskim životom, te apsurdna nada da ga otac možda može vratiti u ovozemaljsko bitisanje, istovremeno i paradoksalno, najveća su opasnost za Vilija Linkolna. U toj tački- tački susreta želje Vilija Linkolna da ostane u bardu i u dodiru sa ocem, sa jedne strane, i znanja velečasnog Everlija Tomasa, Rodžera Bevinsa III i Hansa Volmana da je ta njegova želja pogubna po njegovo biće, sa druge- roman dostiže svoj estetsko-etički vrhunac. Naime, u trenutku kad demonizovana ljudska bića dođu da učaure Vilija Linkolna, najprije velečasni Everli Tomas, a onda i Rodžer Bevins III i Hans Volman- tako što otimaju Vilija od demonskih silâ i donose ga do kapele, u kojoj je već njegov otac- omogućavaju Viliju da- nakon tog, posljednjeg, kontakta sa ocem- shvati i prihvati da je njegov put da ode iz barda u neke druge kosmičke sfere. Sva četvorica- Vili Linkoln, velečasni Tomas Everli, Rodžer Bevins III i Hans Volman- na kraju romana predaju se fenomenu materijasvijetlocvjetanje, gube oblik koji su imali u zemnom životu, nestaju i odlaze iz barda u dimenzije kosmosa koje nemaju dodira sa zemaljskim bitisanjem, nalazeći tako svoj spas i smirenje. Krug je zatvoren, inkarnacija četiri ljudska bića zaokružena i smisao tih inkarnacijâ ostvaren.
Linkoln u bardu zanimljiv je i sa čisto književnoteorijskog aspekta. Radnju romana, te datosti o svom karakteru i društvenom položaju koji su ih odlikovali u njihovoj zemnoj egzistenciji pripovijedaju- kroz svoje monologe- sâmi likovi koji obitavaju u bardu. Time se postiže efekat brze smjene pripovjednih sekvenci i kadrovâ, što doprinosi dramatičnosti i dinamizmu dešavanja, a, sljedstveno tome, i intenzifikaciji zanimljivosti romanesknog svijeta i njegove tematike u percepciji recipijenatâ romana. Monolozi Sondersovih likovâ stilski su vrhunski uobličeni. Upravo jednom takvom sekvencom: smjenom monologâ velečasnog Everlija Tomasa, Rodžera Bevinsa III i Hansa Volmana i zaokružiću ovaj esej:“Nemojte nas pogrešno razumeti, molim vas. Bili smo majke, očevi. Bili smo mnogo godina muževi, ljudi od značaja, koje su ovde, onog prvog dana, ispratile velike i žalosne mase koje su, pošavši napred da čuju govor, nepopravljivo oštetile ogradu. Bile smo mlade žene, upućene na ovo mesto na porođaju, naša nežna priroda nestala je samim bolom te okolnosti, ostavile smo muževe toliko zaljubljene u nas, toliko izmučene strahotama tih poslednjih trenutaka (ideja da smo propale kroz tu odvratnu crnu rupu u bolu odvojene od sebe samih) da više nikada nisu voleli. Bili smo glomazni muškarci, zadovoljni u sebi, koji smo u ranoj mladosti osvestili svoju neizvrsnost i, radosno (kao da smo se nesvesno prihvatili teškog tereta) promenili svoj životni fokus; ako već nećemo biti veliki, onda ćemo biti korisni; bogati, ispravni, stoga u mogućnosti da činimo dobro: s osmehom i rukama u džepovima, posmatrali smo svet koji smo u prolazu blago popravljali (tu sakupljen miraz; tamo potajno plaćeno obrazovanje). Bili smo predusretljive, šaljive sluge, zbog svojih toplih reči prirasli smo za srce našim gospodarima dok su oni gurali dane ispunjene važnošću. Bile smo bake, strpljive i iskrene, kojima se odaju mračne tajne, čije je slušanje bez osude prećutno davalo oproštaj, i koje smo unosile svetlost u tuđe živote. Ono što pokušavam da kažem jeste- bili smo važni. Bili smo voljeni. Ne usamljeni, ne izgubljeni, ne čudni, već mudri, svako na svoj način. Naš odlazak izazvao je tugu. Oni koji su nas voleli sedeli su na krevetima s glavom u rukama; spuštali su glavu na sto i ispuštali životinjske krike. Bili smo voljeni, kažem, i, kad nas se sete i posle mnogo godina, oni se nasmeše, nakratko obradovani tom uspomenom. velečasni EverliTomas Pa ipak Rodžer Bevins III Pa ipak niko se nikad nije vratio da nas drži i govori nam nežne reči. Hans Volman Nikad. Rodžer Bevins III“ (Džordž Sonders, Linkoln u bardu, Geopoetika, Beograd 2019., prev. Lucy Stevens, 79-80). Jedan od, u svjetskoj književnosti, svakako najdirljivijih motiva tragizma ljudske prolaznosti i, istovremeno, roditeljske ljubavi koja nadvladava i pobjeđuje ljudsku ograničenost i smrt.
Nacionalna turistička organizacija (NTO) predstaviće turističku ponudu za ljubitelje aktivnog odmora na sajmu fre.e, koji je počeo juče u Minhenu.
Iz NTO je saopšteno da će, pored promocije turističke ponude na crnogorskom štandu, biti održana prezentacija u okviru sajma BR-Showbuhne, najgledanije televizije južnog dijela Njemačke.
“Posjetioci sajma imaju priliku da se informišu o mogućnostima za outdoor aktivnosti, avanturističkim ponudama i kampovanju u Crnoj Gori”, navodi se u saopštenju.
U okviru sajma, koji traje do nedjelje, posebno će biti promovisane avio-linije nacionalne avio-kompanije Montenegro Airlines (MA) koja će od početka maja do kraja oktobra saobraćati na relaciji Minhen-Tivat, dva puta sedmično kao i najveće avio kompanije Njemačke Lufthansa, koja saobraća od aprila jednom sedmično iz Frankfurta i Minhena za Tivat.
Iz NTO je precizirano da je planirano i uvođenje linije Tivat-Frankfurt od maja, koju bi realizovala i avio-kompanija Condor.
Tržište Njemačke jedno je od najznačajnih emitivnih tržišta sa preko 70 miliona putovanja godišnje.
“Kada je u pitanju Crna Gora, u prvih 11 mjeseci ostvaren je rast broja dolazaka od oko 83 odsto, dok je kod ostvarenih noćenja zabilježen rast od 43 odsto”, precizira se u saopštenju.
Na sajmu koji okuplja preko 1,3 hiljade izlagača turističku ponudu Crne Gore, pored NTO, predstavljaju i lokalne turističke organizacije Bara, Ulcinja, Podgorice, Kotora i Žabljaka, turističke agencije Montenegro Tourist Service DMC, Nomad Tours Montenegro i Apolotours iz Budve
Under je naziv prvog podvodnog restorana u Evropi koji se nalazi kod mjesta Lindesnes na jugu Norveške.
Smatra se najvećim na svijetu, a dizajnirao ga je arhitektonski ured Snohetta, čiji su se maštoviti stručnjaci svojevremeno proslavili kreacijom zgradom Opere u Oslu.
Restoran s kopna nalikuje kontejneru koji je slučajno pao u more, ali je njegov reprezentativni dio uronjen na dubini od 4,8 m i ima naravno velike panoramske prozore. Stoga posjetitelji tijekom jela mogu promatrati razne morske životinje.
Iako Under ima mjesta za maksimalno 100 gostiju, postao je veliki hit u Norveškoj, pa mjesto valja rezervirati tjednima unaprijed.
Napadač za kojeg se sumnja da je noćas (20. februar) ubio devet osoba u dva “nargila bara” u gradu Hanau na jugozapadu Njemačke pronađen je mrtav u svojoj kući, saopštila je njemačka policija, prenosi Reuters.
U saopštenju se navodi da je u kući u Hanau pored tijela napadača pronađeno još jedno.
“Nema indikacija da je u napadima učestvovalo više osumnjičenih. Postoji velika vjerovatnoća da je jedan od dvoje pronađenih u kući u Hanau počinilac ubistava. U toku je istraga o identitetu žrtava i počinioca”, ističe se u saopštenju.
Motivi napada još nisu poznati.
Njemački dnevnik Bild piše da je napadač njemački državljanin, te da su municija i okviri sa mecima pronađeni u njegovom automobilu. Osumnjičeni je imao dozvolu za lov.
U novom animiranom filmu „PATROLNE ŠAPE – PRIPREMA, POZOR, SPASAVAJ“ upuštamo se u nezaboravne avanture sa našim omiljenim štencima. Bilo da spasavaju paradu balona od propasti, izbavljaju istraživače iz džinovske paukove mreže ili se upuštaju u auto trku sa zlom gradonačelnikovom rođakom, kuce su uvijek na visini zadatka. Kada vjetar oduva balone sa parade, istraživači se izgube i gradonačelnik i njegova rođaka kidnapuju sve vozače koji učestvuju na trci, naši heroji bez straha kreću u poduhvate pune kako bi sačuvali ceo Zaliv avantura i pritekli u pomoć svima kojima je potrebna.
ZOV DIVLJINE
Od studija 20th Century Fox stiže priča zasnovana na istoimenom romanu Zov divljine u kojoj upoznajemo Baka, psa velikog srca čiji se, do skoro savršeni život, okreće naglavačke. Odjednom ga sele iz svog doma u Kaliforniji i odvode u egzotične divljine Aljaske u vrijeme Zlatne groznice s kraja 19 vijeka. Kao novajlija zaposlen u ekipi pasa koji vuku sanke za dostavljanje pošte, a kasnije i vođa tima, Bak doživljava avanturu života i konačno pronalazi svoj mir kada postaje sam svoj gazda. ZOV DIVLJINE koristi vrhunske vizuelne efekte i tehnologiju animacije kako bi životinje u filmu učinile potpuno realističnim i emocionalno autentičnim likovima.
MARICA I IVICA
U dalekoj i magičnoj zemlji žive brat i sestra koje glad natjera da napuste vlastiti dom i krenu u šumu u potragu za hranom. Djeca nakon nekoliko dana lutanja nailaze na veliku kuću s obiljem hrane i mjestom za spavanje te im se to učini kao idealno mjesto za odmor. Ubrzo, počinju da primjećuju čudne stvari oko kuće i neobično ponašanje starice koja u toj kući živi. Dok su oni sumnjičavi oko svega što se oko njih događa, mračne tajne počinju izbijati na površinu.
PORTRET DAME U VATRI
Francuska, 1770. godine. Slikarki Marien naručen je svadbeni portret mlade djevojke Eloiz koja je upravo napustila samostan. Eloiz se udaje protiv svoje volje, a Marien mora da je naslika bez njenog znanja. Posmatra je tokom dana, kako bi je tajno naslikala.
Nekoliko odluka o davanju saglasnosti na odustajanje od žalbe u sudskim procesima za ispatu naknade za ekpropiisanu privatnu imovinu, a koje će se naći na dnevnom redu predstojeće sjednice SO Tivat 20. februara, nameću pitanje da li se Opšptina Tivat jednako odnosi prema svim svojim građanima.
Ta dilema proističe iz potpuno drugačijeg ponašanja aktuelne lokalne tivatska DPS-SD-HGI vlasti u gotovo identičnim pravnim situacijama, pri čemu Opština prema jednom broju svojih gražana postupa na jedan, a prema drugma na sasvim drugi način i još pri tome sebi bezpotrebno „nabija“ sudske troškove.
Naime, na dnevnom redu prestojeće sjednice SO su predlozi odluka kojima bi parlament trebalo da da sagkanost administraciji gradonačelčnika dr Siniše Kusovca (DPS) da odustane od ulaganja žalbi na presude Osnovnog suda u Kotoru pred kojim su građani pokrenuli parnice jer su bili nezadovoljni naknadama koje im je odredila za obeštećenje zbog eksporopijacije njihovih nekreznina odredila Opština. Lokalna uprava se po zakonu, donoseći ta riješenja o eksprpijaciji pozvala na procjenu vrijednosti te imovine građana koju je odredila Uprava za nekretnine (UZN), ali su nezadovoljni privatni vlasnici nekretnina, ulošili žalbe i pokrenuli sudske postupke. Kasniji angažman sudskih vještaka pokazao je da sve te nekretnine zapravo vrijede skoro duplo vipe nego što ih je prvo procijenila UZN, a Opština tu procjenu prihvatila u riješenjima za ekspropijaciju. Tako će Tivćanka I.V. umjesto 84,15 eura po kvadratu, dobiti 162,06 eura po kvadratu, odnosno ukupno 31.112 eura za svoj plac površine229 kvadrata koji joj se ekspopropiiše radi izgradnje saobraćajnica predviđenih DUP-om „Gornji Kalimanj“. Isti je slučaj i sa zemljištem površine 259 kvadrata u obuhvatu istog DUP-a koje će građanima V.B. i M.J. bit ukupno plaćeno 41.973 eura, odnosno po cijeni od 162 eura za kvadrat, gotovo duplo više od prvobitne procjene koja je iznosila 84,15 eura. Građaninu A.M. će Opština Tivat ekspropiisanih 509 kvadrata zemlje za gradnju saobraćajnica predviđenih DUP—om „Gradiošnica“ platiti ukupno 43.265 eura, odnosno 85 eura po kvcadratu, iako je prvobitna procjena UZN iznosila samo 47,14 eura za kvadrat.
Elektrodistribucija Kruševac kao dio preduzeća „Elektroprivreda Srbije“ dobiće 32.550 eura za svoju polovinu zemljišta površine 210 kvadrata kod odmarališta te firme u Donjoj Lastvi, a koje joj je već uzurpirano zbog gradnje saobraćajnice predviđene DUP-om za ovaj dio grada. Prvobitna provjena vrijednosti ove nekretnine bila je 268,56 eura za kvadrat ali su se vještaci kasnije usaglasili na iznos od 310 eura za kvadrat.
Ista ova opštinska garnitura međutim, ni do danas nije realizovala obećano i dogovoreno vansudsko poravnjanje sa 40-tak mještana Krtola za nekoliko desetina hiljada kvadrata njihove privatne zemlje na Klačini koju im je Opština prije nekoliko godina uzurpirala radi gradnje postrojenja za prelčišćavanje otpadnih voda. Tivatska DPS-SD-HGI vlast je krajem 2017. za sjednicu SO bila pripremila devet odluka o poravnanju sa mještanima Krtola, da bi onda naprasno od njih odustala, navodno iz „razloga formalno-pravnih nedostataka“. Tim odlukama završilo bi se devet sudskih sporova koje su Krtoljani pokrenuli protiv lokalne uprave koja im je uzurpiranu zemlju na Klačini nije bila spremna da plati po cijeni većoj od 20 eura za kvadrat na koliko ju je svojevremeno procijenila UZN. Samo za plaćanje zemlje zbog koje su pokrenuti ovi sudski sporovi, Opština Tivat je po predloženim sudskim poravnanjima, građanima trebala da plati 1.213.067 eura, plus zakonske kamate i troškovi sudskih postupaka. Taj iznos novca koji bi u konačnom, prešao 1,3 miliona eura, Opština je po odredbama poravnanja, građanima morala da plati u roku od 30 dana. Sa mještanima koji su je tužili, Opština se bila nagodila da metar kvadratni njihove zemlje plati u prosjeku po cijeni od 88 eura za kvadrat, dok su procjene vještaka koji su bili angažovani tokom trajanja suđenja, išle od 70 do čak 250 eura po kvadratu. Ovo međutim, ni do danas nije realizovano a Krtoljani su tim povodom otvoreno prozvali gradonačenika Sinišu Kusovca da ih je obmanuo jer je od sporazuma odustao zato što je Opština došla u lošu finansijsku situaciju i ne bi mogla ispoštovati dinamiku plaćanja pozamašnih obaveza prema njima. Kusovac je to negirao tvredći Opština ima novca da izmiri sve svoje obaveze ali da on ne želi da preuzme odgovornost i sklopi aranžmane o poravnanju sa Krtoljanima prije nego što bude donesena makar jedna presuda u njihovu korist a iz koje će se vidjeti koja je za sud i vještake relevantna procjena vrijednosti zemlje na Klačini. Na taj način on je Opštinu svjesno doveo u situaciju da osim nagomilanih sudskih troškova, plati i gotovo izvjesno značajno veću cijenu za ekspropiisanu zemlju od prvobitno sa Krtoljanima dogovorenih 88 eura po kvadratu.
U međuvremenu najveći dio parnica u vezi Klačine završen je prvostepenim presudama u korist Krtoljana po cijenama većim od „nesuđeno dogovorenih“ 88 euta za kvadrat, a Kusovčeva administracija na sve je njih ulošila žalbe i ne odustaje od daljeg suđenja sa tim dijelom sopstvenih građana, dok sa drugima u Gradiošnici, Kalimanju i Donjoj Lastvi lako „završava posao“ čak i po duplo većim cijenama od prvobitnih.
Tradicionalni kotorski maskenbal, u okviru kotorskih, zimskih karnevalskih fešti, održaće se u subotu 22. februara sa početkom u 21, u sat u Poslovnom centru „Vukšić“.
Goste će zabavljati THE GRUPA i ANSAMBL TOĆ.
Fond nagrada je 3.200 eura i to u kategoriji pojedinačnih mask, treće mjesto – 100 €; drugo mjesto-200 €; prvo mjesto-300 €. U kategoriji grupnih maski, treće mjesto 400€; drugo 600€; prvo 800 €; nagrada publike je takođe 800 eura.
Nagrađene karnevalske grupe su u obavezi da izađu na karnevalsku povorku u nedelju 23. februara, a isplata novčanih nagrada biće najkasnije pet dana nakon održavanja manifestacije.
Ulaznice za maskenbal su u prodaji na Kamenom kiosku od 9 do 13 i od 15 do 18 sati. Cijena sa večerom koja uključuje njoke i krempitu je 20 eura.
Progam tradicionalnog zimskog kotorskog karnevala 2020. završava se u nedelju 23. februara velikom karnevalskom povorkom od 15 sati, nakon čega će biti održan koncert TRI KVARTA i JELENE ROZGE na Trgu od oružja.
Na dan karnevala iz štampe će izaći humoristično-satirični list “Karampana“.
Organizator Zimskih kotorskih karnevalskih fešti je JU Kulturni centar „Nikola Đurković“ Kotor, suorganizaror Turistička organizacija, a pokrovitelj Opština Kotor.
Sponzori su: Poslovni centar “Vukšić”, Verige 65, YU Briv, Pomorski muzej Crne Gore Kotor, Knjaz Miloš Montenegro DOO, Acqua Bianca, Labud tende, konoba „Marius“ i Đir taxi.
Medijski sponzori su: Radio televizija Crne Gore, Radio televizija Budva, Radio televizija Herceg Novi, Televizija A1, Skala radio, Radio Kotor, Radio Dux, Antena M, Elmag radio, Boka News, Crna Gora Media, Culture Corner, Kolektiv, Café del Montenegro.
ZATVOREN SAOBRAĆAJ ZA VRIJEME KARNEVALSKE POVORKE
Karneval Kotor
Tradicionalni zimski kotorski karneval 2020 održaće se u nedelju 23. 02.2020.g. sa početkom u 15 sati.
Karnevalska povorka kretaće se glavnom gradskom saobraćajnicom, od zgrade bivše „Jugooceanije“ do Kamelije, preko mosta iza zgrade SUD-a i ulicom pored zgrade Zavoda za zapošljavanje vratiće se na glavni put (magistralu).
Saobraćaj će biti zatvoren na potezu od Opšte bolnice do otvorenog bazena i od Kamelije, ulicom iza zgrade SUD-a i Zavoda za zapošljavanje od 14 sati i 30 minuta do 16 sati i 30 minuta.
Suđenje karnevalu će biti iznad glavnih gradskih vrata, a spaljivanje na Maceu.
Mole se građani da uklone svoja vozila, na potezu od cvjećare prema restoranu „Galion“ (u dužini od 100m) i to od subote 22.02.2020.g. od 17 sati do nedjelje 23.02.2020.g. do 17 sati kako bi se izbjegla mogućnost njihovog oštećenja.
Formiranje karnevalske povorke biće od zgrade bivše Jugooceanije do Opšte bolnice, tako da će parkiranje biti zabranjeno i na ovom dijelu puta i od Kamelije, na mostu prema parkingu na Benovu..
